ਯੂਹੰਨਾ 4
1 ੧ ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਜਾਣਿਆ ਜੋ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਯੂਹੰਨਾ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਚੇਲੇ ਯਿਸੂ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਬਪਤਿਸਮਾ ਵੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ੍ਵਯੰ ਨਾਮੱਜਯਤ੍ ਕੇਵਲੰ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਮੱਜਯਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋਹਨੋ(ਅ)ਧਿਕਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਸ ਕਰੋਤਿ ਮੱਜਯਤਿ ਚ,
ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਇਮਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਮਸ਼੍ਰੁʼਣ੍ਵਨ੍ ਇਤਿ ਪ੍ਰਭੁਰਵਗਤ੍ਯ
ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ੰ ਵਿਹਾਯ ਪੁਨ ਰ੍ਗਾਲੀਲਮ੍ ਆਗਤ੍|
ਤਤਃ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਮਦ੍ਯੇਨ ਤੇਨ ਗਨ੍ਤਵ੍ਯੇ ਸਤਿ
5 ੫ ਸਾਮਰਿਯਾ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਸੁਖਾਰ ਨਗਰ ਕੋਲ ਆਇਆ। ਇਹ ਨਗਰ ਉਸ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਸੀ, ਜੋ ਯਾਕੂਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਯੂਸੁਫ਼ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
ਯਾਕੂਬ੍ ਨਿਜਪੁਤ੍ਰਾਯ ਯੂਸ਼਼ਫੇ ਯਾਂ ਭੂਮਿਮ੍ ਅਦਦਾਤ੍ ਤਤ੍ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਯਿ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣਪ੍ਰਦੇਸ਼ਸ੍ਯ ਸੁਖਾਰ੍ ਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤਸ੍ਯ ਨਗਰਸ੍ਯ ਸੰਨਿਧਾਵੁਪਾਸ੍ਥਾਤ੍|
6 ੬ ਯਾਕੂਬ ਦਾ ਖੂਹ ਉੱਥੇ ਸੀ, ਯਿਸੂ ਆਪਣੀ ਲੰਮੀ ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ ਥੱਕ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਖੂਹ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਿਆ, ਇਹ ਲੱਗਭਗ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ।
ਤਤ੍ਰ ਯਾਕੂਬਃ ਪ੍ਰਹਿਰਾਸੀਤ੍; ਤਦਾ ਦ੍ਵਿਤੀਯਯਾਮਵੇਲਾਯਾਂ ਜਾਤਾਯਾਂ ਸ ਮਾਰ੍ਗੇ ਸ਼੍ਰਮਾਪੰਨਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪ੍ਰਹੇਃ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਉਪਾਵਿਸ਼ਤ੍|
ਏਤਰ੍ਹਿ ਕਾਚਿਤ੍ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਤੋਯੋੱਤੋਲਨਾਰ੍ਥਮ੍ ਤਤ੍ਰਾਗਮਤ੍
ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਕ੍ਰੇਤੁੰ ਨਗਰਮ੍ ਅਗੱਛਨ੍|
9 ੯ ਉਸ ਸਾਮਰੀ ਔਰਤ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਮੈਂ ਸਾਮਰੀ ਹਾਂ, ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਪੀਣ ਲਈ ਪਾਣੀ ਮੰਗ ਰਹੇ ਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਯਹੂਦੀ ਹੋ।” ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੀ ਸਾਮਰਿਯਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਮਿੱਤਰਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾਂ ਤਾਂ ਯੋਸ਼਼ਿਤਮ੍ ਵ੍ਯਾਹਾਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਮਹ੍ਯੰ ਕਿਞ੍ਚਿਤ੍ ਪਾਨੀਯੰ ਪਾਤੁੰ ਦੇਹਿ| ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯੈਃ ਸਾਕੰ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾ ਨ ਵ੍ਯਵਾਹਰਨ੍ ਤਸ੍ਮਾੱਧੇਤੋਃ ਸਾਕਥਯਤ੍ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਾ ਯੋਸ਼਼ਿਤਦਹੰ ਤ੍ਵੰ ਯਿਹੂਦੀਯੋਸਿ ਕਥੰ ਮੱਤਃ ਪਾਨੀਯੰ ਪਾਤੁਮ੍ ਇੱਛਸਿ?
