ایوب 19
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
But Job answered by saying:
| تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ | 2 |
How long will you afflict my soul and wear me down with words?
| پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. | 3 |
So, ten times you confound me and are not ashamed to oppress me.
| اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ | 4 |
Now, of course, if I have been ignorant, my ignorance will be with me.
| شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، | 5 |
But you have risen up against me, and you accuse me to my disgrace.
| در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. | 6 |
At least now you should understand that God has not afflicted me with a balanced judgment, though he has encompassed me with his scourges.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. | 7 |
Behold, I will cry out, enduring violence, and no one will hear. I will announce loudly, but there is no one who may judge.
| خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. | 8 |
He has hemmed in my path, and I cannot pass; he has added darkness to my difficult path.
| او عزت و فخر را از من گرفته | 9 |
He has plundered me of my glory, and he has stolen the crown from my head.
| و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. | 10 |
He has destroyed me on every side, and I am lost, and, like an uprooted tree, he has taken away my hope.
| خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. | 11 |
His fury has raged against me, and in this way he has treated me like his enemy.
| لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. | 12 |
His troops have gathered together, and they have made their way to me, and they have besieged my tabernacle all around.
| برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. | 13 |
He has put my brothers far from me, and my friends have withdrawn from me like strangers.
| بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. | 14 |
My kinsmen have forsaken me, and those who knew me, have forgotten me.
| اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. | 15 |
The inhabitants of my house and my maidservants treat me just as if I were a stranger, and I have been like a sojourner in their eyes.
| خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. | 16 |
I called my servant, and he did not respond; I pleaded with him with my own mouth.
| نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. | 17 |
My wife has shuddered at my breath, and I have begged the sons of my loins.
| بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. | 18 |
Even the foolish have looked down on me, and, when I withdrew from them, they spoke ill of me.
| حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. | 19 |
Those who were sometimes my counselors, treat me like an abomination; and he whom I valued the most has turned against me.
| از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. | 20 |
Since my flesh has been consumed, my bone adheres to my skin, and only my lips have been left around my teeth.
| آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. | 21 |
Have mercy on me, have compassion on me, at least you my friends, because the hand of the Lord has touched me.
| چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ | 22 |
Why do you pursue me just as God does, and satiate yourselves with my flesh?
| ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. | 23 |
Who will grant to me that my words may be written down? Who will grant to me that they may be inscribed in a book,
| 24 |
with an iron pen and a plate of lead, or else be carved in stone?
| اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ | 25 |
For I know that my Redeemer lives, and on the last day I will rise out of the earth.
| و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! | 26 |
And I will be enveloped again with my skin, and in my flesh I will see my God.
| من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! | 27 |
It is he whom I myself will see, and he whom my eyes will behold, and no other. This, my hope, has taken rest in my bosom.
| چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ | 28 |
Why then do you now say: “Let us pursue him, and let us find a basis to speak against him?”
| از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. | 29 |
So then, flee from the face of the sword, for the sword is the avenger of iniquities; but know this: there is to be a judgment.
