ମାଥିଉ 21
1 ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଯିରୂଶାଲମ ସହରର ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ବୈଥ୍ଫାଗୀ ଓ ଜୀତପର୍ବତ ନିକଟରେ ଉପସ୍ଥିତ ହେଲେ, ସେତେବେଳେ ଯୀଶୁ ଦୁଇ ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ ଏହି କଥା କହି ପଠାଇଲେ।
ଜିସୁନ୍ ଡ ଆ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ତୋଣ୍ଡୋ ଜିତବୁରନ୍ ବେତ୍ପାଗି ସାଇନ୍ ଅଡ଼ୋଏଞ୍ଜି; ତିଆଡିଡ୍ ଜିସୁନ୍ ବାଗୁ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଏନ୍ନେଲେ ବର୍ରେ ଆପ୍ପାୟେଞ୍ଜି ।
2 “ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖସ୍ଥ ସେହି ଗ୍ରାମକୁ ଯାଅ, ଆଉ ଯିବା ମାତ୍ରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଥିବା ଗୋଟିଏ ଗର୍ଦ୍ଦଭୀ ଓ ତାହା ସହିତ ଗୋଟିଏ ଶାବକକୁ ଦେଖିବ; ସେମାନଙ୍କୁ ଫିଟାଇ ମୋ ନିକଟକୁ ନେଇଆସ।
“ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ମୁକ୍କାବାବେନ୍ ତି ଆ ସାଇ ଇୟ୍ବା । ତେତ୍ତେ ତୁଙାତୁଙା ଅବୟ୍ ଆୟୋଙ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଡ ଆଅନନ୍ ଆତବାଡନ୍ ଇୟ୍ତେ ଏଗିଜେ; ତିଆତେଜି ପଡ୍ଡଙ୍ଲେ ଅମଙ୍ଞେନ୍ ପାଙାୟ୍ବା ।
3 ଆଉ ଯେବେ କେହି ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କିଛି କହେ, ତେବେ କହିବ ଏମାନଙ୍କଠାରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି। ସେହିକ୍ଷଣି ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ପଠାଇଦେବ।”
ଆରି ଆନ୍ନିଙ୍ ଆମ୍ବେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଇନ୍ନିଙ୍ ଗାମ୍ଲବେଞ୍ଜି ଡେନ୍, ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଇୟ୍ ବର୍ବା, ‘କେନ୍ଆତେ ପ୍ରବୁନ୍ ଆସନ୍ ସନାୟ୍ସାୟ୍ ।’ ଅବ୍ତାଡ଼ନ୍ ଆନିନ୍ ତିଆତେଜି ଆପ୍ପାୟ୍ତାୟ୍ ।”
4 ଭାବବାଦୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଉକ୍ତ ଏହି ବାକ୍ୟ ଯେପରି ସଫଳ ହୁଏ, ସେଥିନିମନ୍ତେ ଏହା ଘଟିଲା,
ତିଆସନ୍ ପୁର୍ବାଃତେ ବର୍ନେମରନ୍ ଆବର୍ରନେନ୍ ଆ ପୁର୍ବାଃତେବର୍ କେନ୍ଆତେ ଡେଡମେନ୍,
5 ସିୟୋନର କନ୍ୟାକୁ କୁହ, ଦେଖ୍, ତୋର ରାଜା ତୋʼ ନିକଟକୁ ଆସୁଅଛନ୍ତି; ସେ ନମ୍ର ଓ ଗର୍ଦ୍ଦଭାରୋହୀ, ଶାବକ, ଗର୍ଦ୍ଦଭଶାବକାରୋହୀ।
“ସିଓନ ଗଡ଼ାନ୍ ଆଇସିୟ୍ଆଡଙ୍ ବର୍ବା, ଗିଜା, ରାଜାନମ୍ ଅମଙ୍ନମ୍ ଜିର୍ତାୟ୍! ଆନିନ୍ ଲଗଡ୍ ବୁଡ୍ଡିମର୍ ଆରି ଆନିନ୍ ଅବୟ୍ ଗୋଡୋଁୟ୍ଲୋଙନ୍ ଆତଙ୍କୁମ୍, ଗିଜା, ଆନିନ୍ ଗୋଡୋଁୟ୍ଲୋଙନ୍ ତଙ୍କୁମ୍ଲେ ଜିର୍ତାୟ୍ ।”
6 ସେଥିରେ ଶିଷ୍ୟମାନେ ଯାଇ ଯୀଶୁଙ୍କ ଆଦେଶ ଅନୁସାରେ କାମ କଲେ,
ସିଲତ୍ତେ ଜିସୁନ୍ ଏଙ୍ଗାଲେ ବାଞେଞ୍ଜି ଏତ୍ତେଲେ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ଇୟ୍ଲେ ଲୁମେଜି;
7 ପୁଣି, ଗର୍ଦ୍ଦଭୀ ଓ ଶାବକଟି ଆଣି ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ବସ୍ତ୍ର ପାତିଦେଲେ, ଆଉ ସେ ତାହା ଉପରେ ବସିଲେ।
ଆରି ଆୟୋଙ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ଡ ଆଅନ୍ ଗୋଡୋଁୟନ୍ ପାଙ୍ଲେ ଆ ଡଅଙ୍ଲୋଙନ୍ ସିନ୍ରିନ୍ ବେଲେଞ୍ଜି ଆରି ଜିସୁନ୍ ତେତ୍ତେ ତଙ୍କୁମେନ୍ ।