10 ੧੦ ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਜੇ ਤੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਨੂੰ ਜਾਣਦੀ ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਕਿ ਮੈਂ ਜਿਸ ਨੇ ਪਾਣੀ ਮੰਗਿਆ ਹੈ, ਕੌਣ ਹੈ। ਜੇ ਤੂੰ ਜਾਣਦੀ ਹੁੰਦੀ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ।”
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯੱਦਾਨੰ ਤਤ੍ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਪਾਨੀਯੰ ਪਾਤੁੰ ਮਹ੍ਯੰ ਦੇਹਿ ਯ ਇੱਥੰ ਤ੍ਵਾਂ ਯਾਚਤੇ ਸ ਵਾ ਕ ਇਤਿ ਚੇਦਜ੍ਞਾਸ੍ਯਥਾਸ੍ਤਰ੍ਹਿ ਤਮਯਾਚਿਸ਼਼੍ਯਥਾਃ ਸ ਚ ਤੁਭ੍ਯਮਮ੍ਰੁʼਤੰ ਤੋਯਮਦਾਸ੍ਯਤ੍|
11 ੧੧ ਉਸ ਔਰਤ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਨ ਜੀ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋਂਗੇ? ਖੂਹ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਪਾਣੀ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਕੋਈ ਭਾਂਡਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਤਦਾ ਸਾ ਸੀਮਨ੍ਤਿਨੀ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਤਿ, ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਪ੍ਰਹਿਰ੍ਗਮ੍ਭੀਰੋ ਭਵਤੋ ਨੀਰੋੱਤੋਲਨਪਾਤ੍ਰੰ ਨਾਸ੍ਤੀ ਚ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਦਮ੍ਰੁʼਤੰ ਕੀਲਾਲੰ ਕੁਤਃ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਸਿ?
12 ੧੨ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਯਾਕੂਬ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਮਹਾਨ ਹੋ। ਯਾਕੂਬ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਖੂਹ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਇਸੇ ਖੂਹ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ।”
ਯੋਸ੍ਮਭ੍ਯਮ੍ ਇਮਮਨ੍ਧੂੰ ਦਦੌ, ਯਸ੍ਯ ਚ ਪਰਿਜਨਾ ਗੋਮੇਸ਼਼ਾਦਯਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ(ਅ)ਸ੍ਯ ਪ੍ਰਹੇਃ ਪਾਨੀਯੰ ਪਪੁਰੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਯੋਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਯਾਕੂਬ੍ ਤਸ੍ਮਾਦਪਿ ਭਵਾਨ੍ ਮਹਾਨ੍ ਕਿੰ?
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਦ੍ ਇਦੰ ਪਾਨੀਯੰ ਸਃ ਪਿਵਤਿ ਸ ਪੁਨਸ੍ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਰ੍ੱਤੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ,
15 ੧੫ ਉਸ ਔਰਤ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਨ ਜੀ, ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਪਾਣੀ ਦਿਓ। ਫ਼ਿਰ ਮੈਂ ਵੀ ਪਿਆਸੀ ਨਹੀਂ ਰਹਾਂਗੀ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਖੂਹ ਤੇ ਪਾਣੀ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਫ਼ੇਰ ਆਉਣ ਦੀ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ।”
ਤਦਾ ਸਾ ਵਨਿਤਾਕਥਯਤ੍ ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਤਰ੍ਹਿ ਮਮ ਪੁਨਃ ਪੀਪਾਸਾ ਯਥਾ ਨ ਜਾਯਤੇ ਤੋਯੋੱਤੋਲਨਾਯ ਯਥਾਤ੍ਰਾਗਮਨੰ ਨ ਭਵਤਿ ਚ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਹ੍ਯੰ ਤੱਤੋਯੰ ਦੇਹੀ|
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੂਰਵਦਦ੍ਯਾਹਿ ਤਵ ਪਤਿਮਾਹੂਯ ਸ੍ਥਾਨੇ(ਅ)ਤ੍ਰਾਗੱਛ|
17 ੧੭ ਉਸ ਔਰਤ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਮੇਰਾ ਪਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।” ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਤੂੰ ਸੱਚ ਆਖਿਆ, ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇਰਾ ਪਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਸਾ ਵਾਮਾਵਦਤ੍ ਮਮ ਪਤਿਰ੍ਨਾਸ੍ਤਿ| ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਮਮ ਪਤਿਰ੍ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਭਦ੍ਰਮਵੋਚਃ|
