< Salmenes 119 >

1 Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
(Аләф) Йолда мукәммәл болғанлар, Пәрвәрдигар Тәврат-қанунида маңидиғанлар бәхитликтур!
2 Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
Униң агаһ-гувалирини тутқанлар, Уни чин қәлби билән издигәнләр,
3 dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
Һеч бир һәқсизлиқни қилмиғанлар бәхитликтур! Улар униң йоллирида маңиду.
4 Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
Көрсәтмилириңгә әстайидил әмәл қилишимиз үчүн, Өзүң уларни бекиткәнсән.
5 Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
Аһ, йоллиримниң йөнилиши бәлгүлимилириңгә әмәл қилишқа бекитилгәй!
6 Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
Шуниң билән барлиқ әмир-пәрманлириңни әтиварлисам, Мән йәргә қарап қалмаймән.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
Сениң һәққаний һөкүмлириңни үгинип, Дурус көңүлдин Саңа тәшәккүр ейтимән.
8 Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
Мән бәлгүлимилириңни чоқум тутимән; Мени пүтүнләй ташливәтмигәйсән!
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
(Бәт) Яш бир жигит қандақ қилип өз йолини пак туталайду? Сениң сөз-каламиңни аңлап әмәл қилиш биләнла.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
Пүтүн қәлбим билән мән Сени издидим; Мени әмирлириңдин адаштурмиғайсән;
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
Гуна қилип Саңа қарши чиқмаслиғим үчүн, Сөзүңни көңлүмгә мәһкәм пүкүвалдим.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
Мубарәкдурсән Пәрвәрдигар, Маңа Өз бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
Ләвлирим билән мән баян қилимән, Ағзиңдики барлиқ һөкүмлириңни.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
Түрлүк байлиқлардин шатланғандәк, Агаһ-гувалиқлириңға әгәшкән йолда шатландим.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
Мән көрсәтмилириң үстидә сеғинип ойлинимән; Излириңға қарап ойлинимән.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
Бәлгүлимилириңни хурсәнлик дәп билимән; Сөз-каламиңни унтумаймән.
17 Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
(Гимәл) Қулуңға меһриванлиқни көрсәткәйсән, шуниң билән мән яшаймән, Каламиңға бойсунимән.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
Тәврат-қанунуңдин карамәт сирларни көрүшүм үчүн, Көзлиримни ачқайсән!
19 Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
Мән бу дунияда мусапирмән; Әмирлириңни мәндин йошурмиғайсән.
20 Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
Һөкүмлириңгә һәр қачан интизар болуп, Жүригим езилип кетәй дәп қалди.
21 Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
Сән ләнәткә буйрулған тәкәббурларға тәнбиһ берисән, Улар әмирлириңдин адишип кетиду.
22 Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
Мәндин аһанәт һәм мәсқирини жираққа кәткүзгәйсән; Чүнки агаһ-гувалиқлириңни тутимән.
23 Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
Әмирләр олтирип яман гепимни қилишмақта; Сениң қулуң болса бәлгүлимилириң үстидә сеғинип ойлайду.
24 Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
Сениң агаһ-гувалиқлириң мениң хурсәнлигим, Мениң мәслиһәтчилиримдур.
25 Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
(Даләт) Мениң җеним тупраққа йепишқан; Сөз-каламиң бойичә мени йеңиландурғайсән.
26 Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
Өз йоллиримни алдиңда очуқ баян қилдим, Сән маңа җавап бәрдиң; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
27 Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
Мени көрсәтмилириңниң йолини чүшинидиған қилғайсән, Андин мән карамәтлириң үстидә сеғинип ойлинимән.
28 Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
Җеним қайғу билән ерип кетиду; Сөз-каламиң бойичә мени күчләндүргәйсән.
29 Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
Мәндин алдамчи йолни нери қилғайсән; Шәпқәт қилип маңа Тәврат-қанунуңни беғишлиғайсән;
30 Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
Мән һәқиқәт-садақәт йолини талливалдим; Һөкүмлириңни алдимда қойдум.
31 Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
Агаһ-гувалириңни чиң тутимән; Пәрвәрдигар, мени уятқа қалдурмиғайсән.
32 Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
Сән мениң қәлбимни кәң-азатә қилишиң билән, Әмирлириң йолиға әгишип жүгүримән.
