Matteus 23
1 Sidan tala Jesus til folket og til læresveinarne sine og sagde:
IESUS ap kotin kaparok ong pokon o sapwilim a tounpadak kan,
2 «På Moses’ stol sit dei skriftlærde og farisæarane.
Masani; Saunkawewe o Parisär akan kin mondi nan deun Moses.
3 Alt det dei segjer til dykk, lyt de gjera og halda, men etter gjerningarne deira skal de ikkje fara! For dei segjer det, men dei gjer det ikkje.
Ari, karos me re indang komail, i me komail en wia o kapwaiada, a der ale sang ar wiawia kan; pwe irail kin indada, ap sota kapwaiada.
4 Dei bind i hop tunge byrder og legg på herdarne åt folk, men sjølve vil dei ikkje leda deim med ein finger.
Re kin pira pena kapwa en wisik me toutou melel, ap kidang pon apar en aramas, a irail sota men sairki sondin pa arail.
5 Alt det dei gjer, gjer dei so folk skal sjå kor gjæve dei er. Dei gjer sine bøneband breide og duskarne på kjolen sin store.
O re kin kapwaiada ar wiawia kan karos, pwe aramas en ududial. Pwe irail kin kadälape ar kisin likau en kataman o kalaudela ni kailan ar likau.
6 Dei trår etter dei høgste sæti i gjestebodi og dei fremste sessarne i synagogorne,
Irail kin ngongki mondi ni tapin tepel ni kamadip o, o leppandam nan sinakoke kan.
7 og vil at folk skal helsa deim på torget og kalla dei rabbi.
O re kin mauki, aramas en ranamau ong irail nan deun net, o aramas en wia kin ir Rapi, Rapi,
8 Men de skal ikkje lata nokon kalla dykk rabbi; for det er ein som er meisteren dykkar, og de er alle brør.
A komail der ngongki, aramas en wia kin komail Rapi, pwe me ta men omail Saunpadak, a komail pirien pena.
9 Og far skal de ikkje kalla nokon på jordi; for de hev ein far, han i himmelen.
O komail der kaadaneki meamen sam nan sappa, pwe amen Sam omail, me kotikot nanlang.
10 Ikkje skal de heller lata nokon kalla dykk lærar; for de hev ein lærar, Kristus.
O komail der ngongki, aramas en wia kin komail saumas, pwe me ta men omail Saumas: Kristus.
11 Den største av dykk skal vera den som tener dei andre.
A me lapalap re omail, en omail papa.
12 For den som gjer seg sjølv stor, han skal gjerast liten, og den som gjer seg sjølv liten, han skal gjerast stor.
Pwe me pan kasapwilada pein i, pan sapwilidi, a me pan kasapwilidi pein i, pan kasapwilada.
13 Men ve yver dykk skriftlærde og farisæarar, hyklarar som de er! de stengjer himmelriket for folk; sjølve gjeng de ikkje inn, og deim som gjerne vilde, let de ikkje få koma inn.
Suedi ong komail saunkawewe o Parisär akan, malaun komail! Komail kin ritingidi wein nanlang mon aramas akan, pwe komail sota pan pedelong, a me men pedelong, komail sota kin mueid ong.
14 Ve yver dykk skriftlærde og farisæarar, hyklarar som de er! de et upp husi for enkjor og gjer lange bøner for ei syn skuld; for dette skal de få strengare dom.
Suedi ong komail saunkawewe o Parisär akan, malaun komail! Komail me ngopur sang im en li odi kan ap liliasos kapakap reirei. Omail kalokolok pan laud melel.
15 Ve yver dykk skriftlærde og farisæarar, hyklarar som de er! de fer land og strand og leitar etter ein fylgjesvein, og finn de ein, so gjer de honom til eit helvitesbarn, tvo gonger verre enn de er sjølve. (Geenna g1067)
Suedi ong komail saunkawewe o Parisär akan, malaun komail! Komail kin pidipidaki sed o sap, pwen wiada proselit amen, a lao wialar, komail ap pan wia kin i toun pweleko amen, me sued sang komail. (Geenna g1067)
16 Ve yver dykk, blinde vegleidarar! de som segjer: «Um ein sver ved templet, so er det’kje noko, men sver han ved gullet i templet, då er han bunden.»
Suedi ong komail saunkalua maskun, komail me kin inda: Meamen kin kaukila im en kaudok, dene sota katepa, a me kin kaukila kold en im en kaudok, i me pung.
17 Dårar og blinde! Kva er størst, gullet, eller templet som gav gullet si vigsla?
Komail pweipwei o maskun, pwe da me kasampwal ren kold de im en kaudok o, me kin kasarauiala kold?
18 og: «Um ein sver ved altaret, so er det’kje noko, men sver han ved offeret som er på det, då er han bunden.»
O meamen kin kaukila pei saraui, dene sota katepa, a me kaukila mairong, me mi poa dene i me pung,
19 Blindingar! Kva er då størst, offeret, eller altaret som vigslar offeret?
Komail pweipwei o maskun, pwe da me kasampwal ren mairong de pei saraui, me kin kasarauiala mairong?
20 For den som då sver ved altaret, sver både ved det og alt som er på det;
Ari, meamen kaukila pei saraui, kin kaukila i o meakan, me mi poa.