8 ପୁଣି, ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ଆପଣା ଆପଣା ଲୁଗା ପଥରେ ବିଛାଇଲେ ଓ ଅନ୍ୟମାନେ ଗଛରୁ ଡାଳ କାଟି ଆଣି ବାଟରେ ବିଛାଇ ଦେବାକୁ ଲାଗିଲେ।
ଜିସୁନ୍ ଆଜିର୍ରେନ୍ ଆ ତଙର୍ ଗଡ୍ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ରମ୍ମଙ୍ ରମ୍ମଙ୍ ଆ ସିନ୍ରି ବେଲେଞ୍ଜି, ଆରି ଲାଙ୍ଲେଡ୍ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ଅରାନୁବନ୍ ଆ ଡାଲ୍ଲାଜି ଅଡ୍ଲେ ପାଙ୍ଲାଜି କି ତଙରନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବେଲେଜି ।
9 ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଆଗରେ ଓ ପଛରେ ଯାଉଥିବା ଲୋକମାନେ ଉଚ୍ଚସ୍ୱରରେ କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ହୋଶାନ୍ନା ଦାଉଦଙ୍କ ସନ୍ତାନ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରେ ଯେ ଆସୁଅଛନ୍ତି, ସେ ଧନ୍ୟ! ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱଲୋକରେ ହୋଶାନ୍ନା।
ଜିସୁନ୍ ଆ ମୁକ୍କାଗଡ୍ ଆରି ଆ ତିକ୍କିଗଡ୍ ଆଜିର୍ରେଞ୍ଜି ଆ ମନ୍ରାଜି ସୋଡ଼ା ସର୍ରଙନ୍ ବାତ୍ତେ ବାବ୍ବାବ୍ଲେ ବର୍ରଞ୍ଜି, “ଓସାନ୍ନା ଦାଉଦନ୍ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନ୍! ପ୍ରବୁନ୍ ଆଞୁମ୍ଲୋଙ୍ ଆନା ଜିର୍ତାୟ୍, ଆନିନ୍ ସନେନ୍ସେନ୍ ଡେଏତୋ! ଅଡ଼୍କୋନ୍ ସିଲଡ୍ ତୋଣ୍ଡୋନ୍ ଓସାନ୍ନା ।”
10 ଆଉ ସେ ଯିରୂଶାଲମ ସହରରେ ପ୍ରବେଶ କରନ୍ତେ ନଗରଯାକ ଏ କିଏ ବୋଲି ଚହଳ ପଡ଼ିଗଲା।
ଜିସୁନ୍ ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆଗ୍ରନ୍ଲନ୍ ଆଡିଡ୍, ସମ୍ପରା ଗଡ଼ାନ୍ ଆ ମନ୍ରାଜି ସାନ୍ନି ଡେଏଞ୍ଜି । ଆରି “କେନ୍ଆନିନ୍ ଆନା?” ଗାମ୍ଲେ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ବର୍ରଞ୍ଜି ।
11 ସେଥିରେ ଲୋକସମୂହ କହିଲେ, ଏ ଗାଲିଲୀସ୍ଥ ନାଜରିତର ଭାବବାଦୀ ଯୀଶୁ।
ସିଲତ୍ତେ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ବର୍ରଞ୍ଜି, “କେନ୍ଆନିନ୍ ଜିସୁନ୍, ଗାଲିଲି ନାଜରିତନ୍ ଆ ପୁର୍ବାଃତେ ବର୍ନେମର୍ ।”
12 ପରେ ଯୀଶୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ସେ ସ୍ଥାନରେ କିଣାବିକା କରୁଥିବା ସମସ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ବାହାର କରିଦେଲେ, ପୁଣି, ମୁଦ୍ରା-ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କର ମେଜ ଓ କାପ୍ତା-ବ୍ୟବସାୟୀମାନଙ୍କର ଆସନ ଓଲଟାଇ ପକାଇଲେ,
ଜିସୁନ୍ ସରେବାସିଙନ୍ ଗନ୍ଲେ ତେତ୍ତେ ସିଲଡ୍ ଞିଞିନେନ୍ ଡ ତମ୍ତମ୍ନେମରଞ୍ଜି ଅଡ଼୍କୋଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅମ୍ଡୁଙାଜେଞ୍ଜି । ବାର୍ବାର୍ଡାବ୍ମରଞ୍ଜି ଆ ମେଜ ଆରି କୁକ୍କୁର୍ ତମ୍ତମ୍ନେମରଞ୍ଜି ଆ ତରଙ୍କୁମ୍ ସବ୍ଡିଡାଜେନ୍ ।
13 ଆଉ ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ଲେଖାଅଛି, ‘ଆମ୍ଭର ଗୃହ ପ୍ରାର୍ଥନାର ଗୃହ ବୋଲି ପରିଚିତ ହେବ, କିନ୍ତୁ ତୁମ୍ଭେମାନେ ତାହାକୁ ଡକାଇତମାନଙ୍କ ବାସସ୍ଥାନ କରୁଅଛ।’”
ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍ ଆଇଡିଡ୍, ‘ସରେବାସିଂଞେନ୍ ପାର୍ତନାସିଂ ଗାମ୍ଲେ ବର୍ନେନ୍ ଡେତେ ।’ ବନ୍ଡ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ତିଆତେ ରାଉମରଞ୍ଜି ଆ ଲୋଙର୍ ଏଏମ୍ମେନ୍!”
