Faarfannaa 67

1 Dura Buʼaa Faarfattootaatiif. Miʼa ribuutiin. Faarfannaa. Waaqni garaa nuuf laafu; nu haa eebbisus; fuula isaas nurratti haa ibsu;

Een psalm, een lied, voor den opperzangmeester, op de Neginoth. God zij ons genadig en zegene ons; Hij doe Zijn aanschijn aan ons lichten. (Sela)

2 kunis akka karaan kee lafa irratti, fayyisuun kee immoo saboota hundumaa biratti beekamuuf.

Opdat men op de aarde Uw weg kenne, onder alle heidenen Uw heil.

3 Yaa Waaqayyo, saboonni si haa jajatan; saboonni hundii si haa jajatan.

De volken zullen U, o God! loven; de volken, altemaal, zullen U loven.

4 Ati waan qajeelummaadhaan namoota bulchituuf, saboota lafa irraas waan geggeessituuf, saboonni haa gammadanis; ililchaniis haa faarfatan.

De natien zullen zich verblijden en juichen, omdat Gij de volken zult richten in rechtmatigheid; en de natien op de aarde die zult Gij leiden. (Sela)

5 Yaa Waaqayyo, saboonni si haa jajatan; saboonni hundii si haa jajatan.

De volken zullen U, o God! loven; de volken, altemaal, zullen U loven.

6 Lafti midhaan kenniteerti; Waaqayyo Waaqni keenyas nu eebbiseera.

De aarde geeft haar gewas; God, onze God, zal ons zegenen.

7 Waaqni nu eebbiseera; handaarri lafaa hundi isa haa sodaatu.

God zal ons zegenen; en alle einden der aarde zullen Hem vrezen.