Matteus 24
1 Då Jesus steig ut or templet og tok til å ganga burtetter vegen, gjekk læresveinarne fram og vilde syna honom tempelbygningarne.
IESUS ap kotila kotiwei sang nan im en kaudok o, sapwilim a tounpadak kan ari poto dong i, pwen kasansale ong i im en kaudok o.
2 «Ja, ser de’kje alt dette!» svara han. «Det segjer eg dykk for sant: Her ligg ikkje stein på stein som ikkje skal rivast ned.»
Iesus ari kotin sapeng masani ong irail: Komail so ududial mepukat karos? Melel I indai ong komail, sota eu takai pan mimi pon eu, me sota pan karongk pasang.
3 Sidan, då han sat på Oljeberget, og ingen annan var med, gjekk læresveinarne fram til honom og sagde: «Seg oss: Når skal alt dette henda, og kva merke skal me hava på koma di og enden på verdi!» (aiōn g165)
Ni a kotin kaipokedi pon dol Oliwe, tounpadak kan kelep poto dong i potoan ong: Re kotin masan dong kit ansau da, me mepukat pan pwaida o da kilel pan ar pan kotin puredo, o imwin kaua? (aiōn g165)
4 Då svara Jesus: «Sjå dykk fyre, so ingen forvillar dykk!
Iesus ari kotin sapeng masani ong irail: Kalaka, pwe sota amen en kotaue komail.
5 For mange skal taka mitt namn og segja: «Eg er Messias», og føra mange på avveg.
Pwe me toto pan kodo ni ad ai katiti: Ngai me Kristus o kotaue me toto.
6 De skal få høyra ufred og gjetord um ufred; sjå til at de ikkje vert skræmde! For dette lyt henda; men endå er ikkje enden komen.
Komail pan rongada duen mauin o kasokasoi pan mauin; Komail kalake, der masak; pwe mepukat pan wiaui mas, a imwi saikenta mia.
7 Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike, og det skal vera uår og jordskjelv kring i landi;
Pwe eu sap pan u ong eu, o eu wei ong eu; o ansaun lek, o kilitop, o rerer en sap akai pan wiaui.
8 men alt det er berre upptaket til føderiderne.
Mepukat karos tapin kalokolok.
9 Då skal dei driva dykk ut i naud og fåre og slå dykk i hel, og alle folk skal hata dykk for mitt namn skuld.
Irail ap pan pang komail lang kamakam o kame komail la; o komail pan tantat pan kainok karos pweki ad ai.
10 Mange skal då falla ifrå, og svika og hata kvarandre,
Me toto ap pan makarada, o amen pan pangala amen, o re pan tataki nan pung arail.
11 og mange falske profetar skal stiga fram og føra mange på avveg;
O saukop likam toto pan pwarada o kotaue me toto.
12 og av di uretten hev vorte so stor, skal kjærleiken kolna hjå mengdi.
A limpok en me toto pan laula, aki sapung, me pan pwaida kaualap.
13 Men den som held ut til endes, han skal verta frelst.
A me pan dadaurata lel imwi, i pan dorela.
14 Og dette evangeliet um Gudsriket skal kunngjerast yver heile mannaheimen, so alle folkeslag fær vita um det, og då skal enden koma.
A rongamau en wei o pan kalok sili nan sappa karos, pwen kadede ong wei karos, iei ansau, me imwi korendo.
15 Når de då ser at den øydande styggedomen som Daniel, profeten, hev tala um, stend på den heilage staden» - agta vel på dette du som les! -
A komail lao kilang saut akan, o ola laud mi nan wasa saraui, duen me saukop Daniel kopadar, meamen doropwe, i en weweki.
16 då lyt dei som er i Judalandet røma til fjells,
Me kin mi nan sap en Iudäa, ap tangala pon nana;
17 og den som er uppå taket, må ikkje stiga ned og henta noko i huset sitt,
O me mi pon im, ender ko ong lole, pwen ale a kapwa sang;
18 og den som er utpå marki, må ikkje ganga heim att etter kjolen sin!