14 ପୁଣି, ମନ୍ଦିରରେ ଅନ୍ଧ ଓ ଖଞ୍ଜ ଲୋକେ ତାହାଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସନ୍ତେ ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ସୁସ୍ଥ କଲେ।
ସରେବାସିଂଲୋଙନ୍ କାଡ଼ୁମରଞ୍ଜି ଡ ଗାଡ଼େମରଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ ଆମଙ୍ ଆରିୟ୍ଲାଞଞ୍ଜି, ଆନିନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ମବ୍ନଙେଞ୍ଜି ।
15 କିନ୍ତୁ ପ୍ରଧାନ ଯାଜକ ଓ ଶାସ୍ତ୍ରୀମାନେ ତାହାଙ୍କ କରିଥିବା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟକର୍ମଗୁଡ଼ିକୁ ଓ ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟରେ ହୋଶାନ୍ନା ଦାଉଦଙ୍କ ସନ୍ତାନ ବୋଲି ଉଚ୍ଚସ୍ୱର କରୁଥିବା ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ବିରକ୍ତ ହେଲେ,
ଜିସୁନ୍ ଆର୍ଲୁମେନ୍ ଆ ସାନ୍ନି କାବ୍ବାଡ଼ାଜି ଗିୟ୍ଲେ ଆରି ସରେବାସିଂଲୋଙନ୍ ପସିଜଞ୍ଜି “ଓସାନ୍ନା ଦାଉଦନ୍ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନ୍” ଗାମ୍ଲେ ସୋଡ଼ା ସର୍ରଙନ୍ ବାତ୍ତେ ଆବର୍ରଞ୍ଜିଆତେ ଅମ୍ଡଙ୍ଡାଲେ ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଡ ସାସ୍ତ୍ରିଞ୍ଜି ବରାବେଞ୍ଜି ।
16 ପୁଣି, ତାହାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ, ଏମାନେ କଅଣ କହୁଅଛନ୍ତି, ତାହା କି ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣୁଅଛ? ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ହଁ, ‘ତୁମ୍ଭେ ଶିଶୁ ଓ ସ୍ତନ୍ୟପାୟୀମାନଙ୍କ ମୁଖ ଦ୍ୱାରା ଆପଣା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ସ୍ତବ ସିଦ୍ଧ କରିଅଛ,’ ଏହି କଥା କି ତୁମ୍ଭେମାନେ କେବେ ହେଁ ପାଠ କରି ନାହଁ?”
ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “କେନ୍ଆନିଞ୍ଜି ଇନି ଗାମ୍ତଜି ଆମନ୍ ତିଆତେ ଅମ୍ଡଙ୍ତେ ପଙ୍?” ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, “ଓଓ ଞେନ୍ ଅମ୍ଡଙ୍ତାୟ୍, ‘ସନେଙ୍କେନ୍ ଆସନ୍ ଆମନ୍ ପସିଜଞ୍ଜି ଡ ଆ ରେସାସିଜଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ମନଙ୍ଡମ୍ ଏଞଙ୍ଞଙେଞ୍ଜି’ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍ କେନ୍ ଆ ବର୍ନେ ଆଙ୍ଗିୟ୍ ପଙ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ଏପଡ଼େନେ?”
17 ଆଉ, ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଯିରୂଶାଲମ ସହରରୁ ବାହାରି ବେଥନୀୟାକୁ ଯାଇ ସେଠାରେ ରାତି କଟାଇଲେ।
ଆରି ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅମ୍ରେଙ୍ଡାଲେ ଜିରୁସାଲମନ୍ ସିଲଡ୍ ଡୁଙ୍ଲନ୍ ବେତନିଆନ୍ ଜିର୍ରେ ତେତ୍ତେ ତଗଲନ୍ ଇୟ୍ଲେ ଡକୋନେ ।
18 ସକାଳେ ସେ ଯିରୂଶାଲମ ସହରକୁ ଫେରିବା ସମୟରେ କ୍ଷୁଧିତ ହେଲେ,
ଜିସୁନ୍ ଡୋତାନ୍ ଜିରୁସାଲମନ୍ ଆୟର୍ରନାଞନ୍ ଆଡିଡ୍ ଡୋଲେଜେନ୍ ।
19 ଆଉ ବାଟ ପାଖରେ ଗୋଟିଏ ଡିମ୍ବିରିବୃକ୍ଷ ଦେଖି ତାହା ନିକଟକୁ ଗଲେ, ପୁଣି, କେବଳ ପତ୍ର ଛଡ଼ା ତାହାଠାରେ ଆଉ କିଛି ନ ପାଇ ତାହାକୁ କହିଲେ, “ଆଉ କଦାପି ତୋʼଠାରେ ଫଳ ନ ହେଉ।” ସେଥିରେ ସେହିକ୍ଷଣି ସେହି ଡିମ୍ବିରିବୃକ୍ଷ ଶୁଖିଗଲା। (aiōn g165)
ଆନିନ୍ ତଙରନ୍ ଆ ତୁୟାୟ୍ ଅବୟ୍ ଲୁଆନୁବନ୍ ଆଗ୍ରିଜେନ୍ ତି ଲୁଆନୁବ୍ଡମନ୍ ଇୟେନ୍, ବନ୍ଡ ଆନିନ୍ ତେତ୍ତେ ଜିର୍ରେ ଆ ଅଲାନ୍ ତୁମ୍ ଇୟ୍ଲେ ଞାଙେ, ଆରି ଇନ୍ନିଙ୍ ଅଃନ୍ନେଞାଙ୍ଲୋ, ତିଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଲୁଆନୁବନ୍ ସୟ୍ପଲେ ବର୍ରନେ, “ଆରି ଆଙ୍ଗିୟ୍ ଆମନ୍ ଅଜଡଙମ୍ ତଡ୍!” ସିଲତ୍ତେ ତି ଲୁଆନୁବନ୍ ଅବ୍ତାଡ଼ନ୍ ଅସରେନ୍ । (aiōn g165)
20 ଶିଷ୍ୟମାନେ ତାହା ଦେଖି ଚମତ୍କୃତ ହୋଇ କହିଲେ, ଡିମ୍ବିରିବୃକ୍ଷଟି କିପରି ସେହିକ୍ଷଣି ଶୁଖିଗଲା?
