Jobs 31

1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

Tangla to koehhaih mik hoiah ka khet han ai ah, ka mik hoi lokkamhaih to ka sak.

2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

To tiah nahaeloe Sithaw mah ranui bang hoiah kawbaktih taham maw paek ueloe, ranui ih Thacak Sithaw mah kawbaktih toep han koi qawk maw paek tih?

3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

Kasae kaminawk hanah amrohaih om ueloe, zaehaih sah kaminawk hanah anghmathaih om mak ai maw?

4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

Anih mah loe ka caehhaih loklamnawk to panoek moe, ka khok tangkannawk doeh kroek boih na ai maw?

5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

Amsoem ai ah ka caeh moe, alinghaih bangah ka khok tangkan to rang nahaeloe,

6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

kamsoem coih tahhaih hoiah na tah nasoe loe, coek koi om ai ah kho ka sakhaih to Sithaw mah panoek nasoe.

7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

Loklam kam khraeng ving moe, ka palungthin mah ka mik koehhaih hnukah patom moeng maw, to tih ai boeh loe ka ban ah panuet thok hmuen maw akap moeng nahaeloe,

8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

ka patit ih thingthai to minawk kalah mah caa nasoe, ue, ka patit ih akungnawk doeh aphong o king nasoe.

9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

Nongpata maeto mah ka palung hae pacuek moe, ka imtaeng kami ih khongkha ah anih to ka zing nahaeloe,

10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

ka zu mah minawk ih cang to daeng pae nasoe loe, minawk mah ka zu to muk o nasoe.

11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

Hae hmuen loe kalen parai zaehaih ah oh; ue, lokcaekkung mah danpaek han koi zaehaih ah oh.

12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

To zaehaih loe amrosak thaih hmai, ka tawnh ih hmuennawk tangzuun khoek to kangh boih hmai ah oh.

13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

Ka tamna nongpa hoi nongpatanawk mah kai laisaep o thuih naah, nihcae to khet ka patoek nahaeloe,

14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

Sithaw amtueng naah timaw ka sak moe, lokcaek naah timaw ka pathim han?

15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

Anih doeh kai sahkung Sithaw mah na ai maw sak? Kaihnik loe sahkung maeto mah na ai maw zok thungah sak hmaek?

16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

Caaknaek tawn ai kami hanah caaknaek ka paek ai maw, lamhmai ih mik to kam rosak maw,

17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

to tih ai boeh loe amno ampa tawn ai kaminawk hanah caaknaek paek ai ah, kaimabueng ah ka caak maw,

18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

(ka thendoeng nathuem hoi ampa ah angcoeng khoek to caaknaek tawn ai kami to ka pacah, ka tapen tangsuek natuem hoi anih to ka bomh boeh; )

19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

khukbuen tawn ai ah dueh kami hoi khukbuen tawn ai ah kaom amtang kami to ka hnuk moe,

20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

kai mah anih to bae um ah tuumui kang khuksak ai pongah, anih mah kai tahamhoihaih paek ai maw,

21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

lokcaekhaih im ah kai angdoe haih kami om tih hmang, tiah ka poek pongah, amno ampa tawn ai kami to ka pacaekthlaek nahaeloe,

22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

ka ban tampawk hae palaeng hoiah amkhraeng ving nasoe loe, ka palaeng huh doeh angkhaek lawt nasoe.

23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

Sithaw khae hoi ih amrohaih to ka zit, a Lensawkhaih to ka zit pongah to baktih hmuen to ka sah ai.

24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

Sui to kang oep haih maw, to tih ai boeh loe kaciim suitui khaeah, Nang loe ka buephaih ah na oh, tiah ka thuih moeng maw,

25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

hmuenmae paroeai ka tawnh moe, ka ban mah hmuenmae paroeai hak thaih pongah kam oek moeng maw,

26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

ni aengh to ka khet moe, a aanghaih hoiah kacaeh khrah to ka khet naah,

27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

tamquta hoi anghoehaih ka tawnh moe, ka pakha mah ka ban hae mok cadoeh;

28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

lokcaek koi kaom zaehaih ah ni oh, ranui koekah kaom Sithaw angphat taak baktiah ni oh.

29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

Kai hnuma kami amro naah, kang hoe moe, anih raihaih tongh naah, kam oek vai maw,

30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

a hinghaih tangoeng moe, zaehaih sak hanah pakha ka aang mak ai.

31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

Ka imthung ah kaom kaminawk mah, zok kamhah ah Job ih moi caa o vai ai, tiah thui o mak ai.

32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

Angvinnawk loklam ah iih o han ai ah, kholong caeh kaminawk hanah khongkha to ka paongh pae.

33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

Adam baktiah ka zaehaih ka hawk ai, ka zaehaih palung thungah ka hawk vai ai;

34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

pop parai kami to ka zit, to tih ai boeh loe acaeng kaminawk mah pahnui thui haih to ka zit pongah, kang hngai duem moe, tasa bang tacawt ai ah ka oh vai maw?

35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

Aw kami maeto mah loe ka lok hae tahngai nasoe! Khenah, vaihi koehhaih lok ka thuih han vop; Thacak Sithaw mah na pathim nasoe; ka zaehaih netkung mah ka zaehaih hae ca ah tarik nasoe.

36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

To ca to palaeng ah ka put moe, sui lumuek baktiah kang muek han.

37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

Ka caehhaih khok tangkannawk anih khaeah ka thuih moe, siangpahrang capa baktiah a taengah ka caeh han.

38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

Kai ih long mah kai hae kasae thuih maw, to tih ai boeh loe mikkhraetui hoiah a qah maw,

39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

atho paek ai ah anih ih thingthai to ka caak pae moe, laikok tawnkungnawk hinghaih to kam rosak nahaeloe,

40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.

cang zuengah soekhringkung amprawk nasoe loe, barli cang zuengah phroh amprawk lat nasoe, tiah a naa. Job ih lok loe hae ah boeng boeh.