ایوب 14
| انسان چقدر ناتوان است. عمرش کوتاه و پر از زحمت است. | 1 |
Et Menneske, født af en Kvinde, lever en stakket Tid og mættes af Uro.
| مثل گل، لحظه‌ای می‌شکفد و زود پژمرده می‌شود و همچون سایهٔ ابری که در حرکت است به سرعت ناپدید می‌گردد. | 2 |
Han gaar op som et Blomster og henvisner, han flyr som en Skygge og bestaar ikke.
| ای خدا، آیا با انسانهای ضعیف بایستی اینچنین سختگیری کنی و از آنها بخواهی تا حساب پس دهند؟ | 3 |
Ogsaa over en saadan oplader du dine Øjne og fører mig for din Dom.
| چطور انتظار داری از یک چیز کثیف چیز پاکی بیرون آید؟ | 4 |
Ja, kom der dog en ren af en uren! men nej, ikke en eneste.
| روزهای عمر او را از پیش تعیین کرده‌ای و او قادر نیست آن را تغییر دهد. | 5 |
Dersom hans Dage ere bestemte, hans Maaneders Tal fastsat hos dig, dersom du har sat ham en Grænse, han ikke kan overskride:
| پس نگاه غضب‌آلود خود را از وی برگردان و او را به حال خود بگذار تا پیش از آنکه بمیرد چند صباحی در آرامش زندگی کند. | 6 |
Da lad af fra ham, at han maa hvile; at han dog som en Daglønner maa glæde sig ved sin Dag.
| برای درخت امیدی هست، چون اگر بریده شود باز سبز می‌شود و شاخه‌های تر و تازه می‌رویاند. | 7 |
Thi et Træ har Haab: Naar det er afhugget, kan det igen skyde frem, og dets Kviste udeblive ikke.
| اگر ریشه‌هایش در زمین فرسوده شود و کنده‌اش بپوسد، باز مانند نهال تازه نشانده‌ای به مجرد رسیدن آب از نو جوانه زده، شکوفه می‌آورد. | 8 |
Om end dets Rod bliver gammel i Jorden, og dets Stub dør i Støvet,
| 9 |
saa grønnes det dog igen af Vandets Duft og skyder Grene som en frisk Plante.
| ولی وقتی انسان می‌میرد، رمقی در او باقی نمی‌ماند. دم آخر را برمی‌آورد و اثری از او باقی نمی‌ماند. | 10 |
Men dør en Mand, er hans Kraft forbi, og opgiver et Menneske Aanden, hvor er han da?
| همان‌طور که آب دریا بخار می‌گردد و آب رودخانه در خشکسالی ناپدید می‌شود، همچنان انسان برای همیشه بخواب می‌رود و تا نیست شدن آسمانها دیگر برنمی‌خیزد و کسی او را بیدار نمی‌کند. | 11 |
Vand løber ud af Søen, og en Flod svinder og bliver tør:
| 12 |
Saaledes lægger og at Menneske sig og staar ikke op; indtil Himlene ikke mere ere, opvaagne de ikke, og de opvækkes ikke af deres Søvn.
| ای کاش مرا تا زمانی که خشمگین هستی در کنار مردگان پنهان می‌کردی و پس از آن دوباره به یاد می‌آوردی. (Sheol h7585) | 13 |
Gid du vilde gemme mig i Graven, ja skjule mig, indtil din Vrede vendte om; at du vilde sætte mig en beskikket Tid og vilde komme mig i Hu igen! (Sheol h7585)
| وقتی انسان بمیرد، آیا دوباره زنده می‌شود؟ من در تمام روزهای سخت زندگی در انتظار مرگ و خلاصی خود خواهم بود. | 14 |
Naar en Mand dør, mon han da skal leve op igen? saa vilde jeg vente alle mine Stridsdage, indtil min Afløsning kom.
| آنگاه تو مرا صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد؛ و تو مشتاق این مخلوق خود خواهی شد. | 15 |
Du skulde kalde, og jeg skulde svare dig; du skulde længes efter dine Hænders Gerning!
| مواظب قدمهایم خواهی بود و گناهانم را از نظر دور خواهی داشت. | 16 |
Thi nu tæller du mine Skridt; du varer ikke over min Synd.
| تو خطاهای مرا خواهی پوشاند و گناهانم را پاک خواهی نمود. | 17 |
Min Overtrædelse er forseglet i et Knippe, og du syr til om min Misgerning.
| کوهها فرسوده و ناپدید می‌شوند. آب، سنگها را خرد می‌کند و به صورت شن درمی‌آورد. سیلابها خاک زمین را می‌شوید و با خود می‌برد. به همین گونه تو امید انسان را باطل می‌سازی. | 18 |
Men et Bjerg, som falder, smuldrer hen, og en Klippe flytter sig fra sit Sted;
| 19 |
Vandet udhuler Stene, og dets Strømme bortskylle Jordens Støv: Saaledes gør du et Menneskes Forhaabning til intet.
| او را از توان می‌اندازی و پیر و فرتوت به کام مرگ می‌فرستی. | 20 |
Du overvælder ham evindelig, og han farer hen; du forvender hans Udseende og lader ham fare.
| اگر پسرانش به عزت و افتخار برسند او از آنها اطلاع نخواهد داشت و اگر به ذلت و خواری بیفتند از آن نیز بی‌خبر خواهد بود. | 21 |
Ere hans Børn i Ære, da ved han det ikke; ere de ringe, da mærker han det ikke.
| نصیب انسان فقط اندوه و درد است. | 22 |
For ham er kun Smerten, hans Kød lider, og for ham Sorgen, hans Sjæl føler.