କେନ୍ଆତେ ଗିୟ୍ଲେ ଞଙ୍ନେମରଞ୍ଜି ସାନ୍ନି ଡେଏଞ୍ଜି । ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ଏଙ୍ଗାଲେ ଲୁଆନୁବନ୍ ଅବ୍ତାଡ଼ନ୍ ଅସରେନ୍?”
21 ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, “ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ସତ୍ୟ କହୁଅଛି, ଯଦି ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କର ବିଶ୍ୱାସ ଥାଏ, ଆଉ ତୁମ୍ଭେମାନେ ସନ୍ଦେହ ନ କର, ତେବେ ଏହି ଡିମ୍ବିରିବୃକ୍ଷ ପ୍ରତି ଯେପରି ହୋଇଅଛି, କେବଳ ଯେ ସେପରି ହେବ, ତାହା ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ଯଦି ଏ ପର୍ବତକୁ ସୁଦ୍ଧା ‘ତୁ ଉଠି ସମୁଦ୍ରରେ ଯାଇ ପଡ଼’ ବୋଲି କହିବ, ତାହାହେଲେ ତାହା ହେବ।
ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, “ଞେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଆଜାଡ଼ିଡମ୍ ବର୍ତବେନ୍, ଏର୍ଡାଲ୍ଗଡ୍ଲେ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଡର୍ନାବା, ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ କେନ୍ ଲୁଆନୁବନ୍ ଞେନ୍ ଏଙ୍ଗାଲାୟ୍, ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ନିୟ୍ ଏତ୍ତେଲେ ଲୁମ୍ଲେ ଏରପ୍ତିତେ; ଆଡିୟ୍ତେନ୍ ତୁମ୍ ତଡ୍, କେନ୍ ବରୁନ୍ ନିୟ୍, ‘ଡୋଲନ୍ ସମେଁୟ୍ଣ୍ଡ୍ରାଲୋଙନ୍ ଇୟ୍ ଗଲୋଅମ୍ତୋ,’ ଗାମ୍ଲେ ଏବର୍ରନ୍ ଡେନ୍, ତିଆତେ ଗଡେଲ୍ତେ ।
22 ପୁଣି, ବିଶ୍ୱାସ କରି ପ୍ରାର୍ଥନାରେ ଯାହା କିଛି ମାଗିବ, ସେହିସବୁ ପାଇବ।”
ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଡର୍ରନ୍ ଇନି ଏପାର୍ତନାତନେ, ତି ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଆମ୍ୱେନ୍ ଏଞାଙ୍ତେ ।”
23 ପରେ ସେ ମନ୍ଦିରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ଶିକ୍ଷା ଦେବା ସମୟରେ ପ୍ରଧାନ ଯାଜକମାନେ ଓ ଲୋକଙ୍କର ପ୍ରାଚୀନବର୍ଗ ତାହାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସି ପଚାରିଲେ, ତୁମ୍ଭେ କେଉଁ ଅଧିକାରରେ ଏସମସ୍ତ କରୁଅଛ? ଆଉ ତୁମ୍ଭକୁ କିଏ ଏହି ଅଧିକାର ଦେଲା?
ଜିସୁନ୍ ସରେବାସିଙନ୍ ୟର୍ରନ୍ ତେତ୍ତେ ଞନଙନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ତିୟେ, ଆରି ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଡ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ଆ ପାପୁର୍ମର୍ଜି ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବରେଜି, “ଆମନ୍ ଅଙ୍ଗା ଆ ସନୋଡ଼ାନେ ବାତ୍ତେ କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଲୁମ୍ତେ? ଆନା ଆମନ୍ଆଡଙ୍ କେନ୍ ଅବ୍ସୋଡ଼ାନେନ୍ ତିୟ୍ଲମ୍?”
24 ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, “ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ କଥା ପଚାରିବି, ଯଦି ତୁମ୍ଭେମାନେ ମୋତେ ତାହା କହିବ, ତେବେ କେଉଁ ଅଧିକାରରେ ମୁଁ ଏହି ସମସ୍ତ କରୁଅଛି, ତାହା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହିବି।
ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, “ଞେନ୍ ଅବୟ୍ ବର୍ନେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍, ଞେନ୍ ଜାଲଙିଁୟ୍ବା, ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଞେନ୍ ଅଙ୍ଗା ଆ ସନୋଡ଼ାନେ ବାତ୍ତେ କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଲୁମ୍ତାୟ୍, ତିଆତେ ଞେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍ ।
25 ଯୋହନଙ୍କର ବାପ୍ତିସ୍ମ କେଉଁଠାରୁ ହୋଇଥିଲା? ସ୍ୱର୍ଗରୁ ବା ମନୁଷ୍ୟଠାରୁ?” ସେଥିରେ ସେମାନେ ପରସ୍ପର ତର୍କବିତର୍କ କରି କହିବାକୁ ଲାଗିଲେ, ଯଦି ସ୍ୱର୍ଗରୁ ବୋଲି କହିବୁ, ତାହାହେଲେ ସେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହିବେ, ତେବେ ତୁମ୍ଭେମାନେ କାହିଁକି ତାହାଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କଲ ନାହିଁ?