33 Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
(Хе) И Пәрвәрдигар, бәлгүлимилириңниң йолини маңа аян қилғайсән; Мән уни ахирғичә тутимән.
34 Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
Мени йорутқайсән, мән Тәврат-қанунуңни тутимән, Шундақла пүтүн қәлбим билән униңға әмәл қилимән.
35 Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
Мени әмирлириңниң йолида маңидиған қилғайсән; Чүнки уларни хурсәнлик дәп билимән.
36 Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
Мениң қәлбимни шәхсий мәнпәәткә әмәс, Бәлки агаһ-гувалиқлириңға майил қилғайсән.
37 Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
Көзлиримни сахтини көрүштин яндурғайсән; Мени йолуңда җанландурғайсән;
38 Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
Сән қулуңға болған вәдәңни әмәлгә ашурғайсән; Шуниң билән хәқләр Сәндин әйминиду.
39 Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
Мән қорққан шәрмәндиликни нери кәткүзгәйсән; Чүнки Сениң һөкүмлириң әладур.
40 Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
Мана, мән көрсәтмилириңгә тәшна болуп кәлдим; Өз һәққанийитиңдә мени җанландурғайсән;
41 Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
: (Вав) Вә меһир-муһәббәтлириң йенимға кәлсун, и Пәрвәрдигар; Вәдәң бойичә ниҗатлиғиң йенимға кәлсун;
42 Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
Шунда мәндә мени мәсқирә қилғучиға бәргидәк җавап болиду; Чүнки сөзүңгә тайинимән.
43 Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
Вә ағзимдин һәқиқәтниң сөзини елип ташлимиғайсән; Чүнки һөкүмлириңгә үмүт бағлидим;
44 Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
Шунда мән Сениң Тәврат-қанунуңни һәр қачан тутимән, Бәрһәқ, әбәдил-әбәткичә тутимән;
45 Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
Шунда мән азатиликтә маңимән; Чүнки көрсәтмилириңни издидим.
46 Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
Шунда мән падишалар алдида агаһ-гувалиқлириң тоғрилиқ сөзләймән, Бу ишларда мән йәргә қарап қалмаймән.
47 Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
Вә әмирлириңни хурсәнлик дәп билимән, Чүнки уларни сөйүп кәлдим;
48 Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
Мән сөйүп кәлгән әмирлириңгә қоллиримни созуп интилимән, Вә бәлгүлимилириң үстидә сеғинип ойлинимән.
49 Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
(Заин) Сән қулуңға бәргән сөзүңни, Йәни маңа үмүт беғишлиған каламиңни әслигәйсән.
50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
У болса дәрдимгә болған тәсәллидур; Чүнки сөз-вәдәң мени җанландурди.
51 Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
Тәкәббурлар әшәддий һақарәтлигини билән, Лекин Тәврат-қанунуңдин һеч чәтнимидим.
52 Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
Қедимдә бекитилгән һөкүмлириңни ядимға кәлтүрдүм, и Пәрвәрдигар, Шундақ қилип өзүмгә тәсәлли бәрдим.
53 Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
Тәврат-қанунуңни ташливәткән рәзилләр вәҗидин, Отлуқ ғәзәп мәндә қайнап ташти.
54 Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
Мусапир болуп турған җайимда, Көрсәтмилириң мениң нахшилирим болди.
55 Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
Кечидә, и Пәрвәрдигар, намиңни әсләп жүрдум, Тәврат-қанунуңни тутуп кәлдим.
56 Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
Мән буниңға несип болдум, Чүнки мән көрсәтмилириңкә итаәт қилип кәлдим.
57 Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
(Хәт) Өзүң мениң несивәмдурсән, и Пәрвәрдигар; «Сениң сөз-каламиңни тутай» — дедим.
58 Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
Мән пүтүн қәлбим билән дидариңға интилип йелиндим; Вәдәң бойичә маңа шапаәт көрсәткәйсән.
59 Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
Мән йоллириң үстидә ойландим, Аяқлиримни агаһ-гувалиқлириңға қаритип буридим.
60 Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
Мән алдиридим, һеч кечикмидим, Сениң әмирлириңгә әмәл қилишқа.
