Salmenes 9
1 Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David. Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.
Katoeng kruek zaehoikung hanah, Mut-labben lok hoiah sak koi David ih Saam laa. Aw Angraeng, ka palungthin boih hoi nang kang saphaw han; na sak ih dawnrai hmuennawk boih to ka hnuksak han.
2 Eg vil gleda og fagna meg i deg, eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste!
Poeknawmhaih hoi nang ah kang hoe moe, aw Sang koek, na hmin pakoehhaih laa to ka sak han.
3 av di mine fiendar vik attende, dei snåvar og gjeng til grunnar for ditt andlit.
Ka misanawk hnukbangah amlaem o let naah, na hmaa ah amtimh o moe, anghmat o.
4 For du hev ført fram min rett og mi sak, du hev sett deg på domstolen som rettferdig domar.
Ka toenghaih to nang doet haih; angraeng tangkhang nuiah nang hnut moe, katoengah lok na caek.
5 Du hev aga heidningarne, øydt ut dei ugudlege, stroke ut deira namn æveleg og alltid.
Sithaw panoek ai kaminawk to na thuitaek; kasae kaminawk to nam rosak moe, nihcae ih ahmin dungzan khoek to nang hmatsak boeh.
6 Fienden er all lagd i øyde til æveleg tid, byarne hev du støytt ned til grunns, deira minne, det hev døytt ut.
Aw na misa amrohaih loe, boeng khoek to phak boeh: vangpuinawk to na phreak pae, nihcae panoekhaih doeh angmacae hoi nawnto amro boih boeh.
7 Men Herren sit som konge til æveleg tid, han hev sett upp sin stol til doms,
Toe Angraeng loe dungzan khoek to cak tih; lokcaek hanah angmah ih angraeng tangkhang to a caksak boeh.
8 og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.
Anih mah long hae toenghaih hoiah lokcaek ueloe, katoeng lokcaekhaih hoiah kaminawk to uk tih.
9 Og Herren er ei borg for den nedtyngde, ei borg i dei tider han er i trengd.
Angraeng loe pacaekthlaekhaih tong kaminawk abuephaih ah om tih, raihaih atue ah doeh abuephaih ah oh.
10 Og dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg; for du forlet ikkje deim som søkjer deg, Herre!
Na hmin panoek kaminawk loe nang to oep o tih; Angraeng, nang pakrong kaminawk to na pahnawt sut mak ai.
11 Syng lovsong til Herren som bur på Sion! forkynn millom folki hans store gjerningar!
Zion ah kaom, Angraeng khaeah saphawhaih laa to sah oh loe, a sak ih hmuennawk to congca kaminawk khaeah thui oh.
12 For han som hemner blod, kjem deim i hug, han gløymer ikkje ropet frå dei arme.
Anih loe kami athii longhaih to pakuem, pahnet ai: anih loe poek pahnaemhaih hoiah qah kaminawk ih lok to pahnet ai.
13 Ver meg nådig, Herre! Sjå kva eg må lida av deim som meg hatar, du som lyfter meg upp frå daudens portar,
Aw Angraeng, kai hae na tahmen ah; kai hnuma kaminawk ih pacaekthlaekhaih to na khen paeh loe, duekhaih khongkha thung hoiah na loisak ah:
14 so eg kann forkynna all din pris, i portarne åt Sions dotter fagna meg i di frelsa.
to tih nahaeloe Zion canu ih khongkhanawk ah nang pakoehhaih laa to ka sah thai boih ueloe, na pahlonghaih ah anghoehaih hoiah ka om tih.
15 Heidningarne er sokne i den grav som dei grov; deira fot er fanga i det garnet dei løynde.
Sithaw panoek ai kaminawk loe angmacae mah takaeh o ih tangqom thungah krak o: angmacae mah hawk ih palok pongah angmacae ih khok to amanh o boih boeh.
16 Herren hev gjort seg kjend, han hev halde dom; han fangar den ugudlege i det verk hans eigne hender gjorde. (Higgajon, Sela)
Angraeng loe a sak ih lokcaekhaih hoiah amtueng: toe kasae kami loe a ban hoi sak ih thaang pongah amanh. (Higgaion, Selah)
Sithaw pahnet prae kaminawk hoi kasae kaminawk loe, hell thungah caeh o tih. (Sheol h7585)
18 For den fatige vert ikkje gløymd for alltid, dei arme folks von ikkje spillt i all æva.
Kavawt kaminawk to pahnet poe mak ai ueloe, amtang kaminawk oephaih doeh anghma poe mak ai.
19 Statt upp, Herre, lat ikkje menneskje få magt, lat heidningarne verta dømde for di åsyn!
Aw Angraeng, angthawk ah, kami mah na pazawk hmah nasoe: Sithaw panoek ai kaminawk loe na hmaa ah lokcaekhaih om nasoe.
20 Set rædsla i deim, Herre! Lat heidningarne kjenna at dei er menneskje! (Sela)
Aw Angraeng, nihcae to ziisak ah: to tiah ni prae congca kaminawk mah angmacae hoi angmacae to kai loe kami rumram ni, tiah panoek o thai tih. (Selah)