ଜନନ୍ ମନ୍ରାଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତବ୍ବୁବ୍ଡାନ୍ ତନିୟନ୍ ଆସନ୍ ସନୋଡ଼ାନେନ୍ ଆନା ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍ ଞାଙେନ୍, ଇସ୍ୱରନ୍ ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍ ଞାଙେନ୍, ଅଡ଼େ ମନ୍ରାନ୍ ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍ ଞାଙେନ୍?” ସିଲତ୍ତେ ଆନିଞ୍ଜି ତର୍ଡମ୍ କଡାଡ଼ିଲଞ୍ଜି, “ଇନ୍ଲେଞ୍ଜି ଇନି ଗାମ୍ବୋ? ‘ଇସ୍ୱରନ୍ ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍,’ ଗାମ୍ଲବୋ ଡେନ୍, ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଆନିନ୍ ଇନ୍ଲେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଗାମ୍ଗାମ୍ଲଙ୍ତନ୍, ‘ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଇନିବା ଆମଙନ୍ ଏଃଡ୍ଡର୍ରନେ?’
26 କିନ୍ତୁ ଯଦି ମନୁଷ୍ୟଠାରୁ ବୋଲି କହିବୁ, ତେବେ ଲୋକସମୂହକୁ ତ ଭୟ! କାରଣ ସମସ୍ତେ ଯୋହନଙ୍କୁ ଭାବବାଦୀ ବୋଲି ମାନନ୍ତି।
ବନ୍ଡ ‘ମନ୍ରାନ୍ ଆମଙ୍ ସିଲଡ୍ ଗାମ୍ଲବୋ ଡେନ୍,’ ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ଆ ବନ୍ତଙ୍ ଡକୋ, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଅଡ଼୍କୋ ମନ୍ରାନ୍ ଜନନ୍ଆଡଙ୍ ପୁର୍ବାଃତେ ବର୍ନେମର୍ ଗାମ୍ଲେ ମାନ୍ନେତଜି ।”
27 ଏଣୁ ସେମାନେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଉତ୍ତର ଦେଲେ, ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାଣୁ ନାହୁଁ। ସେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ତେବେ ମୁଁ କେଉଁ ଅଧିକାରରେ ଏସମସ୍ତ କରୁଅଛି, ତାହା ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହିବି ନାହିଁ।”
ତିଆସନ୍ ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, “ଇନ୍ଲେଞ୍ଜି ଜନା ତଡ୍ ।” ଜିସୁନ୍ ନିୟ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ଞେନ୍ ଅଙ୍ଗା ଆ ସନୋଡ଼ାନେ ବାତ୍ତେ କେନ୍ ଅଡ଼୍କୋନ୍ ଲୁମ୍ତାୟ୍, ତିଆତେ ଞେନ୍ ନିୟ୍ ଆମ୍ବେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଅଃବ୍ବର୍ବେନ୍ ।”
28 “ମାତ୍ର ତୁମ୍ଭେମାନେ କଅଣ ମନେ କର? ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଦୁଇଟି ପୁତ୍ର ଥିଲେ। ସେ ପ୍ରଥମ ନିକଟକୁ ଆସି କହିଲେ, ‘ପୁଅ, ଯା, ଆଜି ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରରେ କାମ କର।’”
“ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଇନି ଏଇଃୟମ୍ତେ? ଅବୟ୍ ମନ୍ରାନ୍ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନ୍ ବାଗୁ ଡକୋଏଞ୍ଜି । ଆନିନ୍ ସୋଡ଼ା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍ ଆମଙ୍ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବରେ, ‘ଅଅନ୍, ଲଙେ ଦ୍ରାକ୍ୟାକୋତ୍ତାନ୍ ଜିର୍ରେ ଇୟ୍ କାବ୍ବାଡ଼ାନା ।’
29 ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲା, “‘ମୋହର ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ,’ କିନ୍ତୁ ପରେ ଅନୁତାପ କରି ଗଲା।
ଆନିନ୍ ଆପେୟନ୍ଆଡଙ୍ ଜାଲଙେନ୍, ‘ଆଜ୍ଞା, ଞେନ୍ ଇୟ୍ତେ ।’ ବନ୍ଡ ଆନିନ୍ କାବ୍ବାଡ଼ାବାନ୍ ଅଃନ୍ନିୟ୍ଲୋ ।
30 ପୁଣି, ସେ ଦ୍ୱିତୀୟ ପାଖକୁ ଆସି ସେହି ପ୍ରକାର କହିଲେ। ସେ ଉତ୍ତର ଦେଲା, ‘ମହାଶୟ, ମୁଁ ଯାଉଅଛି, କିନ୍ତୁ ଗଲା ନାହିଁ।’
ଆରି ଆନିନ୍ ସନ୍ନା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍ ଆମଙ୍ ଜିର୍ରେ ଏତ୍ତେଲେମା ଇୟ୍ଲାୟ୍ ବରେ । ଆନିନ୍ ଆପେୟନ୍ଆଡଙ୍ ଜାଲଙେନ୍, ‘ଞେନ୍ ଅଃଲ୍ଲଡଜିଁୟ୍ ।’ ବନ୍ଡ ଆନିନ୍ ତିକ୍କି ଆବ୍ୟର୍ବୁଡ୍ଡିଲନ୍ କି କାବ୍ବାଡ଼ାବାନ୍ ଜିରେନ୍ ।