61 Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
Рәзилләрниң асарәтлири мени чирмивалғини билән, Мән Тәврат-қанунуңни һеч унтумидим.
62 Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
Һәққаний һөкүмлириң үчүн, Түн кечидә тәшәккүр ейтқили қопимән.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
Мән Сәндин қорқидиғанларниң, Көрсәтмилириңгә әгәшкәнләрниң һәммисиниң үлпитидурмән.
64 Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
Җаһан, и Пәрвәрдигар, Сениң өзгәрмәс муһәббитиң билән толди; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
65 Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
(Тәт) Сөз-каламиң бойичә, и Пәрвәрдигар, Өз қулуңға меһриванлиқни көрситип кәлгәнсән.
66 Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
Маңа убдан пәриқ етишни вә билимни үгәткәйсән; Чүнки мән әмирлириңгә ишәндим.
67 Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
Мән азапқа учраштин бурун йолдин азған, Бирақ һазир сөзүңни тутимән.
68 Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
Сән меһривандурсән, меһриванлиқ қилисән, Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
69 Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
Тәкәббурлар маңа қара чаплашти; Бирақ көрсәтмилириңгә пүтүн қәлбим билән итаәт қилимән.
70 Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
Уларниң қәлби туймас болуп кәтти; Бирақ мән болсам Тәврат-қанунуңни хурсәнлик дәп билимән.
71 Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
Азапқа учриғиним яхши болди, Шуниң билән бәлгүлимилириңни үгәндим.
72 Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
Мән үчүн ағзиңдики қанун-тәлим, Миңлиған алтун-күмүч тәңгидин әвзәлдур.
73 Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
(Йод) Сениң қоллириң мени ясиған, мени мустәһкәмлиди; Мени йорутқайсән, әмирлириңни үгинимән.
74 Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
Сәндин әйминидиғанлар мени көрүп шатлиниду; Чүнки мән сөз-каламиңға үмүт бағлап кәлдим.
75 Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
И Пәрвәрдигар, Сениң һөкүмлириңниң һәққаний екәнлигини, Вападарлиғиңдин мени азапқа салғиниңни билимән.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
Аһ, қулуңға бәргән вәдәң бойичә, Өзгәрмәс муһәббитиң тәсәллийим болсун.
77 Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
Мениң яшишим үчүн, Рәһимдиллиқлириң йенимға кәлсун; Чүнки Тәврат-қанунуң мениң хурсәнлигимдур.
78 Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
Тәкәббурлар хиҗаләттә қалсун; Чүнки улар маңа ялғанчилиқ билән тәтүрлүк қилған; Мән болсам, көрсәтмилириң үстидә сеғинип ойлинимән.
79 Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
Сәндин әйминидиғанлар мән тәрәпкә бурулуп кәлсун; Агаһ-гувалиқлириңни билгәнләрму шундақ болсун.
80 Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
Көңлүм бәлгүлимилириңдә мукәммәл болсун; Шуниң билән йәргә қарап қалмаймән.
81 Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
(Каф) Җеним ниҗатлиғиңға тәлмүрүп һалидин кетәй дәватиду; Мән сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
82 Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
Көзүм сөз-вәдәңгә тәлмүрүп түгишәй деди, «Сән қачанму маңа тәсәлли берәрсән» — дәп.
83 For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
Чүнки мән ислинип қуруп кәткән тулумдәк болдум, Бирақ бәлгүлимилириңни унтумаймән.
84 Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
Қулуңниң күнлири қанчә болиду? Маңа зиянкәшлик қилғанларни қачан җазалайсән?
85 Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
Тәкәббурлар маңа ориларни колиған; Бу ишлар Тәвратиңға мухалиптур;
86 Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
Сениң барлиқ әмирлириң ишәшликтур; Улар йолсизлиқ билән мени қистимақта; Маңа ярдәм қилғайсән!
87 Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
Улар мени йәр йүзидин йоқатқили қил қалди; Бирақ мән болсам, көрсәтмилириңдин ваз кәчмидим.
88 Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени җанландурғайсән, Вә ағзиңдики агаһ-гувалиқлириңни тутимән.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
(Ламәд) Мәңгүгә, и Пәрвәрдигар, Сөз-каламиң әршләрдә бекитилгәндур.
