Jobs 33
1 Men høyr no, Job, på talen min, lyd vel på alle mine ord!
Job, ka olthui hnatun dae lamtah ka ol boeih he hnakaeng thil laeh.
2 Sjå eg hev opna mine lippor, og tunga talar i min munn.
Ka ka ong coeng he. Ka ka khuikah ka lai loh a thui.
3 Frå ærlegt hjarta kjem min tale, rein kunnskap lipporne ber fram.
Ka ol he ka lungbuei dueng lamkah tih ka hmuilai kah mingnah loh cimphan la a thui.
4 Guds ånd er det som meg hev skapt, og Allvalds ande gjev meg liv.
Pathen Mueihla loh kai n'saii tih Tlungthang kah hiil loh kai n'hing sak.
5 Um du det kann, so gjev meg svar! Væpna deg mot meg, og stig fram!
Kai thuung hamla na coeng mak atah tawn uh lamtah ka mikhmuh ah pai laeh.
6 Eg er din likemann for Gud, eg og av leiret forma er.
Pathen taengah kai he nang ka bangla ka om tih kai khaw dikpo lamkah ni m'pet.
7 Du tarv’kje vera rædd for meg, min trykk skal ikkje tyngja deg.
Kai he mueirhih moenih nang n'let sak mako. Ka kut long khaw nang n'nan thil mahpawh.
8 Men du hev sagt for øyro mine - eg høyrde ljoden av ditt ord -:
Tedae ka hna ah na thui tih olthui ol khaw ka yaak.
9 «Eg skuldfri er og utan synd, eg flekkfri er og utan skuld;
“Ka cil tih boekoek ka khueh moenih. Ka caih tih kai taengah thaesainah om moenih.
10 men han fører uvensgrunnar mot meg og held meg for sin fiendsmann;
Te cakhaw kai taengkah noihhainah a hmuh vaengah kai amah kah thunkha bangla a moeh.
11 han legg i stokken mine føter og vaktar alle mine vegar.»
Ka kho he hloong dongah a buen tih ka caehlong boeih a dawn,” na ti.
12 Men du hev urett, svarar eg; Gud større er enn menneskja.
Tedae na tang moenih he. Pathen he hlanghing lakah a len dongah nang te kan doo.
13 Men kvifor vil du klaga på han: Han aldri svarar i sin sak?
Balae tih amah te na ho. A ol te boeih n'doo moenih ta.
14 På eit vis talar Gud, ja tvo, um enn dei ikkje agtar på det.
Pathen loh pakhat la a thui dae a hmuhming pawt atah hnavoei la a thui.
15 I draumar og i syn ved natt, når tunge svevnen fell på folk, når dei på lægjet ligg og blundar,
Ih loh hlang a hnah vaengkah khoyin olphong mueimang ah khaw, thingkong dongkah a ngam vaengah khaw,
16 då let han øyro upp på folk, og innsiglar åtvaring til deim,
Hlang hna te a khui sak tih amih kah rhalrhingnah neh a daeng pah.
17 for burt frå synd å driva mannen, og rydja ovmod ut or honom
Hlang loh a khoboe lamkah a nong sak tih hlang lamkah koevoeinah a khuk pah.
18 og berga sjæli hans frå gravi og livet hans frå spjotodd-daude.
A hinglu te vaam khui lamloh, a hingnah te pumcumnah loh a paan khui lamkah a hoeptlang.
19 Han tuktast og med sjukelægje, med stendig uro inn til beini,
A thingkong dongah nganboh neh a tluung tih tuituknah loh a rhuhrhong boeih te phat a thuek pah.
20 hans liv fær mothug imot brød, og sjæli hans mot lostemat.
A hingnah loh buh te khaw a hinglu loh hoehhamnah maeh khaw a lawt pah.
21 Hans misser holdet, vert usjåleg, og beini morknar, syner ikkje,
A saa te caphoei cuk bangla mueihmuh ah a khah tih a rhuh a hmuh pawt khaw a ming sak.
22 og sjæli ned mot gravi lutar, hans liv mot daude-englarne.
A hinglu loh vaam khuila, a hingnah te aka duek rhoek taengla pawk.
23 Er det då yver han ein engel, ein millommann, ein utav tusund, som lærer mannen um hans plikt,
Anih kah duengnah te hlang taengah aka puen la thawngkhat lamkah pakhat ngawn tah amah taengah puencawn oldoe om khaming.
24 Han ynkast yver han og segjer: «Frels honom frå i grav å ganga! Eg hev ei løysepening funne.»
Te dongah anih te a rhen mai vetih, 'Tlansum ka dang tih hlan kah aka suntla khui lamloh anih he doek laeh,’ ti mai koinih.
25 Hans likam skal av helsa bløma, sin ungdom skal han atter få.
A saa te camoe bangla noe vetih a cacawn tue vaengkah bangla saibawn suidae.
26 Han bed til Gud og nåde fær, so han hans åsyn ser med jubel. Og so fær mannen att si rettferd.
Pathen taengah a thangthui vanbangla anih te a moeithen ta. A maelhmai te tamlung neh a hmuh vaengah tah anih te hlanghing taengah duengnah neh a mael sak.
27 Han syng for folk og segjer so: «Eg synda hev og krenkt det rette, men hev’kje fenge lika for det;
Hlang rhoek taengla a mae tih, “Ka tholh tih a thuem te a paihaeh sak dae kai taengah n'yook sak moenih.
28 mi sjæl frå gravi berga han, med gleda fær eg ljoset sjå.»
Kamah hinglu, hinglu van tah hlan a paan khui lamloh a lat. Te dongah ka hingnah neh a hingnah loh vangnah te hmu saeh.
29 Og sjå: alt dette gjerer Gud tvo gonger, ja tri gong’ mot mannen,
He boeih he Pathen loh hlang taengah voei nit voei thum a saii ne.
30 og ber hans sjæl frå gravi burt, so livsens ljos kann lysa for han.
Hlan khui lamkah a hinglu te hingnah khosae neh tue hamla a mael sak.
31 So gjev no gaum og høyr meg, Job, ver tagall du, so eg kann tala!
Job nang hnatung lamtah kai ol he hnatun. Hilphah lamtah kai loh kan thui eh.
32 Um du hev ord, so gjev meg svar! Tala, eg gjev deg gjerne rett.
Kai nan thuung ham ol a om atah thui lah. Nang tang sak ham ka ngaih dongah ni.
33 I anna fall so høyr på meg, teg medan eg deg visdom lærer!»
Kai taengkah he na hnatun pawt atah hilphah lamtah nang te cueihnah kan cang sak bitni,” a ti nah.