18 ੧੮ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਪੰਜ ਪਤੀ ਸਨ ਅਤੇ ਤੂੰ ਜਿਸ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਹੁਣ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈਂ ਉਹ ਵੀ ਤੇਰਾ ਪਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚ ਆਖਿਆ ਹੈ।”
ਯਤਸ੍ਤਵ ਪਞ੍ਚ ਪਤਯੋਭਵਨ੍ ਅਧੁਨਾ ਤੁ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਸ ਤਵ ਭਰ੍ੱਤਾ ਨ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਸਤ੍ਯਮਵਾਦਿਃ|
ਤਦਾ ਸਾ ਮਹਿਲਾ ਗਦਿਤਵਤਿ ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਭਵਾਨ੍ ਏਕੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀਤਿ ਬੁੱਧੰ ਮਯਾ|
20 ੨੦ ਸਾਡੇ ਪਿਉ-ਦਾਦੇ ਇਸ ਪਰਬਤ ਤੇ ਬੰਦਗੀ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਯਹੂਦੀ ਇਹ ਆਖਦੇ ਹੋ ਕਿ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਹੀ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।”
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪਿਤ੍ਰੁʼਲੋਕਾ ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ਼ਿਲੋੱਚਯੇ(ਅ)ਭਜਨ੍ਤ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਭਵਦ੍ਭਿਰੁਚ੍ਯਤੇ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ ਨਗਰੇ ਭਜਨਯੋਗ੍ਯੰ ਸ੍ਥਾਨਮਾਸ੍ਤੇ|
21 ੨੧ ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਖਿਆ, ਹੇ “ਔਰਤ, ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ! ਵਕਤ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਆਉਣ ਦੀ ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨ ਲਈ ਇਸ ਪਰਬਤ ਤੇ ਜਾਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗੀ।
ਯੀਸ਼ੁਰਵੋਚਤ੍ ਹੇ ਯੋਸ਼਼ਿਤ੍ ਮਮ ਵਾਕ੍ਯੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਹਿ ਯਦਾ ਯੂਯੰ ਕੇਵਲਸ਼ੈਲੇ(ਅ)ਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ ਨਗਰੇ ਪਿਤੁਰ੍ਭਜਨੰ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਕਾਲ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਯਾਤਿ|
22 ੨੨ ਤੁਸੀਂ ਸਾਮਰੀ ਲੋਕ ਉਸ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ। ਅਸੀਂ ਯਹੂਦੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਕੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੁਕਤੀ ਯਹੂਦੀਆਂ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।
ਯੂਯੰ ਯੰ ਭਜਧ੍ਵੇ ਤੰ ਨ ਜਾਨੀਥ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਯੰ ਯੰ ਭਜਾਮਹੇ ਤੰ ਜਾਨੀਮਹੇ, ਯਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯਾਤ੍ ਪਰਿਤ੍ਰਾਣੰ ਜਾਯਤੇ|
23 ੨੩ ਉਹ ਸਮਾਂ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਸੱਚੇ ਉਪਾਸਕ ਆਤਮਾ ਅਤੇ ਸਚਿਆਈ ਨਾਲ ਪਿਤਾ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨਗੇ। ਉਹ ਸਮਾਂ ਆਣ ਪੁੱਜਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਜਿਹੇ ਅਰਾਧਕਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾ ਸਤ੍ਯਭਕ੍ਤਾ ਆਤ੍ਮਨਾ ਸਤ੍ਯਰੂਪੇਣ ਚ ਪਿਤੁਰ੍ਭਜਨੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੇ ਸਮਯ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ ਆਯਾਤਿ, ਵਰਮ੍ ਇਦਾਨੀਮਪਿ ਵਿਦ੍ਯਤੇ; ਯਤ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਭਤ੍ਕਾਨ੍ ਪਿਤਾ ਚੇਸ਼਼੍ਟਤੇ|
24 ੨੪ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਤਮਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਲੋਕ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਆਤਮਾ ਅਤੇ ਸਚਿਆਈ ਨਾਲ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।”