90 Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
Сениң садақитиң дәвирдин-дәвиргичидур; Сән йәр-зиминни муқим бекиткәнсән, у мәвҗут болуп туриду.
91 Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
Сениң һөкүм-қанунийәтлириң билән булар бүгүнки күндиму туриду; Чүнки барлиқ мәвҗудатлар Сениң хизмитиңдидур.
92 Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
Сениң Тәврат-қанунуң хурсәнлигим болмиған болса, Азавимда йоқап кетәр едим.
93 I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
Мән Сениң көрсәтмилириңни һәргиз унтумаймән; Чүнки мошулар арқилиқ маңа һаятлиқ бәрдиң;
94 Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
Мән Сениңкидурмән, мени қутқузғайсән; Чүнки мән көрсәтмилириңни издәп кәлдим.
95 På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
Рәзилләр мени һалак қилишни күтмәктә; Бирақ мән агаһ-гувалириңни көңлүмдә тутуп ойлаймән.
96 På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
Мән һәммә мукәммәлликниң чеки бар дәп билип йәттим; Бирақ Сениң әмир-каламиң чәксиз кәңдур!
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
(Мәм) Аһ, мениң Тәврат-қанунуңға болған муһәббитим нәқәдәр чоңқурдур! Күн бойи у мениң сеғинип ойлайдиғинимдур.
98 Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
Әмирлириң һәрдайим мән билән биллә турғачқа, Мени дүшмәнлиримдин дана қилиду;
99 Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
Барлиқ устазлиримдин көп йорутулғанмән, Чүнки агаһ-гувалириң сеғинишимдур.
100 Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
Мән қерилардин көпрәк чүшинимән, Чүнки көрсәтмилириңгә итаәт қилип кәлдим.
101 Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
Сөз-каламиңға әмәл қилишим үчүн, Аяқлиримни һәммә яман йолдин тарттим.
102 Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
Һөкүмлириңдин һеч чиқмидим; Чүнки маңа үгәткән Сән өзүңдурсән.
103 Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
Сөзлириң тилимға шунчә шерин тетийду! Ағзимда һәсәлдин татлиқтур!
104 Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
Көрсәтмилириңдин мән йорутулдум; Шуңа барлиқ сахта йолни өч көримән.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
(Нун) Сөз-каламиң айиғим алдидики чирақ, Йолумға нурдур.
106 Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
Қәсәм ичтим, әмәл қилимәнки, Мән һәққаний һөкүмлириңни тутимән.
107 Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
Зор азап-оқубәтләрни чәктим, и Пәрвәрдигар; Сөз-каламиң бойичә мени җанландурғайсән.
108 Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
Қобул қилғайсән, и Пәрвәрдигар, ағзимдики халис қурбанлиқларни, Маңа һөкүмлириңни үгәткәйсән.
109 Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
Җенимни алиқинимда дайим елип жүримән, Бирақ Тәврат-қанунуңни пәқәт унтумаймән.
110 Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
Рәзилләр мән үчүн қилтақ қурди; Бирақ көрсәтмилириңдин адашмидим.
111 Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
Агаһ-гувалиқлириңни мирас қилип мәңгүгә қобул қилдим; Чүнки улар көңлүмниң шатлиғидур.
112 Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
Мән көңлүмни бәлгүлимилириңгә мәңгүгә [әмәл қилишқа], Йәни ахирғичә әмәл қилишқа майил қилдим.
113 Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
(Самәқ) Ала көңүлләрни өч көрүп кәлдим; Сөйгиним болса, Тәврат-қанунуңдур.
114 Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
Сән мениң далда җайим, мениң қалқанимдурсән; Сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
115 Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
Мән Худайимниң әмирлиригә әмәл қилишим үчүн, Мәндин нери болуңлар, и рәзиллик қилғучилар!
116 Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
Яшишим үчүн, Вәдәң бойичә мени йөлигәйсән; Үмүтүмниң алдида мени йәргә қаратмиғайсән.
117 Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
Мени қоллап қувәтлигәйсән, шунда мән аман-есән жүримән; Вә бәлгүлимилириңни һәрдайим қәдирләймән.
118 Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
Бәлгүлимилириңдин азғанларниң һәммисини нәзириңдин сақит қилдиң; Чүнки уларниң алдамчилиғи қуруқтур.
