< Salmenes 120 >
1 Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.
都もうでの歌 わたしが悩みのうちに、主に呼ばわると、主はわたしに答えられる。
2 Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!
「主よ、偽りのくちびるから、欺きの舌から、わたしを助け出してください」。
3 Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?
欺きの舌よ、おまえに何が与えられ、何が加えられるであろうか。
4 Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.
ますらおの鋭い矢と、えにしだの熱い炭とである。
5 Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!
わざわいなるかな、わたしはメセクにやどり、ケダルの天幕のなかに住んでいる。
6 Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.
わたしは久しく平安を憎む者のなかに住んでいた。
7 Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.
わたしは平安を願う、しかし、わたしが物言うとき、彼らは戦いを好む。