ਈਸ਼੍ਵਰ ਆਤ੍ਮਾ; ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਯੇ ਭਕ੍ਤਾਸ੍ਤੈਃ ਸ ਆਤ੍ਮਨਾ ਸਤ੍ਯਰੂਪੇਣ ਚ ਭਜਨੀਯਃ|
25 ੨੫ ਉਸ ਔਰਤ ਨੇ ਆਖਿਆ, “ਮੈਂ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜੋ ਮਸੀਹਾ ਅਖਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਸੀਹ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਵੇਗਾ, ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਦੀ ਦੱਸੇਗਾ।”
ਤਦਾ ਸਾ ਮਹਿਲਾਵਾਦੀਤ੍ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਨਾਮ੍ਨਾ ਵਿਖ੍ਯਾਤੋ(ਅ)ਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਃ ਪੁਰੁਸ਼਼ ਆਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਜਾਨਾਮਿ ਸ ਚ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕਥਾ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰਵਦਤ੍ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਥਨੰ ਕਰੋਮਿ ਯੋ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਹਮੇਵ ਸ ਪੁਰੁਸ਼਼ਃ|
27 ੨੭ ਐਨੇ ਨੂੰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਚੇਲੇ ਨਗਰ ਤੋਂ ਪਰਤ ਆਏ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ ਕਿ ਯਿਸੂ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਇਹ ਨਾ ਪੁੱਛਿਆ, “ਤੂੰ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ?” “ਤੂੰ ਉਸ ਔਰਤ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈਂ?”
ਏਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਆਗਤ੍ਯ ਤਥਾ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਤਸ੍ਯ ਕਥੋਪਕਥਨੇ ਮਹਾਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਮ੍ ਅਮਨ੍ਯਨ੍ਤ ਤਥਾਪਿ ਭਵਾਨ੍ ਕਿਮਿੱਛਤਿ? ਯਦ੍ਵਾ ਕਿਮਰ੍ਥਮ੍ ਏਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਥਾਂ ਕਥਯਤਿ? ਇਤਿ ਕੋਪਿ ਨਾਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍|
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸਾ ਨਾਰੀ ਕਲਸ਼ੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਨਗਰਮਧ੍ਯੰ ਗਤ੍ਵਾ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋਕਥਾਯਦ੍
29 ੨੯ “ਇੱਕ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਕੁਝ ਦੱਸਿਆ, ਜੋ ਕੁਝ ਹੁਣ ਤੱਕ ਮੈਂ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਆਓ, ਉਸ ਦੇ ਦਰਸ਼ਣ ਕਰੋ। ਕੀ ਉਹ ਮਸੀਹ ਤਾਂ ਨਹੀਂ?”
ਅਹੰ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕਰਵੰ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਮਹ੍ਯਮਕਥਯਦ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਮਾਨਵਮੇਕਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਯਤ ਰੁ ਕਿਮ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤੋ ਨ ਭਵਤਿ?
ਤਤਸ੍ਤੇ ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਰਾਗਤ੍ਯ ਤਾਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪਮ੍ ਆਯਨ੍|
ਏਤਰ੍ਹਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਸਾਧਯਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਵ੍ਯਾਹਾਰ੍ਸ਼਼ੁਃ ਹੇ ਗੁਰੋ ਭਵਾਨ੍ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਭੂਕ੍ਤਾਂ|
ਤਤਃ ਸੋਵਦਦ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰ੍ਯੰਨ ਜ੍ਞਾਯਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਮਮਾਸ੍ਤੇ|
ਤਦਾ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਰਮ੍ਭਨ੍ਤ, ਕਿਮਸ੍ਮੈ ਕੋਪਿ ਕਿਮਪਿ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਨੀਯ ਦੱਤਵਾਨ੍?
