مزامیر 120

۱ 1 سرود درجات نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود.

Ка Господу завиках у невољи својој, и услиши ме.

۲ 2 ‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر.

Господе! Избави душу моју од уста лажљивих и од језика лукавог.

۳ 3 چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟

Шта ће Ти дати и шта ће Ти принети језик лукави?

۴ 4 تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق!

Он је као оштре стреле у јакога, као угљевље смреково.

۵ 5 وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام.

Тешко мени кад сам туђин код Месеха, живим код шатора кидарских.

۶ 6 چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد.

Дуго је живела душа моја с онима који мрзе на мир.

۷ 7 من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند.

Ја сам миран; али кад станем говорити у њих је рат.