< Faarfannaa 147 >

1 Haalleluuyaa. Faarfannaadhaan Waaqa galateeffachuun akkam gaarii dha; isa galateeffachuun akkam gammachiisaa fi kan maluu dha!
Rühmet Jah, denn er ist gütig; lobsingt unserem Gott, denn er ist lieblich; es ziemt sich Lobgesang.
2 Waaqayyo Yerusaalemin ni ijaara; Israaʼeloota boojiʼamanis walitti qaba.
Jahwe baut Jerusalem wieder auf, er sammelt die Versprengten Israels.
3 Warra garaan cabe ni fayyisa; madaa isaaniis walitti hodha.
Er heilt, die zerbrochenes Herzens sind, und verbindet ihre Wunden.
4 Inni baayʼina urjiiwwanii ni beeka; tokkoo tokkoo isaaniis maqaa maqaadhaan waama.
Er bestimmt den Sternen eine Zahl, er ruft sie alle mit Namen.
5 Gooftaan keenya guddaa dha; humni isaas jabaa dha; hubannaan isaas dhuma hin qabu.
Groß ist unser Herr und reich an Macht; seine Einsicht ist ohne Maß.
6 Waaqayyo warra gad qabaman ni jiraachisa; hamoota garuu lafatti darbata.
Jahwe hält die Gebeugten aufrecht, erniedrigt die Gottlosen bis auf den Boden.
7 Galata galchaa Waaqayyoon faarfadhaa; baganaadhaanis Waaqa keenyaaf weeddisaa.
Singt Jahwe mit Danksagung, lobsingt unserem Gott auf der Zither!
8 Inni samiiwwani duumessaan haguuga; lafaafis bokkaa kenna; tulluuwwan irrattis marga biqilcha.
Der den Himmel mit Wolken bedeckt, der Erde Regen bereitet, die Berge Gras sprossen läßt,
9 Horiidhaaf waan isaan dheedan, yommuu ilmaan arraagessaa iyyanitti nyaata isaaniif ni kenna.
der dem Vieh sein Futter giebt, den jungen Raben, die zu ihm schreien.
10 Inni jabina fardaatti hin gammadu; yookaan miilli namaa isa hin gammachiisu;
Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch an den Schenkeln des Mannes Gefallen.
11 Waaqayyo warra isa sodaatanitti, warra araara isaa abdatanitti ni gammada.
Jahwe hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Gnade harren.
12 Yaa Yerusaalem, Waaqayyoon galateeffadhu; Yaa Xiyoon Waaqa kee galateeffadhu.
Preise Jahwe, Jerusalem; rühme deinen Gott, o Zion!
13 Inni danqaraa karra keetii ni jabeessaatii; ijoollee kees si keessatti eebbisa.
Denn er hat die Riegel deiner Thore fest gemacht, deine Kinder in dir gesegnet.
14 Daarii keetiif nagaa kenna; qamadii qulqulluudhaanis si quubsa.
Er schafft deinen Grenzen Frieden, sättigt dich mit dem besten Weizen.
15 Inni ajaja isaa gara lafaatti ni erga; dubbiin isaas ni ariifata.
Er sendet sein Gebot auf Erden; gar schnell läuft sein Wort.
16 Inni cabbii akkuma suufiitti diriirsa; qorras akkuma daaraatti bittinneessa.
Er spendet Schnee wie Wolle, streut Reif wie Asche.
17 Dhagaa cabbii akkuma cirrachaa gad darbata. Dhaamocha isaa dura eenyutu dhaabachuu dandaʼa?
Er wirft sein Eis wie Bissen hin; wer kann vor seinem Froste bestehen?
18 Inni dubbii isaa ergee isaan baqsa; bubbee isaa ni kaasa; bishaanonnis ni yaaʼu.
Er entsendet sein Wort und läßt sie schmelzen, läßt seinen Wind wehen, da rinnen Wasser.
19 Inni dubbii isaa Yaaqoobitti, seeraa fi sirna isaa immoo Israaʼelitti mulʼiseera.
Er that Jakob sein Wort kund, Israel seine Satzungen und Rechte.
20 Waan kana saba biraa tokkoof iyyuu hin goone; isaan seera isaa hin beekan. Haalleluuyaa.
Keinem Volk hat er also gethan und seine Rechte lehrte er sie nicht. Rühmet Jah!

< Faarfannaa 147 >