31 ଏହି ଦୁହିଁଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କିଏ ପିତାଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ସାଧନ କଲା?” ସେମାନେ କହିଲେ, “ପ୍ରଥମ ଜଣକ।” ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ସତ୍ୟ କହୁଅଛି, କରଗ୍ରାହୀ ଓ ବେଶ୍ୟାମାନେ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ଆଗେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଅଛନ୍ତି।
କେନ୍ ବାଗୁଲୋଙଞ୍ଜି ସିଲଡ୍ ଆନା ଆପେୟନ୍ ଆ ବର୍ନେ ମାନ୍ନେଏନ୍?” ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, “ସନ୍ନା ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍ ।” ତିଆସନ୍ ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ଞେନ୍ ଆମ୍ବେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଆଜାଡ଼ିଡମ୍ ବର୍ତବେନ୍, ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ରାଜ୍ୟ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ଏଜିରେନ୍, ପାନୁବେଡ୍ମରଞ୍ଜି ଡ ଜୋଣ୍ଡଡ଼ାମରଞ୍ଜି ଆମ୍ମୁଙ୍ ଜିର୍ତଜି ।
32 କାରଣ ଯୋହନ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଧାର୍ମିକତାର ପଥ ଦେଇ ଆସିଲେ, ଆଉ ତୁମ୍ଭେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କଲ ନାହିଁ, ମାତ୍ର କରଗ୍ରାହୀ ଓ ବେଶ୍ୟାମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କଲେ, କିନ୍ତୁ ତୁମ୍ଭେମାନେ ଯେପରି ତାହାଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିପାର, ଏଥିନିମନ୍ତେ ତାହା ଦେଖି ସୁଦ୍ଧା ଅନୁତାପ କଲ ନାହିଁ।”
ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ଆଜାଡ଼ି ତଙରନ୍ ଅନବ୍ତୁଜନ୍ ଆସନ୍ ତବ୍ବୁବ୍ଡାମର୍ ଜନନ୍ ଅମଙ୍ବେନ୍ ଇୟ୍ଲାୟ୍, ବନ୍ଡ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଆମଙନ୍ ଏଃଡ୍ଡର୍ରନେ; ପାନୁବେଡ୍ମରଞ୍ଜି ଡ ଜୋଣ୍ଡଡ଼ାମରଞ୍ଜି ଜନନ୍ ଆମଙ୍ ଡର୍ରଞ୍ଜି । କେନ୍ଆତେ ଗିୟ୍ଲେ ନିୟ୍ ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ଆବ୍ୟର୍ବୁଡ୍ଡିଲନ୍ ତବ୍ବୁବ୍ଡାମର୍ ଜନନ୍ ଆମଙ୍ ଏଃଡ୍ଡର୍ରନେ ।”
33 “ଆଉ ଗୋଟିଏ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଶୁଣ। ଜଣେ ଗୃହକର୍ତ୍ତା ଥିଲେ, ସେ ଗୋଟିଏ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ର କରି ଚାରିଆଡ଼େ ବାଡ଼ ଦେଲେ ଓ ତହିଁ ମଧ୍ୟରେ ଦ୍ରାକ୍ଷାକୁଣ୍ଡ ଖୋଳି ପ୍ରହରୀ-ଗୃହ ତିଆରି କଲେ, ପୁଣି, କୃଷକମାନଙ୍କୁ ସେହି କ୍ଷେତ୍ର ଭାଗରେ ଦେଇ ବିଦେଶକୁ ଚାଲିଗଲେ।
“ଆରି ଅବୟ୍ ଅନବ୍ଜଙ୍ବରନ୍ ଅମ୍ଡଙ୍ବା । ଅବୟ୍ ଅସିଙନ୍ ଆ ମୁଡ଼ମର୍ ଦ୍ରାକ୍ୟାକୋତ୍ତାନ୍ ତୁବ୍ଲେ ଏର୍ରେ ତରେନ୍, ଆରି ଦ୍ରାକ୍ୟାଜନ୍ ଆ ଞନାଲ୍ ଆସନ୍ ତେତ୍ତେ କୁଣ୍ଡନ୍ ଗାୟ୍ଲେ କୋତ୍ତାନ୍ ଆଜରଗେ ଆସନ୍ ଅବୟ୍ ମଞ୍ଚାନ୍ ତୁବେନ୍ କି ତି ଆ କୋତ୍ତା ଅର୍ରମରଞ୍ଜି ଆସିଲୋଙ୍ ବାଗାନ୍ ତିୟ୍ଲୋଙ୍ ତିୟ୍ଲେ ବଡେସାନ୍ ଜିରେନ୍ ।
34 ପରେ ଫଳର ସମୟ ପାଖେଇ ଆସନ୍ତେ ସେ ଆପଣା ଫଳ ପାଇବା ପାଇଁ କୃଷକମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ନିଜ ଦାସମାନଙ୍କୁ ପଠାଇଲେ।
ତିକ୍କି ଦ୍ରାକ୍ୟାଜନ୍ ଆ ରନୋଡ୍ରୋଡ୍ ବେଡ଼ାନ୍ ଆରଡ଼ୋଲାଞନ୍, ଆଜନ୍ ଆଞନାଙ୍ ଆସନ୍ ଆନିନ୍ ଅର୍ରମରଞ୍ଜି ଆମଙ୍ ଆ କମ୍ବାରିମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଆପ୍ପାୟ୍ଲାଜି ।
35 କିନ୍ତୁ କୃଷକମାନେ ତାହାଙ୍କ ଦାସମାନଙ୍କୁ ଧରି ଜଣକୁ ପ୍ରହାର କଲେ, ଅନ୍ୟ ଜଣକୁ ବଧ କଲେ, ପୁଣି, ଆଉ ଜଣକୁ ପଥର ଫୋପାଡ଼ି ମାରିପକାଇଲେ।
ବନ୍ଡ ବାଗାଅର୍ମରଞ୍ଜି କୋତ୍ତାମରନ୍ ଆ କମ୍ବାରିମର୍ଜିଆଡଙ୍ ଞମ୍ଲେ ତିଡେଞ୍ଜି, ଆରି ଅବୟ୍ନେଆଡଙ୍ ସମ୍ୱବେଞ୍ଜି, ଅବୟ୍ନେଆଡଙ୍ ତିଡରେଞ୍ଜି କି ରବ୍ବୁଏଞ୍ଜି ।
