Salmenes 120

1 Ein song til høgtidsferderne. Til Herren ropa eg i mi naud, og han svara meg.

Mɔzɔha. Meyɔ Yehowa le nye xaxa me, eye wòtɔ nam.

2 Herre, frels mi sjæl frå ljugarlippa, frå den falske tunga!

O! Yehowa, ɖem, tso aʋatsonuyiwo kple alakpaɖewo ƒe asi me.

3 Kva skal han gjeva deg, og kva meir skal han gjeva deg, du falske tunga?

O! Alakpaɖe, nu ka wòawɔ na wò, eye nu ka wòatsɔ akpee na wò?

4 Kveste piler til ei kjempa og gløder av einebuska.

Atsɔ aʋawɔla ƒe aŋutrɔ ɖaɖɛwo ahe to na wòe kpe ɖe yɔkuti ƒe dzoka xɔxɔwo ŋuti.

5 Usæl eg, som framand er imillom Mesek, og bur ved Kedars tjeld!

Baba nam be mele Mesek, eye mele Kedar ƒe agbadɔwo me!

6 Lenge nok hev sjæli mi butt hjå deim som hatar fred.

Menɔ ame siwo lé fu ŋutifafa la dome wòdidi fũu akpa.

7 Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.

Ŋutifafamee menye, gake ne meƒo nu la, woawo kpea aʋa.