ایوب 16

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Porém Jó respondeu, dizendo:

2 من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

Ouvi muitas coisas como estas; todos vós sois consoladores miseráveis.

3 آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟

Por acaso terão fim as palavras de vento? Ou o que é que te provoca a responderes?

4 اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم.

Também eu poderia falar como vós, se vossa alma estivesse no lugar da minha alma; eu poderia amontoar palavras contra vós, e contra vós sacudir minha cabeça.

5 اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم.

Porém eu vos confortaria com minha boca, e a consolação de meus lábios serviria para aliviar.

6 هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد.

Ainda que eu fale, minha dor não cessa; e se eu me calar, em que me alivio?

7 خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای.

Na verdade agora ele me tornou exausto; tu assolaste toda a minha companhia.

8 ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند.

Testemunha [disto é] que já me enrugaste; e minha magreza já se levanta contra mim para em meu rosto dar testemunho [contra mim].

9 خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد.

Sua ira me despedaça, e ele me odeia; range seus dentes contra mim; meu adversário aguça seus olhos contra mim.

10 مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند.

Abrem sua boca contra mim; com desprezo esbofeteiam meu rosto, e todos se ajuntam contra mim.

11 خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند.

Deus me entregou ao perverso, e me fez cair nas mãos dos malignos.

12 من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است.

Tranquilo eu estava, porém ele me quebrantou; e pegou-me pelo pescoço, e me despedaçou; e fez de mim seu alvo de pontaria.

13 با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد.

Seus flecheiros me cercaram-me, partiu meus rins, e não [me] poupou; meu fel derramou em terra.

14 او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند.

Quebrantou-me de quebrantamento sobre quebrantamento; correu contra mim como um guerreiro.

15 لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام.

Costurei saco sobre minha pele, e revolvi minha cabeça no pó.

16 از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است.

Meu rosto está vermelho de choro, e minhas pálpebras estão escurecidas ao extremo;

17 ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست.

Apesar de não haver injustiça em minhas mãos, e de minha oração ser pura.

18 ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد.

Ó terra! Não cubras o meu sangue, e não haja lugar para meu clamor!

19 من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند.

Eis que mesmo agora minha testemunha está nos céus, e meu defensor nas alturas.

20 دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم

Meus amigos zombam de mim, [mas] meus olhos estão derramando para Deus.

21 و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند.

Ah, se [fosse possível] defender a causa com Deus em favor do homem, como o filho do homem em favor de seu amigo!

22 زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست.

Pois poucos anos restam, e seguirei o caminho [por onde] não voltarei.