119 Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
Сән йәр йүзидики барлиқ рәзилләрни дашқалдәк шаллап тазилайсән; Шуңа мән агаһ-гувалиқлириңни сөйимән.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
Әтлирим Сениңдин болған әймиништин титрәйду; Һөкүмлириңдин қорқуп жүримән.
121 Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
(Айин) Мән дурус һөкүмләрни вә адаләтни жүргүздум; Мени әзгүчиләргә ташлап қоймиғайсән;
122 Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
Өз қулуң үчүн яхшилиққа капаләт болғайсән; Тәкәббурларға мени әзгүзмигәйсән.
123 Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
Көзүм ниҗатлиғиңға тәшна болуп, Һәм һәққанийитиң тоғрилиқ вәдәңгә тәлмүрүп түгишәй дәп қалди;
124 Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
Өзгәрмәс муһәббитиң билән қулуңға муамилә қилғайсән; Бәлгүлимилириңни маңа үгәткәйсән.
125 Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
Мән Сениң қулуңдурмән; Агаһ-гувалиқлириңни билип йетишим үчүн мени йорутқайсән.
126 Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
Пәрвәрдигар һәрикәткә келиш вақти кәлди! Чүнки улар Тәврат-қанунуңни бекар қиливетиду.
127 Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
Шу сәвәптин әмирлириңни алтундин артуқ сөйимән, Сап алтундин артуқ сөйимән;
128 Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
Шуңа һәммә ишларни башқуридиған барлиқ көрсәтмилириңни тоғра дәп билимән; Барлиқ сахта йолни өч көримән.
129 Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
(Пе) Агаһ-гувалиқлириң карамәттур; Шуңа җеним уларға әгишиду.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
Сөзлириңниң йешими нур елип келиду; Наданларниму йорутиду.
131 Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
Ағзимни ечип һасирап кәттим, Чүнки әмирлириңгә тәшна болуп кәлдим.
132 Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
Намиңни сөйгәнләргә болған адитиң бойичә, Җамалиңни мән тәрәпкә қаритип шәпқәт көрсәткәйсән.
133 Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
Қәдәмлиримни сөзүң билән тоғрилиғайсән; Үстүмгә һеч қәбиһликни һөкүм сүргүзмигәйсән.
134 Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
Мени инсанниң зулумидин қутулдурғайсән, Шуниң билән Сениң көрсәтмилириңгә итаәт қилимән.
135 Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
Җамалиңниң нурини қулуңниң үстигә чачтурғайсән; Маңа бәлгүлимилириңни үгәткәйсән.
136 Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
Көзлиримдин яш ериқлири ақиду, Чүнки инсанлар Тәврат-қанунуңға бойсунмайду.
137 Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
(Тсадә) Һәққанийдурсән, и Пәрвәрдигар; Һөкүмлириң тоғридур.
138 Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
Сән агаһ-гувалиқлириңни һәққанийлиқта буйруған; Улар толиму ишәшликтур!
139 Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
Отлуқ муһәббитим өзүмни йоқитиду, Чүнки мени хар қилғучилар сөзлириңгә писәнт қилмайду.
140 Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
Сөзүң толуқ синап испатланғандур; Шуңа қулуң уни сөйиду.
141 Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
Мән териқтәктурмән, кәмситилгәнмән, Бирақ көрсәтмилириңни унтумаймән.
142 Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
Сениң һәққанийитиң әбәдий бир һәққанийәттур, Тәврат-қанунуң һәқиқәттур.
143 Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
Пешкәллик вә азап маңа чирмишивалди; Бирақ әмирлириң мениң хурсәнликлиримдур.
144 Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
Сениң агаһ-гувалиқлириңниң һәққанийлиғи әбәдийдур; Яшиғин дәп, мени йорутқайсән.
145 Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
(Коф) Мән пүтүн қәлбим билән Саңа нида қилдим, и Пәрвәрдигар; Маңа җавап бәргәйсән; Мән бәлгүлимилириңни тутимән.
146 Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
Мән Саңа нида қилимән; Мени қутқузғайсән; агаһ-гувалиқлириңға әгишимән.
147 Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
Мән таң атмай орнумдин туруп пәряд көтиримән; Сөз-каламиңға үмүт бағлидим.