36 ପୁଣି, ଥରେ ସେ ପ୍ରଥମ ଥର ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ସଂଖ୍ୟକ ଦାସ ପଠାଇଲେ, ଆଉ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସେହି ପ୍ରକାର କଲେ।
ଆନିନ୍ ଆରି ବତର ଆମ୍ମୁଙ୍ ସିଲଡ୍ ଗୋଗୋୟ୍ କମ୍ବାରିମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଆପ୍ପାୟ୍ଲାଜି, ଆରି ବାଗାଅର୍ମରଞ୍ଜି ଏତ୍ତେଲେମା କମ୍ୱାରିମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତିଡେଞ୍ଜି, ରବ୍ବୁଏଞ୍ଜି ।
37 ‘କିନ୍ତୁ ମୋହର ପୁଅକୁ ସେମାନେ ମାନ୍ୟ କରିବେ,’ ଏହା କହି ସେ ପରେ ଆପଣା ପୁତ୍ରକୁ ସେମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ପଠାଇଲେ।
ଆତନିକ୍କି କୋତ୍ତାମରନ୍ ଗାମେନ୍, ‘ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନ୍ଞେନ୍ଆଡଙ୍ ଆନିଞ୍ଜି ମାନ୍ନେତଜି,’ ଆରି ଆନିନ୍ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍ଆଡଙ୍ ବାଗାଅର୍ମରଞ୍ଜି ଆମଙ୍ ଆପ୍ପାୟ୍ଲାଜି ।
38 ମାତ୍ର ସେହି କୃଷକମାନେ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ଦେଖି ପରସ୍ପର କହିଲେ, ‘ଏ ତ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ; ଆସ, ଏହାକୁ ମାରି ଦେଇ ଆମ୍ଭେମାନେ ଏହାର ଅଧିକାର ଦଖଲ କରୁ।’
ବନ୍ଡ ବାଗାଅର୍ମରଞ୍ଜି କୋତ୍ତାମରନ୍ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍ଆଡଙ୍ ଗିୟ୍ଲେ ତର୍ଡମ୍ କଡାଡ଼ିଲଞ୍ଜି, ‘କେନ୍ ତ ଆ ଡାଙ୍ଗଡ଼ାଅନନ୍, ୟବା, ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଏରବ୍ବୁବା, ଏତ୍ତେଲ୍ଡେନ୍ କୋତ୍ତାନ୍ ଇନ୍ଲେଞ୍ଜିଆତେ ଡେତେ ।’
39 ଆଉ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଧରି ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରର ବାହାରେ ପକାଇ ମାରିଦେଲେ।
ଆରି ବାଗାଅର୍ମରଞ୍ଜି ଆନିନ୍ଆଡଙ୍ ଞମ୍ଲେ ଦ୍ରାକ୍ୟାକୋତ୍ତାନ୍ ସିଲଡ୍ ଅମ୍ଡୁଙେଞ୍ଜି କି ସମ୍ୱବେଞ୍ଜି ।”
40 ଅତଏବ ଯେତେବେଳେ ସେହି ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରର ମାଲିକ ଆସିବେ, ସେତେବେଳେ ସେହି କୃଷକମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସେ କଅଣ କରିବେ?”
ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ଦ୍ରାକ୍ୟାକୋତ୍ତାମରନ୍ ଜିର୍ରାୟ୍ ଆଡିଡ୍, ଆନିନ୍ ତି ବାଗାଅର୍ମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଇନି ଇୟ୍ତାୟ୍ ଏଙ୍ଗାଏଜି?”
41 ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ କହିଲେ, ସେ ସେହି ଦୁଷ୍ଟମାନଙ୍କୁ ନିଷ୍ଠୁର ଭାବରେ ବିନାଶ କରିବେ ଓ ଯେଉଁ ଅନ୍ୟ କୃଷକମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଫଳ ଯୋଗାଇବେ, ସେମାନଙ୍କୁ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ର ଭାଗରେ ଦେବେ।
ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଜାଲଙେଞ୍ଜି, “ଆନିନ୍ ତି ପେଲ୍ଲାମରଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ଇୟ୍ତାୟ୍ ରବ୍ବୁଆଜେଜି, ଆରି ଅଙ୍ଗା ବାଗାଅର୍ମର୍ଜି ଦ୍ରାକ୍ୟାଜନ୍ ଆ ରନୋଡ୍ରୋଡ୍ ବେଡ଼ାନ୍ ଦ୍ରାକ୍ୟାଜନ୍ ବାନ୍ତେଲେ କୋତ୍ତାମରନ୍ଆଡଙ୍ ତିୟ୍ତଜି, ତି ଆ ମନ୍ରାଜି ଆସିଲୋଙ୍ ଆନିନ୍ ଦ୍ରାକ୍ୟାକୋତ୍ତାନ୍ ବାଗାନ୍ ଇୟ୍ତାୟ୍ ତିୟେଜି ।”
42 ଯୀଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ତୁମ୍ଭେମାନେ କି କେବେ ହେଁ ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ରରେ ଏହି କଥା ପାଠ କରି ନାହଁ, ‘ଗୃହନିର୍ମାଣକାରୀମାନେ ଯେଉଁ ପ୍ରସ୍ତରକୁ ଅଗ୍ରାହ୍ୟ କଲେ, ତାହା କୋଣର ପ୍ରଧାନ ପ୍ରସ୍ତର ହେଲା; ପ୍ରଭୁଙ୍କଠାରୁ ଏହା ହେଲା, ଆଉ ତାହା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ?’