34 ੩੪ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਮੇਰਾ ਭੋਜਨ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਕਰਨਾ ਹੀ ਮੇਰਾ ਭੋਜਨ ਹੈ।
ਯੀਸ਼ੁਰਵੋਚਤ੍ ਮਤ੍ਪ੍ਰੇਰਕਸ੍ਯਾਭਿਮਤਾਨੁਰੂਪਕਰਣੰ ਤਸ੍ਯੈਵ ਕਰ੍ੰਮਸਿੱਧਿਕਾਰਣਞ੍ਚ ਮਮ ਭਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ|
35 ੩੫ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਬੀਜਦੇ ਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਸਾਨੂੰ ਫ਼ਸਲ ਵੱਢਣ ਲਈ ਅਜੇ ਹੋਰ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਉਡੀਕਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲੋ ਅਤੇ ਵੇਖੋ, ਉਹ ਪੈਲੀਆਂ ਤਿਆਰ ਹਨ ਅਤੇ ਵਾਢੀ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ।
ਮਾਸਚਤੁਸ਼਼੍ਟਯੇ ਜਾਤੇ ਸ਼ਸ੍ਯਕਰ੍ੱਤਨਸਮਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕਿੰ ਨੋਦ੍ਯਤੇ? ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਸ਼ਿਰ ਉੱਤੋਲ੍ਯ ਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰਾਣਿ ਪ੍ਰਤਿ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਇਦਾਨੀਂ ਕਰ੍ੱਤਨਯੋਗ੍ਯਾਨਿ ਸ਼ੁਕ੍ਲਵਰ੍ਣਾਨ੍ਯਭਵਨ੍|
36 ੩੬ ਜੋ ਵਿਅਕਤੀ ਫ਼ਸਲ ਵੱਢਦਾ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਪਾਉਂਦਾ ਅਤੇ ਸਦੀਪਕ ਜੀਵਨ ਲਈ ਫ਼ਸਲ ਇਕੱਠੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਵੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੈ ਜੋ ਫ਼ਸਲ ਬੀਜਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਜੋ ਫ਼ਸਲ ਦੀ ਵਾਢੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। (aiōnios g166)
ਯਸ਼੍ਛਿਨੱਤਿ ਸ ਵੇਤਨੰ ਲਭਤੇ ਅਨਨ੍ਤਾਯੁਃਸ੍ਵਰੂਪੰ ਸ਼ਸ੍ਯੰ ਸ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤਿ ਚ, ਤੇਨੈਵ ਵਪ੍ਤਾ ਛੇੱਤਾ ਚ ਯੁਗਪਦ੍ ਆਨਨ੍ਦਤਃ| (aiōnios g166)
ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਵਪਤ੍ਯੇਕਸ਼੍ਛਿਨਤ੍ਯਨ੍ਯ ਇਤਿ ਵਚਨੰ ਸਿੱਧ੍ਯਤਿ|
38 ੩੮ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਫ਼ਸਲ ਦਾ ਫਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ, ਜਿਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਹੋਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਹੀ ਲਾਭ ਕਰ ਲੈ ਹੋ।”
ਯਤ੍ਰ ਯੂਯੰ ਨ ਪਰ੍ੱਯਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਤ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸ਼ਸ੍ਯੰ ਛੇੱਤੁੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰੈਰਯਮ੍ ਅਨ੍ਯੇ ਜਨਾਃਪਰ੍ੱਯਸ਼੍ਰਾਮ੍ਯਨ੍ ਯੂਯੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼੍ਰਗਸ੍ਯ ਫਲਮ੍ ਅਲਭਧ੍ਵਮ੍|
39 ੩੯ ਉਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਔਰਤ ਨੇ ਇਹ ਗਵਾਹੀ ਦਿੱਤੀ, “ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਦੱਸਿਆ ਜੋ ਮੈਂ ਕੀਤਾ ਹੈ।”
ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮਾਕਾਰ੍ਸ਼਼ੰ ਤਤ੍ਸਰ੍ੱਵੰ ਸ ਮਹ੍ਯਮ੍ ਅਕਥਯਤ੍ ਤਸ੍ਯਾ ਵਨਿਤਾਯਾ ਇਦੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੰਨਗਰਨਿਵਾਸਿਨੋ ਬਹਵਃ ਸ਼ੋਮਿਰੋਣੀਯਲੋਕਾ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸਨ੍|
40 ੪੦ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਲੋਕ ਯਿਸੂ ਕੋਲ ਆਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਠਹਿਰਣ ਲਈ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਲਈ ਯਿਸੂ ਉੱਥੇ ਦੋ ਦਿਨ ਠਹਿਰਿਆ।
