Iyyoob 11
1 Zoofaari Naaʼimaatichi akkana jedhee deebise:
Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
2 “Dubbiiwwan kunneen hundi deebii argachuu hin qabanii? Dubbii baayʼisuun qajeelaa nama godhaa?
Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
3 Of jajuun kee afaan nama qabachiisaa? Yommuu ati qoostu namni si ifatu hin jiruu?
Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke faa Skam?
4 Ati Waaqaan, ‘Barsiisni koo qulqulluu dha; ani fuula kee duratti hirʼina hin qabu’ jetta.
Du siger: »Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!«
5 Maaloo utuu Waaqni sitti dubbatee, utuu afaan isaas sitti saaqqatee
Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
6 icciitii ogummaa siif ibsee ani akkamin hawwa! Ogummaan dhugaan bifa lama qabaatii. Kanaafuu Waaqni cubbuu kee muraasa akka siif irraanfate beeki.
kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
7 “Icciitii Waaqaa qorattee bira gaʼuu yookaan yaada Waaqa Waan Hunda Dandaʼuu qorattee bira gaʼuu dandeessaa?
Har du loddet Bunden i Gud og naaet den Almægtiges Grænse?
8 Isaan samiiwwan caalaa ol fagaatu; ati maal gochuu dandeessa? Qilee awwaalaa caalaas gad fagaatu; ati maal beekuu dandeessa? (Sheol h7585)
Højere er den end Himlen — hvad kan du? Dybere end Dødsriget — hvad ved du? (Sheol h7585)
9 Safarri isaa lafa caalaa dheerata; galaana caalaa balʼata.
Den overgaar Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
10 “Yoo inni dhufee mana hidhaatti si galche, yoo waldaa murtiis walitti qabe eenyutu isa dhowwuu dandaʼa?
Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
11 Dhugumaan inni sobdoota ni beeka; inni yommuu jalʼina argutti hin qalbeeffatuu?
Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpaa,
12 Yoo harreen diidaa nama taʼee dhalate malee gowwaan ogeessa taʼuu hin dandaʼu.
saa tomhjernet Mand faar Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
13 “Taʼus yoo ati yaada kee gara isaatti deebiftee harka kees gara isaatti diriirsite,
Hvis du faar Skik paa dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
14 cubbuu harka kee keessa jiru yoo of irraa fageessite, akka wanni hamaanis dunkaana kee keessa hin jiraanne yoo goote,
hvis Uret er fjern fra din Haand, og Brøde ej bor i dit Telt,
15 ati qaanii tokko malee fuula kee ol qabachuu dandeessa; sodaa tokko malees jabaattee dhaabatta.
ja, da kan du lydefri løfte dit Aasyn og uden at frygte staa fast,
16 Ati dhugumaan rakkina kee ni irraanfatta; akkuma lolaa darbeettis ni lakkoofta.
ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
17 Jireenyi kee aduu saafaa caalaa ifa; dukkanni isaas akkuma barii ganamaa taʼa.
dit Liv skal overstraale Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
18 Waan abdiin jiruuf ati hin sodaattu; naannoo kee ni ilaalta; nagaadhaanis ni boqotta.
Tryg skal du være, fordi du har Haab; du ser dig om og gaar trygt til Hvile,
19 Ati ni rafta; namni tokko iyyuu si hin sodaachisu; namoonni baayʼeenis fuula kee barbaadu.
du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
20 Iji hamootaa ni dadhaba; karaan ittiin baqatanis isaan jalaa bada; abdiin isaaniis duʼa qofa.”
Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Haab er blot at udaande Sjælen!