21 og den som sver ved templet, sver både ved det og ved honom som bur i det;
O meamen kaukila im en kaudok, king kaukila i iangaki i me kotikot lole.
22 og den som sver ved himmelen, sver ved Guds høgsæte og ved honom som sit der.
O me kaukila nanlang, kin kaukila mol en Kot o me kin kaipokedi ong poa.
23 Ve yver dykk skriftlærde og farisæarar, hyklarar som de er! de gjev tiend av mynta og anis og karve, men ansar ikkje det som veg meir i lovi, rettferd og miskunn og truskap. Det skulde ein gjera, og ikkje lata vera hitt heller.
Suedi ong komail saunkawewe o Parisär akan, malaun komail! Komail kin mairongki eisokkis eu en minse, o til, o kimel, ap sota insenoki kusoned en kapung kasampwal akan: Pung, o kadek, o poson. Komail wiada mepukat, ap pil kapwaiada me tei kan!
24 Blinde vegleidarar, som silar av myhanken, men svelgjer kamelen!
Saunkalua maskun komail, me kin isenoki kisin am en wel, ap katalala kamel!
25 Ve yver dykk skriftlærde og farisæarar, hyklarar som de er! de reinskar skåler og fat utanpå, men inni er dei fulle av ran og måteløysa.
Suedi ong komail saunkawewe o Parisär akan, malaun komail! Pwe komail kin kamakelekel kasak o dal liki, a lol me dir en me re kuliada o me sued.
26 Blinde farisæarar! Gjer fyrst skåli og fatet reine inni, so vert ho rein utanpå og.
Parisär maskun koe, kamakelekele mas lol en kasak o dal akan, pwe pali liki en pil makelekeleda!
27 Ve yver dykk skriftlærde og farisæarar, hyklarar som de er! de likjest kalka graver; utanpå er dei væne å sjå til, men inni er dei fulle av daudingbein og allslags ureinskap.
Suedi ong komail saunkawewe o Parisär akan, malaun komail! Komail rasong sousou kan, me sementen, me kin sansal kaselel, a lole me dir en ti en me melar akan o song en saut karos.
28 Soleis er de og utanpå rettferdige å sjå til for folk, men inni dykk er de fulle av hyklarskap og urett.
I duen komail, me sansal pung mon aramas, a lole komail me dir en malaun o sapung.
29 Ve yver dykk skriftlærde og farisæarar, hyklarar som de er! de byggjer minnesmerke yver profetarne og pryder graverne åt dei rettferdige og segjer:
Suedi ong komail saunkawewe o Parisär akan, malaun komail! Pwe komail kin apapwali sousou en saukop akan o kapwataki sousou en me pung kan.
30 «Hadde me vore til då federne våre livde, so hadde me ikkje vore med deim og drepe profetarne.»
Ap inda: Ma kit mia ni muein sam atail akan, kit sota pan iang irail kamela saukop akan.
31 So vitnar de då um dykk sjølve at de er born åt deim som slo profetarne i hel.
Ari, pein komail kin kadede, me komail nain me kamelar saukop akan.
32 Haldt no fram på same vis som federne dykkar, til målet er fullt!
A komail kaunsokala wiawia en sam omail akan!
Komail serpent o wan oter akan! Pala komail pan piti sang kadeik en nan pweleko? (Geenna g1067)
34 Sjå, difor sender eg til dykk profetar og vismenner og skriftlærde; sume av dei kjem de til å drepa og krossfesta, og sume til å hudfletta i synagogorne dykkar og jaga frå by til by,
Kilang, i me I kadara dong komail saukop akai, o me lolekong kai, o saunkawewe kai; a akai irail, me komail pan kamela, o kalopuela, o akai komail pan kaloke nan omail sinakoke kan, o komail pan paki irail sang nan eu kanim ong nan eu.
35 so det skal koma yver dykk alt det skuldlause blodet som hev runne på jordi, frå den skuldlause Abel og til Zakarja, son åt Barakias, han som de drap millom templet og altaret.
Pwen kapokon ong komail nta makelekel karos, me kapwilipwilidier nan sappa sang ntan Apel pung kokodo lel ntan Sakarias, nain Parakias, me komail kamelar nan pung en im en kaudok o pei saraui.
36 Det segjer eg dykk for visst: Yver denne ætti skal det koma alt saman.
Melel I indai ong komail, mepukat pan pwai ong di wet.
37 Jerusalem, Jerusalem, du som slær i hel profetarne, og steinar deim som er sende til deg, kor tidt hev eg’kje vilja samla borni dine kring meg, liksom ein fugl samlar ungarne sine under vengjerne! Men de vilde ikkje.
O Ierusalem, Ierusalem, me kin kamela saukop akan o kate me pakadara dong uk kan; pan pak toto, me I pan kapokon pena noumail akan, duen litok kin kompwal pena na purok kan pan pa a, a komail kang.
38 Sjå no skal de få hava huset dykkar audt.
Kilang, im omail pan tanla.
39 For eg segjer dykk: De fær aldri sjå meg meir fyrr de ropar: «Velsigna vere han som kjem i Herrens namn!»»
Pwe I indai ong komail, komail solar pan kilang ia sang ni ansau wet, lao komail pan inda: Meid iasanai, me kotido ni mar en Kaun o!