ଜିସୁନ୍ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବରେଞ୍ଜି, “ଆମ୍ୱେଞ୍ଜି ସାସ୍ତ୍ରଲୋଙନ୍ କେନ୍ ଆ ବର୍ନେ ଆଙ୍ଗିୟ୍ ଅଣ୍ଡ୍ରଙ୍ ଏପଡ଼େନେ ପଙ୍?” “ଗୁସିଂମରଞ୍ଜି ଅଙ୍ଗା ଆରେଙ୍ ବାସ୍ସେଏଞ୍ଜି, ତିଆତେ କୁନେନ୍ ଆ ମୁଡ଼ ଅରେଙ୍ ଡେଏନ୍ । କେନ୍ ଆ କାବ୍ବାଡ଼ା ପ୍ରବୁନ୍ ଲୁମେନ୍, ଆରି ତିଆତେ ଗନିୟ୍ଗିୟ୍ଲୋଙ୍ଲେନ୍ ସରାନ୍ନିଡାନ୍ ।”
43 ଏଣୁ ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ କହୁଅଛି, ଈଶ୍ବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କଠାରୁ କାଢ଼ି ନିଆଯିବ, ପୁଣି, ଯେଉଁ ଜାତି ସେଥିର ଫଳ ଫଳିବ, ତାହାକୁ ଦିଆଯିବ।
“ତିଆସନ୍ ଞେନ୍ ଆମ୍ବେଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବର୍ତବେନ୍, ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ରାଜ୍ୟ ଅମଙ୍ବେନ୍ ସିଲଡ୍ ତବ୍ଲେ ପନାଙନ୍ ଡେତେ, ଆରି ଅଙ୍ଗା ମନ୍ରାଜି ଇସ୍ୱରନ୍ ଆ ରାଜ୍ୟ ଆ ଜଅ ଅଜତଜି, ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ତିଆତେ ତନିୟନ୍ ଡେତେ ।
44 ଆଉ ଯେ ଏହି ପ୍ରସ୍ତର ଉପରେ ପଡ଼ିବ, ସେ ଖଣ୍ଡବିଖଣ୍ଡ ହେବ, ପୁଣି, ଏହି ପ୍ରସ୍ତର ଯାହା ଉପରେ ପଡ଼ିବ, ତାହାକୁ ତାହା ଚୂର୍ଣ୍ଣବିଚୂର୍ଣ୍ଣ କରିବ।”
ଆରି ଆନା କେନ୍ ଅରେଙ୍ଲୋଙନ୍ ଅକୁଡ୍ତେ, ଆନିନ୍ ଡେୟ୍ଡେୟ୍ତନେ, ଆରି ଆନା ଆ ଡଅଙ୍ଲୋଙ୍ କେନ୍ ଅରେଙନ୍ ଗଲୋତେ, ଆନିନ୍ ରଡ଼ିରଡ଼ି ଡେତେ ।”
45 ପ୍ରଧାନ ଯାଜକ ଓ ଫାରୂଶୀମାନେ ତାହାଙ୍କର ଏହି ସମସ୍ତ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଶୁଣି, ସେ ଯେ ସେମାନଙ୍କ ବିଷୟରେ କହୁଅଛନ୍ତି, ଏହା ବୁଝିଲେ।
ଜିସୁନ୍ ଆବର୍ରନ୍ ଆନବ୍ଜଙ୍ବର୍ଜି ଅମ୍ଡଙ୍ଡାଲେ, ସୋଡ଼ା ରାଓଡ଼ାଞ୍ଜି ଡ ପାରୁସିଞ୍ଜି କେନ୍ଆତେ ଆନିଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ସେଙ୍ଲେ ବର୍ତନେ ଗାମ୍ଲେ ଜନାଏଞ୍ଜି ।
46 ଆଉ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଧରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ, କିନ୍ତୁ ଲୋକସମୂହକୁ ଭୟ କଲେ, କାରଣ ସେମାନେ ତାହାଙ୍କୁ ଭାବବାଦୀ ବୋଲି ମାନୁଥିଲେ।
ଆରି ଆନିଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଞମ୍ଞମନ୍ ଆସନ୍ ଏରେଞ୍ଜି ଗୋଜେଞ୍ଜି । ବନ୍ଡ ଆନିଞ୍ଜି ମନ୍ରାଞ୍ଜିଆଡଙ୍ ବତଙେଞ୍ଜି, ଇନିଆସନ୍ଗାମେଣ୍ଡେନ୍ ମନ୍ରାଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ଆଡଙ୍ ଅବୟ୍ ପୁର୍ବାଃତେ ବର୍ନେମର୍ ଗାମ୍ଲେ ମାନ୍ନେଏଞ୍ଜି ।