148 Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
Вәдилириң үстидә сеғинип ойлиниш үчүн, Түндики җесәкләр алмашмай туруп көзүм ечилиду.
149 Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә авазимни аңлиғайсән; И Пәрвәрдигар, һөкүмлириң бойичә мени җанландурғайсән.
150 Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
Қәбиһ нийәткә әгәшкәнләр маңа йеқинлашти, Улар Тәврат-қанунуңдин жирақтур.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
И Пәрвәрдигар, Сән маңа йеқин турисән; Барлиқ әмирлириң һәқиқәттур.
152 Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
Узундин бери агаһ-гувалиқлириңдин үгәндимки, Уларни мәңгүгә инавәтлик қилғансән.
153 Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
(Рәш) Мениң хар болғинимни көргәйсән, мени қутулдурғайсән; Чүнки Тәврат-қанунуңни унтумидим.
154 Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
Мениң дәвайимни сориғайсән, һәмҗәмәт болуп мени қутқузғайсән; Вәдәң бойичә мени җанландурғайсән.
155 Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
Ниҗатлиқ рәзилләрдин жирақтур; Чүнки улар бәлгүлимилириңни издимәйду.
156 Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
Рәһимдиллиқлириң көптур, и Пәрвәрдигар; Һөкүмлириң бойичә мени җанландурғайсән.
157 Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
Маңа зиянкәшлик қилғучилар һәм мени хар қилғучилар көптур; Бирақ агаһ-гувалиқлириңдин һеч чәтнимидим.
158 Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
Мән асийлиқ қилғучиларға қарап йиргәндим, Чүнки улар сөзүңни тутмайду.
159 Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
Сениң көрсәтмилириңни шунчә сөйгәнлигимни көргәйсән; Өзгәрмәс муһәббитиң бойичә мени җанландурғайсән, и Пәрвәрдигар.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
Сөз-каламиңни муҗәссәмлигәндә андин һәқиқәт болур; Сениң һәр бир адил һөкүмүң әбәдийдур.
161 Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
(Шийн) Әмирләр бекардин-бекар маңа зиянкәшлик қилиду; Бирақ жүригим каламиң алдидила титрәйду.
162 Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
Бириси зор олҗа тапқандәк, Вәдәңдин хошаллинимән.
163 Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
Сахтилиқтин нәпрәтлинип жиркинимән; Сөйгиним Тәврат-қанунуңдур.
164 Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
Һәққаний һөкүмлириң түпәйлидин, Күндә йәттә қетим Сени мәдһийиләймән.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
Тәвратиңни сөйгәнләрниң зор хатирҗәмлиги бар; Һеч нәрсә уларни путлалмас.
166 Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
Мән ниҗатлиғиңға үмүт бағлап күттүм, и Пәрвәрдигар, Әмирлириңгә әмәл қилип.
167 Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
Җеним агаһ-гувалиқлириңға әгишиду, Уларни интайин сөйимән.
168 Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
Барлиқ йоллирим алдиңда болғач, Көрсәтмилириң һәм агаһ-гувалиқлириңға әгишимән.
169 Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
(Тав) Мениң пәрядим алдиңға йеқин кәлсун, и Пәрвәрдигар; Каламиң бойичә мени йорутқайсән.
170 Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
Йелинишим алдиңға кәлсун; Вәдәң бойичә мени қутулдурғайсән.
171 Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
Маңа бәлгүлимилириңни үгитишиң үчүн, Ләвлиримдин мәдһийиләр урғуп чиқиду.
172 Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
Тилим сөзүңни күйләп нахша ейтиду, Чүнки әмирлириңниң һәммиси һәққанийдур.
173 Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
Қолуң маңа ярдәмгә тәйяр болсун; Чүнки мән көрсәтмилириңни талливалдим.
174 Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
Мән ниҗатлиғиңға тәлмүрүп тәшна болуп кәлдим, и Пәрвәрдигар; Сениң Тәвратиң мениң хурсәнлигимдур.
175 Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
Җеним яшисун, у Сени мәдһийиләйду, Сениң һөкүмлириң маңа ярдәм қилсун.
176 Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
Мән йолдин адашқан қойдәк тәмтирәп қалдим; Қулуңни издигәйсән; Чүнки әмирлириңни унтуп қалғиним йоқ.

< Salmenes 119 >