< Faarfannaa 147 >

1 Haalleluuyaa. Faarfannaadhaan Waaqa galateeffachuun akkam gaarii dha; isa galateeffachuun akkam gammachiisaa fi kan maluu dha!
Louvai ao SENHOR, porque é bom cantar louvores ao nosso Deus; porque agradável e merecido [é] o louvor.
2 Waaqayyo Yerusaalemin ni ijaara; Israaʼeloota boojiʼamanis walitti qaba.
O SENHOR edifica a Jerusalém; [e] ajunta os dispersos de Israel.
3 Warra garaan cabe ni fayyisa; madaa isaaniis walitti hodha.
Ele sara aos de coração partido, e os cura de suas dores.
4 Inni baayʼina urjiiwwanii ni beeka; tokkoo tokkoo isaaniis maqaa maqaadhaan waama.
Ele conta o número das estrelas; chama todas elas pelos seus nomes.
5 Gooftaan keenya guddaa dha; humni isaas jabaa dha; hubannaan isaas dhuma hin qabu.
O nosso Senhor é grande e muito poderoso; seu entendimento é incomensurável.
6 Waaqayyo warra gad qabaman ni jiraachisa; hamoota garuu lafatti darbata.
O SENHOR levanta aos mansos; [e] abate aos perversos até a terra.
7 Galata galchaa Waaqayyoon faarfadhaa; baganaadhaanis Waaqa keenyaaf weeddisaa.
Cantai ao SENHOR em agradecimento; cantai louvores ao nosso Deus com harpa.
8 Inni samiiwwani duumessaan haguuga; lafaafis bokkaa kenna; tulluuwwan irrattis marga biqilcha.
Ele que cobre o céu com nuvens, que prepara chuva para a terra, que faz os montes produzirem erva;
9 Horiidhaaf waan isaan dheedan, yommuu ilmaan arraagessaa iyyanitti nyaata isaaniif ni kenna.
Que dá ao gado seu pasto; e [também] aos filhos dos corvos, quando clamam.
10 Inni jabina fardaatti hin gammadu; yookaan miilli namaa isa hin gammachiisu;
Ele não se agrada da força do cavalo, nem se contenta com as pernas do homem.
11 Waaqayyo warra isa sodaatanitti, warra araara isaa abdatanitti ni gammada.
O SENHOR se agrada dos que o temem, daqueles que esperam por sua bondade.
12 Yaa Yerusaalem, Waaqayyoon galateeffadhu; Yaa Xiyoon Waaqa kee galateeffadhu.
Louva, Jerusalém, ao SENHOR; celebra ao teu Deus, ó Sião.
13 Inni danqaraa karra keetii ni jabeessaatii; ijoollee kees si keessatti eebbisa.
Porque ele fortifica os ferrolhos de tuas portas; ele abençoa a teus filhos dentro de ti.
14 Daarii keetiif nagaa kenna; qamadii qulqulluudhaanis si quubsa.
[Ele é] o que dá paz às tuas fronteiras; e te farta com o melhor trigo;
15 Inni ajaja isaa gara lafaatti ni erga; dubbiin isaas ni ariifata.
Que envia sua ordem à terra; sua palavra corre velozmente.
16 Inni cabbii akkuma suufiitti diriirsa; qorras akkuma daaraatti bittinneessa.
Que dá a neve como a lã; espalha a geada como a cinza.
17 Dhagaa cabbii akkuma cirrachaa gad darbata. Dhaamocha isaa dura eenyutu dhaabachuu dandaʼa?
Que lança seu gelo [em] pedaços; quem pode subsistir ao seu frio?
18 Inni dubbii isaa ergee isaan baqsa; bubbee isaa ni kaasa; bishaanonnis ni yaaʼu.
Ele manda sua palavra, e os faz derreter; faz soprar seu vento, [e] escorrem-se as águas.
19 Inni dubbii isaa Yaaqoobitti, seeraa fi sirna isaa immoo Israaʼelitti mulʼiseera.
Ele declara suas palavras a Jacó; e seus estatutos e seus juízos a Israel.
20 Waan kana saba biraa tokkoof iyyuu hin goone; isaan seera isaa hin beekan. Haalleluuyaa.
Ele não fez assim a nenhuma [outra] nação; [e] não conhecem os juízos [dele]. Louvai ao SENHOR.

< Faarfannaa 147 >