O me mimi nan sap, ender purong ale a likau.
19 Stakars deim som gjeng med barn eller gjev brjost i dei dagarne!
O me suedi ong irail me lisean o me kin kadidi ni ran oko!
20 Men bed at det ikkje må vera um vinteren eller på ein kviledag de lyt røma!
Komail ari kapakap, pwe komail depa pitila ni ansaun kapau, o pil der ni ran en sapat.
21 For då skal det vera slik hard naud at det aldri hev vore slik naud frå verdi vart til og til no, og vert ikkje sidan heller.
Pwe i ansaun kamakam kaualap, sota me dueta sang ni tapin kaua kokodo lel met, pil sota pan wiaui kokolata.
22 Og vart ikkje den tidi stutt, so fanst det’kje liv som vart berga; men for dei utvalde skuld skal den tidi vera stutt.
O ma ran oko so kamalaulau la, sota uduk eu me pan dorela; a pweki me piladar akan ran oko pan kamalaulaula.
23 Um nokon då segjer til dykk: «Sjå her er Messias, » eller «der, » so må de ikkje tru det.
O ma meamen pan indang komail: Kilang iet Kristus de monen, komail der kamelele.
24 For det skal standa fram falske Messias’ar og falske profetar og gjera store teikn og under, so jamvel dei utvalde kunde forvillast, um det var råd.
Pwe Kristus likam kai o saukop likam kai pan pwarada, o kapwareda kilel o manaman akan, pwen pil kotaueda me piladar akan, ma re kak ong.
25 Kom i hug: Eg hev sagt dykk det fyreåt.
Kilang, ngai me kop ong komail er.
26 Segjer dei no med dykk: «Han er ute i øydemarki, » so gakk ikkje der ut! eller: «Han er inni koven, » so tru det ikkje!
Ari, ma re pan katiti ong komail: Kilang, a kotikot nan sap tan o, der koieila; kilang, a kotikot wasa rir o, der kamelele.
27 For liksom ljonet gjeng ut ifrå aust og skin radt til vest, so skal det vera når Menneskjesonen kjem.
Pwe duen liol a tapida sang ni mas en lang linganla lel kapin lang, iduen en Nain aramas a pan pwarado.
28 Der åta er, vil ørnarne sankast.
Pwe wasa man melar mia ia, i wasa ikel pan pokon pena ia.
29 Men straks etter dei dagarne og trengslorne deira skal soli myrkjast, og månen missa sitt ljos; stjernorne skal falla ned frå himmelen, og himmelkrafterne skakast.
A murin kamakam o katipin pan madang rotorotala o maram pan solar lingan, o usu kan pan moredi sang nanlang, o kateng pan nanlang pan mokidada.
30 Då skal teiknet åt Menneskjesonen syna seg på himmelen, og alle ætter på jordi skal øya og gråta, og dei skal sjå Menneskjesonen koma i himmelskyerne med velde og stor herlegdom.
Kadapakilene pan Nain aramas ap pan pwarada nanlang, o kainok karos en sappa ap pan mamaiei, o irail pan kilang Nain aramas a kokido dapok en lang akan, me manaman o lingan kaualap.
31 Med luren ljomar, skal han senda ut englarne sine, og dei skal sanka i hop dei han hev valt seg ut, frå heimsens fire hyrno, frå himmelbrun til himmelbrun.
O a pan kadarala na tounlang kan peuk posaune lapalap, re pan kapokon pena na me piladar akan sang pali paieu, sang ni mas en lang lel ong kapi.
32 Lær ei likning av fiketreet: Når sevja hev kome i greinerne, og lauvet tek til å spretta, då veit de at sumaren er nær.