ਤਥਾ ਚ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਿਕੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਾਯ ਸ੍ਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਕਤਿਚਿਦ੍ ਦਿਨਾਨਿ ਸ੍ਥਾਤੁੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਨਯਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਾਨ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਦਿਨਦ੍ਵਯੰ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੇ ਨ੍ਯਵਸ਼਼੍ਟਤ੍
ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ੇਨ ਬਹਵੋ(ਅ)ਪਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ
42 ੪੨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਅਸੀਂ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਕਾਰਨ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਲਈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਜਾਣ ਗਏ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਸੱਚ-ਮੁੱਚ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਹੈ।”
ਤਾਂ ਯੋਸ਼਼ਾਮਵਦਨ੍ ਕੇਵਲੰ ਤਵ ਵਾਕ੍ਯੇਨ ਪ੍ਰਤੀਮ ਇਤਿ ਨ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਜਗਤੋ(ਅ)ਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਸ੍ਤ੍ਰਾਤੇਤਿ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਵਯੰ ਸ੍ਵਯਮੇਵਾਜ੍ਞਾਸਮਹਿ|
ਸ੍ਵਦੇਸ਼ੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ਤੁਃ ਸਤ੍ਕਾਰੋ ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਯਦ੍ਯਪਿ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਮਾਣੰ ਦਤ੍ਵਾਕਥਯਤ੍
ਤਥਾਪਿ ਦਿਵਸਦ੍ਵਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਸ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ੍ਥਾਨਾਦ੍ ਗਾਲੀਲੰ ਗਤਵਾਨ੍|
45 ੪੫ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਗਲੀਲ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਸਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਲੋਕ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇਖ ਚੁੱਕੇ ਸਨ, ਜੋ ਯਿਸੂ ਨੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਪਸਾਹ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ ਤੇ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਲੋਕ ਵੀ ਉਸ ਤਿਉਹਾਰ ਤੇ ਗਏ ਹੋਏ ਸਨ।
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੇ ਗਾਲੀਲੀ ਲਿਯਲੋਕਾ ਉਤ੍ਸਵੇ ਗਤਾ ਉਤ੍ਸਵਸਮਯੇ ਯਿਰੂਸ਼ਲਮ੍ ਨਗਰੇ ਤਸ੍ਯ ਸਰ੍ੱਵਾਃ ਕ੍ਰਿਯਾ ਅਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਤੇ ਗਾਲੀਲਮ੍ ਆਗਤੰ ਤਮ੍ ਆਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਨ੍|
46 ੪੬ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਯਿਸੂ ਗਲੀਲ ਵਿੱਚ ਕਾਨਾ ਨੂੰ ਗਿਆ। ਕਾਨਾ ਉਹ ਥਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਯਿਸੂ ਨੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਅੰਗੂਰਾਂ ਦੇ ਰਸ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਕਫ਼ਰਨਾਹੂਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਉਸਦਾ ਪੁੱਤਰ ਬਿਮਾਰ ਸੀ।
ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾੰਨਾਨਗਰੇ ਜਲੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਮ੍ ਆਕਰੋਤ੍ ਤਤ੍ ਸ੍ਥਾਨੰ ਪੁਨਰਗਾਤ੍| ਤਸ੍ਮਿੰਨੇਵ ਸਮਯੇ ਕਸ੍ਯਚਿਦ੍ ਰਾਜਸਭਾਸ੍ਤਾਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਃ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮਪੁਰੀ ਰੋਗਗ੍ਰਸ੍ਤ ਆਸੀਤ੍|
47 ੪੭ ਉਸ ਨੇ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ਯਿਸੂ ਯਹੂਦਿਯਾ ਤੋਂ ਆਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਗਲੀਲ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਆਦਮੀ ਕਾਨਾ ਵਿੱਚ ਯਿਸੂ ਕੋਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਕਫ਼ਰਨਾਹੂਮ ਵਿੱਚ ਦਰਸ਼ਣ ਦੇਣ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਕਰਨ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਉਸਦਾ ਪੁੱਤਰ ਮਰਨ ਵਾਲਾ ਸੀ।
