< Salmenes 77 >
1 Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av Asaf. Eg ropar til Gud, og eg vil skrika; eg ropar til Gud, og han vil venda øyra til meg.
Przewodnikowi chóru dla Jedutuna. Psalm Asafa. [Wzniosłem] swój głos do Boga i zawołałem; [wzniosłem] swój głos do Boga i mnie wysłuchał.
2 Den Dagen eg er i naud, søkjer eg Herren, um natti retter eg ut handi, og ho vert ikkje trøytt, mi sjæl vil ikkje lata seg trøysta.
W dniu mego utrapienia szukałem Pana, moje ręce wyciągałem w nocy nieustannie, moja dusza nie dała się pocieszyć.
3 Eg vil koma Gud i hug og sukka, eg vil tenkja etter, og mi ånd vanmegtast. (Sela)
Gdy wspominałem Boga, byłem strwożony; rozmyślałem, a mój duch był ogarnięty utrapieniem. (Sela)
4 Du held augo mine vakande, eg er uroleg og talar ikkje.
Ty zatrzymujesz otwarte powieki mych oczu, jestem [tak] zaniepokojony, że nie potrafię mówić.
5 Eg tenkjer på fordoms dagar, på lengst framfarne år.
Rozpamiętuję dni przeszłe [i] dawne lata.
6 Eg vil koma i hug min strengleik um natti, i mitt hjarta vil eg grunda, og mi ånd vil ransaka.
Przypominam sobie mój śpiew; nocą rozmyślam w sercu i mój duch docieka:
7 Vil Herren æveleg støyta burt? vil han ikkje lenger visa nåde?
Czy Pan odrzuci na wieki i już więcej nie okaże łaski?
8 Er det for all tid ute med hans miskunn? Hev hans lovnad vorte upp i inkje frå ætt til ætt?
Czy jego miłosierdzie ustało na zawsze i jego obietnica nigdy się nie spełni?
9 Hev Gud gløymt å vera nådig? Eller hev han i vreide stengt for sin godhug? (Sela)
Czy Bóg zapomniał o litości? Czy w gniewie stłumił swoją łaskawość? (Sela)
10 Eg segjer: Dette er mi plåga, det er år frå høgre handi til den Høgste.
I powiedziałem: To jest moja niemoc; [jednak będę wspominał] lata prawicy Najwyższego.
11 Eg vil forkynna Herrens gjerningar, for eg vil minnast dine under frå fordoms tid.
Będę wspominał dzieła PANA, będę wspominał twoje dawne cuda.
12 Og eg vil tenkja etter alt ditt verk, og på dine store gjerningar vil eg grunda.
Będę rozmyślał o wszystkich twoich dziełach i o twoich czynach będę mówił.
13 Gud, i heilagdom er din veg, kven er ein gud, stor som Gud?
Boże, święta jest twoja droga; który bóg jest tak wielki, jak [nasz] Bóg?
14 Du er den Gud som gjer under; du hev kunngjort din styrke millom folkeslagi.
Ty [jesteś] Bogiem, który czyni cuda; dałeś poznać narodom swoją moc.
15 Du hev løyst ditt folk ut med velde, borni åt Jakob og Josef. (Sela)
Odkupiłeś [swoim] ramieniem twój lud, synów Jakuba i Józefa. (Sela)
16 Vatni såg deg, Gud, vatni såg deg og bivra, ja, djupi skalv.
Widziały cię wody, o Boże, widziały cię wody [i] ulękły się, poruszyły się głębiny.
17 Skyerne gav vatn, himmelen dunde, ja, dine piler flaug ikring.
Chmury spłynęły wodą, niebiosa wydały gromy i poleciały twoje strzały.
18 Di tora dunde i kvervelstormen, eldingar lyste upp jordriket, jordi skalv og riste.
Huk twego grzmotu wśród obłoków, błyskawice oświetliły świat, ziemia poruszyła się i zatrzęsła.
19 I havet gjekk din veg, og dine stigar gjenom store vatn, og dine fotspor vart ikkje kjende.
Twoja droga [wiodła] przez morze, twoje ścieżki przez wielkie wody i nie było znać twoich śladów.
20 Du førde ditt folk som ei hjord ved handi åt Moses og Aron.
Prowadziłeś swój lud jak stado owiec ręką Mojżesza i Aarona.