Iyyoob 27
1 Iyyoob haasaa isaa itti fufee akkana jedhe:
Job vedblev at fremsætte sit Tankesprog:
2 “Dhugaa Waaqa jiraataa murtii qajeelaa na dhowwate, Waaqa Waan Hunda Dandaʼu kan lubbuu koo hadheesse sanaa,
"Så sandt Gud lever, som satte min Ret til Side, den Almægtige, som gjorde mig mod i Hu:
3 hamma lubbuun na keessa jirtutti, hamma hafuurri Waaqaa funyaan koo keessa jirutti,
Så længe jeg drager Ånde og har Guds Ånde i Næsen,
4 afaan koo hammina hin dubbatu; arrabni koos nama hin gowwoomsu.
skal mine Læber ej tale Uret, min Tunge ej fare med Svig!
5 Isin qajeeltota jechuu, Waaqni ana irraa haa fagaatu; ani hamman duʼutti amanamummaa koo hin dhiisu.
Langt være det fra mig at give jer Ret; til jeg udånder, opgiver jeg ikke min Uskyld.
6 Qajeelummaa koo jabeessee nan qabadha; gadis hin dhiisu; bara jireenya kootii guutuu qalbiin koo na hin komattu.
Jeg hævder min Ret, jeg slipper den ikke, ingen af mine Dage piner mit Sind.
7 “Diinni koo akka nama hamaa, mormituun koo akka nama jalʼaa haa taʼu!
Som den gudløse gå det min Fjende, min Modstander som den lovløse!
8 Yommuu Waaqni lubbuu isaa isa irraa fudhatee isa balleessutti, namni Waaqaaf hin bulle abdii maalii qaba?
Thi hvad er den vanhelliges Håb, når Gud bortskærer og kræver hans Sjæl?
9 Yeroo rakkinni isatti dhufutti, Waaqni iyya isaa ni dhagaʼaa?
Hører mon Gud hans Skrig, når Angst kommer over ham?
10 Inni Waaqa Waan Hunda Dandaʼutti ni gammadaa? Yeroo hundas Waaqa waammataa?
Mon han kan fryde sig over den Almægtige, føjer han ham, når han påkalder ham?
11 “Ani waaʼee harka Waaqaa isin nan barsiisa; waan Waaqa Waan Hunda Dandaʼu bira jirus isin hin dhoksu.
Jeg vil lære jer om Guds Hånd, den Almægtiges Tanker dølger jeg ikke;
12 Hundi keessan waan kana argitaniirtu; yoos haasaan faayidaa hin qabne kun maali?
se, selv har I alle set det, hvi har I så tomme Tanker?
13 “Carraan Waaqni nama hamaaf qoode, dhaalli namni jalʼaan Waaqa Waan Hunda Dandaʼu irraa argatu kana:
Det er den gudløses Lod fra Gud, Arven, som Voldsmænd får fra den Almægtige:
14 Ijoolleen isaa akka malee baayʼatan iyyuu goraadeetu isaan eeggata; sanyiin isaas waan nyaatee quufu hin qabaatu.
Vokser hans Sønner, er det for Sværdet, hans Afkom mættes ikke med Brød;
15 Hambaa isaa dhaʼichatu awwaala; niitonni isaaniis hin booʼaniif.
de øvrige bringer Pesten i Graven, deres Enker kan ej holde Klage over dem.
16 Inni meetii akkuma biyyootti tuullatee uffata immoo akkuma supheetti kuufatu illee,
Opdynger han Sølv som Støv og samler sig Klæder som Ler
17 waan inni kuufate nama qajeelaatu uffata; meetii isaa illee nama balleessaa hin qabnetu qooddata.
han samler, men den retfærdige klæder sig i dem, og Sølvet arver den skyldfri;
18 Manni inni ijaaru akkuma mana dholdholee ti; akkuma daasii eegduun ijaaruu ti.
han bygger sit Hus som en Edderkops, som Hytten, en Vogter gør sig;
19 Inni utuma qabeenya qabuu dhaqee ciisa; garuu itti hin deebiʼu; yeroo inni ija banatutti, qabeenyi isaa hundi hin jiru.
han lægger sig rig, men for sidste ang, han slår Øjnene op, og er det ej mer;
20 Sodaan akkuma lolaa isa irra garagala; bubbeen hamaan immoo halkaniin isa fudhatee sokka.
Rædsler når ham som Vande, ved Nat river Stormen ham bort;
21 Bubbeen baʼa biiftuu isa fudhata; innis hin argamu; bubbeen sunis lafa inni jiru irraa isa haxaaʼa.
løftet af Østenstorm farer han bort, den fejer ham væk fra hans Sted.
22 Inni humna bubbee jalaa baʼuuf jedhee baqata; bubbeen sunis gara laafina tokko malee itti of darbata.
Skånselsløst skyder han på ham, i Hast må han fly fra hans Hånd;
23 Harka isaa dhadhaʼee itti qoosa; afuufees iddoo isaatii isa balleessa.”
man klapper i Hænderne mod ham og piber ham bort fra hans Sted!
