ایوب 13
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. | 1 |
Se, det har mit Øje set alt sammen; mit Øre har hørt og forstaaet sig derpaa.
| 2 |
Hvad I vide, det ved jeg, ogsaa jeg, jeg falder ikke igennem for eder.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. | 3 |
Dog vilde jeg gerne tale til den Almægtige, og jeg havde Lyst til at gaa i Rette med Gud.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. | 4 |
Men I sammensy Løgn: I ere alle sammen unyttige Læger.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. | 5 |
Gid I vilde tie, saa skulde det regnes eder til Visdom!
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. | 6 |
Kære, hører min Bevisning og mærker paa det, som jeg strider for med mine Læber.
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ | 7 |
Ville I forsvare Gud med Uret og forsvare ham med Svig?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ | 8 |
Ville I anse hans Person eller føre Sag for Gud?
| 9 |
Vil det gaa godt, naar han undersøger eder? ville I bedrage ham, ligesom man bedrager et Menneske?
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. | 10 |
Han skal visselig straffe eder, om I anse Personer i Løndom.
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ | 11 |
Skulde ikke hans Højhed forfærde eder og Rædsel for ham falde over eder?
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. | 12 |
Eders Tankesprog ere at ligne ved Aske, eders Borge ere Lerborge.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! | 13 |
Tier for mig, at jeg kan tale, og lad saa overgaa mig, hvad der vil!
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. | 14 |
Hvorfor skulde jeg føre mit Kød bort i mine Tænder? jeg vil derimod sætte mit Liv i min Haand.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. | 15 |
Se, han slaar mig ihjel, jeg har intet Haab; kunde jeg blot retfærdiggøre mine Veje for hans Ansigt!
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. | 16 |
Ogsaa dette skulde være mig en Frelse; thi der skal ingen vanhellig komme for hans Ansigt!
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. | 17 |
Hører flittig min Tale og det, jeg kundgør for eders Øren.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» | 18 |
Se, kære, jeg har indledet Sagen, jeg ved, at jeg skal kendes retfærdig.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. | 19 |
Hvo er den, som kan trætte med mig? thi da maatte jeg tie og opgive Aanden.
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: | 20 |
Dog, gør ikke to Ting imod mig, da vil jeg ikke skjule mig for dit Ansigt:
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. | 21 |
Lad din Haand være langt fra mig og Rædsel for dig ikke forfærde mig!
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. | 22 |
Kald saa, og jeg vil svare, eller jeg vil tale, og giv saa du mig Svar igen!
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. | 23 |
Hvor mange ere mine Misgerninger og Synder? lad mig vide min Overtrædelse og min Synd!
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ | 24 |
Hvorfor skjuler du dit Ansigt og holder mig for din Fjende?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ | 25 |
Vil du jage det henvejrede Blad op og forfølge det tørre Straa?
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. | 26 |
Thi du skriver Bitterheder op imod mig og lader mig faa min Ungdoms Synder til Arv.
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. | 27 |
Og du lægger mine Fødder i Stokken og tager Vare paa alle mine Stier; du afstikker Grænser for mine Fødders Saaler,
| 28 |
skønt jeg er en Mand, der bliver gammel som Trøske, som et Klæde, der ædes op af Møl.