ਸ ਯੇਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਗਾਲੀਲਾਗਮਨਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥ੍ਯ ਵ੍ਯਾਹ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਕਾਲ ਆਸੰਨਃ ਭਵਾਨ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਤੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਕਰੋਤੁ|
48 ੪੮ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਅਚਰਜ਼ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਵੇਖੋਂਗੇ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰੋਂਗੇ।”
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰਕਥਯਦ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯੰ ਕਰ੍ੰਮ ਚਿਤ੍ਰੰ ਚਿਹ੍ਨੰ ਚ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾ ਯੂਯੰ ਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯੇਸ਼਼੍ਯਥ|
ਤਤਃ ਸ ਸਭਾਸਦਵਦਤ੍ ਹੇ ਮਹੇੱਛ ਮਮ ਪੁਤ੍ਰੇ ਨ ਮ੍ਰੁʼਤੇ ਭਵਾਨਾਗੱਛਤੁ|
50 ੫੦ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, “ਜਾ, ਤੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ।” ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਘਰ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਵਦਦ੍ ਗੱਛ ਤਵ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਜੀਵੀਤ੍ ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਨੋਕ੍ਤਵਾਕ੍ਯੇ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯ ਗਤਵਾਨ੍|
51 ੫੧ ਜਦੋਂ ਉਹ ਘਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਨੌਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲੇ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, “ਤੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਚੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।”
ਗਮਨਕਾਲੇ ਮਾਰ੍ਗਮਧ੍ਯੇ ਦਾਸਾਸ੍ਤੰ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਵਦਨ੍ ਭਵਤਃ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਜੀਵੀਤ੍|
52 ੫੨ ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ, “ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਕਿਸ ਵਕਤ ਠੀਕ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ?” ਨੌਕਰ ਨੇ ਜ਼ਵਾਬ ਦਿੱਤਾ, “ਇਹ ਕੱਲ ਇੱਕ ਵਜੇ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਬੁਖਾਰ ਉਤਰ ਗਿਆ।”
ਤਤਃ ਕੰ ਕਾਲਮਾਰਭ੍ਯ ਰੋਗਪ੍ਰਤੀਕਾਰਾਰਮ੍ਭੋ ਜਾਤਾ ਇਤਿ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ ਤੈਰੁਕ੍ਤੰ ਹ੍ਯਃ ਸਾਰ੍ੱਧਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਧਿਕਦ੍ਵਿਤੀਯਯਾਮੇ ਤਸ੍ਯ ਜ੍ਵਰਤ੍ਯਾਗੋ(ਅ)ਭਵਤ੍|
53 ੫੩ ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਪੂਰਾ ਇੱਕ ਵਜੇ ਦਾ ਹੀ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਆਖਿਆ ਸੀ, “ਤੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ।” ਇਉਂ ਉਹ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਭ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ।
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕ੍ਸ਼਼ਣੇ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤਵਾਨ੍ ਤਵ ਪੁਤ੍ਰੋ(ਅ)ਜੀਵੀਤ੍ ਪਿਤਾ ਤਦ੍ਬੁੱਧ੍ਵਾ ਸਪਰਿਵਾਰੋ ਵ੍ਯਸ਼੍ਵਸੀਤ੍|
ਯਿਹੂਦੀਯਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਗਾਲੀਲਿ ਯੀਸ਼ੁਰੇਤਦ੍ ਦ੍ਵਿਤੀਯਮ੍ ਆਸ਼੍ਚਰ੍ੱਯਕਰ੍ੰਮਾਕਰੋਤ੍|
