Jobs 39
1 Steingeiti, veit du når ho kidar? Vaktar du riderne åt hindi?
なんぢ岩間の山羊が子を產む時をしるや また麀鹿の產に臨むを見しや
2 Tel måna’rne dei gjeng med unge, og kjenner du deira fødetid?
なんぢ是等の在胎の月を數へうるや また是等が產む時を知るや
3 Dei bøygjer seg, fø’r sine ungar, so er det slutt med deira rider.
これらは身を鞠めて子を產みその痛苦を出す
4 På marki kidi veks seg store, spring burt og kjem’kje att til deim.
またその子は強くなりて野に育ち 出ゆきて再たびその親にかへらず
5 Kven let villasnet renna fritt, tok bandet av det skjerre dyr,
誰が野驢馬を放ちて自由にせしや 誰が野驢馬の繋繩を解しや
6 som eg gav øydemark til heim, den salte steppa til ein bustad?
われ野をその家となし 荒野をその住所となせり
7 Det lær åt byen med sitt ståk, slepp høyra skjenn frå drivaren.
是は邑の喧閙を賤しめ 馭者の號呼を聽いれず
8 Det finn seg beite millom fjell, og leitar upp kvart grøne strå.
山を走まはりて草を食ひ 各種の靑き物を尋ぬ
9 Skal tru villuksen vil deg tena, og natta yver ved di krubba?
兕肯て汝に事へ なんぢの飼草槽の傍にとどまらんや
10 Kann du til fori honom tøyma, horvar han dalar etter deg?
なんぢ兕に綱附て阡陌をあるかせ得んや 是あに汝にしたがひて谷に馬鈀を牽んや
11 Lit du på honom for hans styrke? Og yverlet du han ditt arbeid?
その力おほいなればとて汝これに恃まんや またなんぢの工事をこれに任せんや
12 Trur du han til å føra grøda heim og draga henne inn i løda?
なんぢこれにたよりて己が穀物を運びかへらせ之を打禾塲にあつめしめんや
13 Struss-hoa flaksar kåt med vengen, men viser fjør og veng morskjærleik?
駝鳥は歡然にその翼を皷ふ 然どもその羽と毛とはあに鶴にしかんや
14 Nei, ho legg sine egg på jordi, og let so sanden verma deim;
是はその卵を土の中に棄おき これを砂の中にて暖たまらしめ
15 ho gløymer at ein fot kann treda og villdyr trakka deim i kras.
足にてその潰さるべきと 野の獸のこれを踐むべきとを思はず
16 Hardt fer ho åt med sine ungar, som var dei ikkje hennar eigne; for fåfengt stræv ho ikkje ræddast.
これはその子に情なくして宛然おのれの子ならざるが如くし その劬勞の空しくなるも繋念ところ無し
17 For Gud let henne gløyma visdom, han ei tiletla henne vit.
是は神これに智慧を授けず穎悟を與へざるが故なり
18 Men når ho baskar seg i veg, ho lær åt både hest og mann.
その身をおこして走るにおいては馬をもその騎手をも嘲けるべし
19 Skal tru um du gjev hesten kraft og klæder halsen hans med mån?
なんぢ馬に力を與へしや その頸に勇ましき鬣を粧ひしや
20 Let du han som grashoppen springa alt med han frøser skræmeleg.
なんぢ之を蝗蟲のごとく飛しむるや その嘶なく聲の響は畏るべし
21 Glad i si kraft han marki skrapar og fer so fram mot væpna flokk.
谷を踋爬て力に誇り 自ら進みて兵士に向ふ
22 Han urædd er og lær åt rædsla, for sverdet ei han vender um,
懼るることを笑ひて驚ろくところ無く 劍にむかふとも退ぞかず
23 det skranglar pilhus yver honom, det blenkjer spjot til styng og skot.
矢筒その上に鳴り 鎗に矛あひきらめく
24 Med ståk og bråk han slukar jordi, ustyrleg når stridsluren gjeng.
猛りつ狂ひつ地を一呑にし 喇叭の聲鳴わたるも立どまる事なし
25 Han kneggjar: «Hui!» når luren læt, han verar striden langan leid, med skrik frå hovdingar og herrop!
喇叭の鳴ごとにハーハーと言ひ遠方より戰鬪を嗅つけ 將帥の大聲および吶喊聲を聞しる
26 Flyg hauken upp ved ditt forstand og spilar vengjerne mot sud?
鷹の飛かけり その羽翼を舒て南に向ふは豈なんぢの智慧によるならんや
27 Stig ørnen høgt av di du byd, og byggjer reiret sitt i høgdi?
鷲の翔のぼり 高き處に巣を營なむは豈なんぢの命令に依んや
28 Han bur på berg og held seg der, på kvasse tind og høge nut.
これは岩の上に住所を構へ 岩の尖所または峻險き所に居り
29 Derfrå han spæjar etter mat, hans augo yver viddi skodar.
其處よりして攫むべき物をうかがふ その目のおよぶところ遠し
30 Hans ungar gløypar i seg blod; der det finst lik, der er han og.»
その子等もまた血を吸ふ 凡そ殺されし者のあるところには是そこに在り
