Jobs 40
1 Og Herren svara Job og sagde:
Tinovo’ Iehovà am’Iobe ty hoe,
2 «Vil klandraren med Allvald trætta? Lat han som lastar Gud då svara!»
Hatretrè’ ty mpandietse hao t’i El-Sadai? Manoiña, ry mpañeretse an’ Andrianañahareo.
3 Då svara Job Herren og sagde:
Nanoiñe Iehovà ami’ty hoe t’Iobe:
4 «For ring eg er; kva skal eg svara? Eg handi legg på munnen min.
Intoy o tsy manjofakeo; ino ty hahatoiñako azo? Hampikapefe’ ty tañako ty vavako.
5 Ein gong eg tala, no eg tegjer, tvo gong’ - eg gjer det ikkje meir.»
Indraike ty nivolañeko fa tsy ho tovoñako; eka, indroe, fa tsy ho losoreko.
6 Og Herren svara Job or stormen og sagde:
Aa le nanoiñe Iobe t’Iehovà boak’ an-talio ao, ami’ty hoe,
7 «Spenn som mann ditt beltet på, gjev meg på mine spursmål svar:
Midiaña hoe ondaty; hañontaneako le ihe ty hitaroñe amako.
8 Vil du forspille meg min rett, fordøma meg, so du fær rett?
Hafote’o hao o zakakoo? Hamatse ahy irehe, hahazoa’o to?
9 Hev du vel slik ein arm som Gud? Kann du som han med røysti dundra?
Amam-pitàñe manahake añ’Andrianañahare v’iheo? Mahafañotrok’ am-peo hambañ’ ama’e hao?
10 Pryd deg med høgd og herredom, klæd deg i glans og herlegdom,
Mihamina amañ’engeñe naho havañonañe; misaroña asiñe naho volonahetse;
11 Lat so din vreide strøyma fram, sjå kvar ein stolt og audmyk han!
Adoaño o habose’o mandopatseo; jilovo ze hene mpirengevoke vaho afotsaho.
12 Så kvar ein stolt og bøyg han ned, og slå til jord dei gudlause!
Fonga rendreho ty mpibohaboha, le arèho; lialiao ambane o lo-tserekeo.
13 Og gøym deim alle under jordi, bitt deira andlit fast i løynd!
Akafiro hitraofa’e an-debok’ ao; vahoro añ’etak’ ao o lahara’ iareoo.
14 So skal eg og lovprisa deg, som siger med di høgre vann.
Le hiantofako ama’o te mahafandrombak’ azo o fità’o havanao.
15 Sjå elvhesten! Eg hev skapt han liksom deg; som ein ukse et han gras.
Oniño hey ty Behemote, i naharoko fitseneañe ama’oy; mihinañe ahetse re manahake o añombeo.
16 Sjå då krafti i hans lender, i bukmusklarne hans styrke!
Heheke te am-poto-pe’e ao ty haozara’e, amo ozan-tro’eo ty hafatrara’e.
17 Halen gjer han stiv som ceder, fast bogsenarne er tvinna.
Atora-kitsi’e hoe talý ty ohi’e; mifamanditse iaby o talin-ozan-toha’eo.
18 Knokarne er koparrøyrer, beini som jarnstenger er.
Boda torisike o taola’eo, hoe tsotsò-by o kitso’eo
19 Av Guds verk er han det fyrste, av sin skapar fekk han sverd.
Ie ty lohàñe amo satan’ añahareo; I namboatse azey ro mahafitotok’ ama’e am-pibara.
20 Bergi ber åt honom for, alle villdyr leikar der.
Toe mamahan-kaneñe aze o vohitseo, amy fihisa’ o bibin-kivoke iabioy.
21 Under lotusbusk han kviler, løyner seg i røyr og sev.
Mandre ambane’ sohihy eo re, am-pipaliram-binda an-tane manginakinak’ ao.
22 Lotusbusk gjev honom skugge, piletre umkransar honom.
Mañalok’ aze ty talinjo’ o sohihio; miarikoboñ’ aze iaby o bararata añ’olon-dranoo.
23 Strid gjeng elvi, ei han ottast; trygg er han um so sjølve Jordan fossar imot hans gap.
Tsy ihondrahondrà’e ty fandipora’ i sakay; mahasibeke re ndra te isorotombaha’ Iordaney mb’am-bava’e.
24 Kann ein tak han so han ser det, draga snara gjenom snuten?
Eo hao ty hahatsepak’aze te mañente; eo hao ty hahafangirike i oro’ey hampikavitse aze?
