Jobs 34
1 Og Elihu tok til ords og sagde:
Elihu loh koep a doo tih,
2 «Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
Aka cueih rhoek ka ol hnatun uh lamtah aka ming rhoek loh kai taengla hnakaeng uh.
3 For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
Hna loh olthui a nuemnai tih lai loh caak te a ten.
4 So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
Tiktamnah te mamih ham coelh uh sih lamtah a then te mamih lakli ah ming uh sih.
5 For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
Job loh,'Ka tang lalah Pathen loh ka tiktamnah a hnawt.
6 tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
Ka tiktamnah khaw ka laithae bang mai la boekoeknah pawt mai ah ka thaltang loh rhawp coeng,’ a ti.
7 Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
Tui bangla tamdaengnah aka o Job bang hlang he om nim.
8 som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
Boethae aka saii neh rhoihui bangla yiin tih halang hlang rhoek taengah khaw pongpa.
9 For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
'Pathen taengah a ngaingaih vaengah hlang hmaiben pawh,’ a ti.
10 Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
Te dongah thinko aka khueh hlang rhoek loh kai taengah hnatun uh. Halangnah he Pathen lamloh savisava tih Tlungthang he dumlai neh savisava coeng.
11 Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
Hlang kah bisai he amah taengla a thuung tih hlang a caehlong bangla amah loh a hmuh.
12 Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
Pathen tah boe tueng pawt tih Tlungthang loh tiktamnah te a khun sak moenih.
13 Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
Amah loh diklai ah unim a khueh tih lunglai he a pum la u taengah nim a tloeng.
14 Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
Amah taengkah loh a khueh a lungbuei, a mueihla neh a hiil te amah taengla khoem koinih,
15 då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
Pumsa boeih he rhenten pal vetih hlang he laipi la mael ni.
16 Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
Yakmingnah a om atah he he hnatun lamtah ka olthui ol he hnakaeng lah.
17 Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
Tiktamnah aka thiinah aisat loh a ngoldoelh tih aka dueng khuet loh m'boe sak aya?
18 Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
Manghai te,'hlang muen,’ hlangcong te 'Halang,’ a ti nah nim?
19 Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
Amah loh mangpa maelhmai dan pawt tih tattloel maelhmai lakah rhoeikhang kah a hmat tloe moenih. Amih boeih te amah kut dongah kutngo ni.
20 Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
Mikhaptok ah a duek dongah pilnam khoyin pathung ah tuen tih khum uh. Kut nen pawt akhaw aka lueng a khoe uh.
21 Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
A mik te hlang kah longpuei dongah a khueh tih a khokan boeih te a hmuh.
22 det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
Boethae aka saii rhoek thuh hamla hmaisuep om pawt tih dueknah hlipkhup khaw a om moenih.
23 Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
Pathen taengkah laitloeknah dongla a pha ham coeng dongah hlang te koep a cae moenih.
24 Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
Aka khuet khenah a om pawt ah a phaek tih amih yueng la a tloe a khueh.
25 Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
Amih kah khoboe te a hmat dongah khoyin ah a maelh tih pop uh.
26 Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
Halang rhoek ham tah hmuh nah hmuen ah amih te kut a paeng thil.
27 dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
Te dongah ni a hnuk lamloh nong uh tangloeng tih a longpuei boeih te cangbam uh pawh.
28 so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
tattloel kah pangngawlnah te a taengla pawk tih mangdaeng kah pangngawlnah a yaak.
29 Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
Tedae amah te mong tih ulong a boe sak. Maelhmai a thuh vaengah ulong anih a mae? Tedae namtom so neh hlang khat soah khaw rhenten om ta.
30 so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
Lailak hlang a manghai khaw pilnam ham hlaeh la poeh.
31 For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
Pathen taengah tah,'Ka laikoi pawt khaw ka phueih.
32 Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
Nang kam hmuh pawt ah kai nan thuinuet coeng. Dumlai ka saii mai cakhaw ka koei voel boel eh?,’ a ti nama thui coeng.
33 Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
Na hnawt coeng dongah te kah te namah taeng lamloh na thuung aya? Namah loh na coelh coeng, kai long moenih. Te dongah na ming te thui to.
34 Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
Thinko aka khueh hlang rhoek loh kai taengah thui uh lamtah hlang cueih loh kai taengkah he hnatun saeh.
35 «Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
Job he mingnah neh cal pawt tih a ol long a cangbam moenih.
36 Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
A pa nae, boethae hlang kah taikhaih dongah Job loh a yoeyah la loepdak saeh.
37 For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
A tholhnah te mamih laklo ah boekoek neh a koei uh tih kut a paeng dongah Pathen taengah a ol pung,” a ti.