Sang ni tuka pik o komail padakki karaseras en: Ra kan lao pilen o ta pwarada, komail asaki, me rak korendor.
33 Like eins når de ser alt dette; då veit de at han er utfor døri.
Pil dueta komail, komail lao diar mepukat, en asa, me a korendor, a leler liman wanim.
34 Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt dette hev hendt.
Melel I indai ong komail, di wet sota pan mela, lao mepukat karos pan pwaida.
35 Himmel og jord skal forgangast, men mine ord skal aldri forgangast.
Lang o sappa pan poula, a ai padak sota pan poula.
36 Men den dagen og timen veit ingen, ikkje englarne i himmelen - ingen utan Faderen åleine.
A duen ran o auer sota amen, me asa, pil tounlang kan sasa. Sam ai ta me mangi.
37 For som det var i Noahs dagar, so skal det vera når Menneskjesonen kjem:
A duen ni muein Noa iduen en Nain aramas a pan pwarado.
38 liksom dei i dagarne fyre storflodi åt og drakk, og gifte seg og vart burtgifte, alt til den dagen då Noah gjekk inn i arki,
Pwe duen ni ran akan mon nolik lapalap re manga o nim, re papaud o kapapaud, lao lel ran en Noa a pedelong ong nan warim o.
39 og ingen visste ordet av fyrr storflodi kom og tok deim alle burt, so skal det vera når Menneskjesonen kjem.
O re sota dedeki lao lel nolik pwaida o kamop ir ala karos, iduen en Nain aramas a pan pwarado.
40 Då er tvo menner ute på marki; den eine vert henta, og den andre vert att.
I ran o riamen pan mi nan sap; amen pan peuka sang o amen luadi.
41 Tvo kvinnor mel på kverni; den eine vert henta, og den andre vert att.
Riamen pan iris nan im en plaua, amen pan peuka sang a amen luadi.
42 So vak då! For de veit ikkje kva dag herren dykkar kjem.
Komail ari masamasan, pwe komail sasa auer, me omail Kaun pan pwarado.
43 Men det skynar de, at dersom husbonden visste kva tid på natti tjuven kom, so vakte han og let ingen brjota seg inn i huset.
A met komail en asa, ma saumas en im o asaer auer en men lipirap pan kodo, a pan masamasan, a sota pan mueid ong kawela im a.
44 Difor lyt de og vera ferdige! Menneskjesonen kjem på ei tid de ikkje ventar honom.
Komail ari pil masamasan, pwe Nain aramas pan kodo ni auer, me komail sota lamelame.
45 Kvar er no den trugne og vituge drengen som husbonden hev sett yver tenestfolket, so han skal gjeva deim mat i rett tid?
Ari, is ladu lelapok o lolekong o, me a monsap kasapwilada pon im a, pwen nene ong irail ni ansau me kon ong.
46 Sæl er den drengen som husbonden ser gjera so når han kjem.
Ladu o meid pai, me a monsap pwara diarada i a wiawia due met!
47 Det segjer eg dykk for visst: Han skal setja honom yver alt det han eig.
Melel I indai ong komail, a pan kasapwilada i pon a dipisou karos.
48 Men er drengen ein skarv, og segjer med seg: «Husbonden min vert lenge burte, »
A ma ladu sued o pan lamelame nan mongiong i: Ai monsap pwapwand kodo;
49 og han so tek til å slå dei hine tenarane, og et og drikk i lag med drikkarar,
Ap kame a warok kan o nam o nim nan pung en me kamom sakau;
50 då skal husbonden hans koma på ein dag han ikkje ventar det, og i ein time han ikkje veit av,
Monsap en ladu o ap pan pwarado ni ran eu, me a sota lamelame o ni klok, me a sasa.
51 og skjera honom midt i tvo, og lata honom få sin lut med hyklarane, der dei græt og skjer tenner.
O a pan palang pasang i o katororalang i ren me malaun akan, iei wasan maiei o teterok.
