Fakkeenya 14
1 Dubartiin ogeettiin mana ishee ijaarratti; gowwaan immoo harkuma isheetiin mana ofii diigdi.
Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
2 Namni qajeelummaan jiraatu Waaqayyoon sodaata; kan karaan isaa jalʼaa taʼe garuu isa tuffata.
Den som ottast Herren, fer ærleg fram, men krokvegar gjeng den som vanvyrder honom.
3 Afaan nama gowwaa dugda isaatti ulee of tuulummaa fida; arrabni ogeeyyii garuu isaan eega.
I narrens munn er ovmods ris, men dei vise hev lipporne sine til vern.
4 Yoo qotiyyoon hin jirre, dallaan duwwaa taʼa; garuu humna qotiyyoo tokkootiin midhaan baayʼeen argama.
Utan uksar er krubba tom, men når stuten er sterk, vert innkoma stor.
5 Dhuga baatuun amanamaan hin sobu; dhuga baatuun sobaa immoo dhara of keessaa gad naqa.
Ikkje lyg eit ærlegt vitne, men det falske vitne andar lygn.
6 Qoostuun namaa ogummaa barbaadee hin argatu; nama waa hubatuuf garuu beekumsi dadhabbii malee dhufa.
Spottaren søkjer visdom, men fåfengt, men lett finn den skynsame kunnskap.
7 Ati nama gowwaa irraa fagaadhu; arraba isaa irraa beekumsa hin argattuutii.
Gakk burt frå ein dåre, ei fekk du der merka lippor med kunnskap.
8 Ogummaan hubattootaa akka isaan karaa isaanii beekan isaan godha; gowwummaan gowwootaa garuu karaa irraa isaan balleessa.
Klok manns visdom er: han skynar vegen sin, men dåre-narreskapen er: dei svik seg sjølv.
9 Gowwoonni cubbuutti qoosu; qajeeltota gidduutti garuu hawwii gaariitu argama.
Dårar fær spott av sitt eige skuldoffer, men millom ærlege folk er godhug.
10 Garaan gadda ofii isaa ni beeka; namni biraa tokko iyyuu gammachuu isaa irraa hin qooddatu.
Hjarta kjenner si eigi sorg, og gleda legg ingen framand seg uppi.
11 Manni nama hamaa ni bada; dunkaanni nama qajeelaa immoo ni daraara.
Gudlause folk fær sitt hus lagt i øyde, men ærlege folk ser tjeldet sitt bløma.
12 Karaan qajeelaa namatti fakkaatu tokko jira; dhuma irratti garuu duʼatti nama geessa.
Mang ein veg tykkjer folk er rett, men enden på honom er vegar til dauden.
13 Kolfa keessatti iyyuu garaan nama dhukkubuu dandaʼa; gammachuunis gaddaan dhumuu dandaʼa.
Jamvel midt i låtten kjenner hjarta vondt, og enden på gleda er sorg.
14 Namni hin amanamne gatii karaa isaa, namni gaariin immoo gatii hojii isaa argata.
Av åtferdi si skal den fråfalne mettast, og ein god mann held seg burte frå han.
15 Namni homaa hin beekne waan hunda amana; namni qalbii qabu garuu tarkaanfii isaa ilaallata.
Den einfalde trur kvart ordet, men den kloke agtar på sine stig.
16 Namni ogeessi of eeggata; waan hamaa irraas ni deebiʼa; gowwaan garuu waan hundatti jarjara; of illee hin eeggatu.
Den vise ottast og held seg frå vondt, men dåren er brålyndt og trygg.
17 Namni dafee aaru gowwummaa hojjeta; namni daba hojjetu garuu ni jibbama.
Bråsinna mann gjer narreverk, og meinsløg mann vert hata.
18 Namni homaa hin beekne gowwummaa dhaala; qalbeeffataan garuu beekumsa gonfata.
Einfalde erver dårskap, men dei kloke fær kunnskap til krans.
19 Namoonni hamoon fuula namoota gaarii duratti, jalʼoonnis karra qajeeltotaa duratti sagadu.
Vonde skal bøygja seg for dei gode, og gudlause ved portarne til den rettferdige.
20 Hiyyeeyyii olloonni isaanii iyyuu ni jibbu; sooreyyiin immoo michoota hedduu qabu.
Ein fatig vert hata av venen sin jamvel, men ein rik vert elska av mange.
21 Namni ollaa isaa tuffatu cubbuu hojjeta; kan rakkataaf garaa laafu garuu eebbifamaa dha.
Vanvyrder du næsten din, syndar du, men sæl den som ynkast yver armingar.
22 Namni hammina yaadu karaa irraa hin baduu? Warri waan gaarii karoorsan garuu jaalalaa fi amanamummaa argatu.
Skal ikkje dei fara vilt som finn på vondt, og miskunn og truskap timast deim som finn på godt?
23 Jabaatanii hojjechuun hundi buʼaa buusa; oduun faayidaa hin qabne garuu hiyyummaa qofa fida.
Alt stræv fører vinning med seg, men tome ord gjev berre tap.
24 Gonfoon ogeeyyii qabeenya isaanii ti; gowwummaan gowwootaa garuu gowwummaa dhala.
Rikdomen er for dei vise ei krans, men narreskapen hjå dårar er narreskap.
25 Dhuga baatuun dhugaa lubbuu baraara; dhuga baatuun sobaa immoo soba dubbata.
Eit sanningsvitne bergar liv, men den som andar lygn, er full av svik.
26 Namni Waaqayyoon sodaatu daʼannoo jabaa qaba; ijoolleen isaas daʼoo argatu.
Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
27 Waaqayyoon sodaachuun burqaa jireenyaa ti; kiyyoo duʼaa irraas nama deebisa.
Otte for Herren er livsens kjelda, so ein slepp undan daudesnaror.
28 Ulfinni mootii tokkoo baayʼina uummata isaa ti; yoo uummanni hin jirre garuu ilmi mootiis ni bada.
Mykje folk er konungs prydnad, men folkemink er hovdings fall.
29 Namni obsa qabu hubannaa guddaa qaba; kan dafee aaru garuu gowwummaa mulʼisa.
Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
30 Garaan nagaa qabu dhagnaaf jireenya kenna; hinaaffaan garuu lafee tortorsa.
Spaklyndt hjarta er likamens liv, men ilska er ròt i beini.
31 Namni hiyyeessa cunqursu kan isa Uume tuffata; namni hiyyeessaaf garaa laafu immoo Waaqa kabaja.
Trykkjer du armingen, spottar du skaparen hans, men du ærar skaparen når du er mild mot fatigmann.
32 Hamoonni jalʼinuma isaaniitiin badu; qajeeltonni garuu duʼa keessatti illee amanamummaa isaaniitiin daʼannoo argatu.
I ulukka si lyt den gudlause stupa, men den rettferdige hev trygd når han skal døy.
33 Ogummaan qalbii nama waa hubatuu keessa jirti; garaa gowwootaa keessatti garuu hin beekamtu.
I hjarta på den vituge held visdomen seg still, men hjå dårar ter han seg fram.
34 Qajeelummaan saba ol guddisa; cubbuun garuu saba kamiif iyyuu salphina.
Rettferd upphøgjer eit folk, men syndi er skam for folki.
35 Mootiin tajaajilaa ogeessatti ni gammada; kan isa qaanessutti garuu ni dheekkama.
Kongen likar godt den kloke tenar, men harmast på den som skjemmer seg ut.
