Jobs 31

1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.

Fa nifañina amo masokoo iraho; akore arè ty hikirofako ty somondrara?

2 Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?

Inoñ’amy zao ty anjarako aman’ Añahare ambone ao, naho ty lovako amy El-Sadai andikerañe añe?

3 Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?

Tsy feh’ohatse ho a o lo-tserekeo hao, hekoheko ho a o mpitolon-karatiañeo?

4 Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?

Tsy vazoho’e hao o lalakoo, naho iahe’e iaby o liakoo?

5 Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik

Aa naho nindrezako lia t’i Remborake, ndra nalisa mb’am-pamañahiañe mb’eo o tombokoo—

6 - Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -

Le ehe t’ie ho lanjaeñe am-pandanjañe to, hahàrofoanan’Añahare ty havantañako!

7 Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,

Naho nitsile amy lalañey ty tomboko, naho nañorike o masokoo ty foko, naho nipiteha’ ty pepo o tañakoo;

8 so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!

le soa iraho te hitongy hikamà’ ondaty; vaho hombotañe ze mitiry ho ahy.

9 Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,

Naho nisigihe’ ty rakemba ty foko, naho nivoñoñe an-dalan-drañeko eo;

10 so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!

ee te ho hafa ty handisaña’ i valiko, naho ami’ty ila’e ty hibaboha’e.

11 For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,

Ie ho ni-hakeo mena, tahiñe mañeva mpizaka,

12 ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.

ho ni-afo namorototo pak’an Tsikeokeok’ ao, ho fonga nombota’e reke-bahatse o nivokarekoo.

13 Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?

Aa naho ninjèko ty zo’ ondevoko lahy ndra ampela, ie naneseke toreo ahy;

14 - Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?

le ino ty hanoeko naho mitroatse t’i Andrianañahare? ino ty havaleko aze naho ampamolilia’e?

15 Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -

Tsy namboatse aze ka hao i nitsene ahy an-koviñey? Tsy Ie avao ty nandranjy anay an-koviñ’ ao?

16 Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,

Aa naho nitanako ami’ty poie’e ty nipaia’e, ndra nampaieñe ty fihaino’ i vantotsey,

17 hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,

naho niareñaren-draho te nitendre, tsy nanisako ty bode—

18 - nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -

Toe ni-ajalahy iraho t’ie nibeizeko manahake te ni-rae’e, boak’an-kovin-dreneko ao ty niaoloako i vantotsey—

19 Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,

aa naho nitreako ty mpirererere tsy aman-tsikiñe, ndra ty rarake tsy aman-tsaroñe,

20 og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,

naho tsy nitahy ahy o toha’eo, vaho tsy nampafana aze ty volon’ añondriko;

21 hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:

naho nonjoñeko haoke ty bode, ie nitreako an-dalambey ey hañonjonako ty ahiko;

22 Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!

le angao hikalatrake an-tsoroko ao ty fangalin-tsoroko, vaho hapitsok’ am-pikatsoha’e ty sirako.

23 For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.

Amy te mampangebahebak’ ahy ty hankàñe boak’aman’ Añahare, vaho tsy ho nanoeko ty amy enge’ey.

24 Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,

Naho natokisako ty volamena, ndra nataoko te fiatoako ty volamena ki’e,

25 Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,

aa naho nirebehako ty hamaro o varakoo, ty amy habey natonton-tañakoy;

26 såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,

naho nijiloveko i àndroy amy fipisaña’ey, ndra i volañey te misitse an’ enge’ey,

27 vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,

naho sinigìke añ’etake ty troko vaho nañifik’oroke boak’ am-bavako ty tañako;

28 so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.

le ho ni-hakeo fikai-jaka ka! ie ho nivalik’ aman’ Añahare ambone ao.

29 Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,

Naho nahafale ahy ty fiantoa’ o malaiñe ahikoo, kera nitrehañe t’ie nivovoan-kankàñe.

30 - men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -

Tsie, tsy napoko hanan-tahiñe ty vavako hitake ty fiai’e am-pàtse—

31 hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»

Tsy nanao ty hoe hao o mpitoron-kivohokoo: Ia ty mahatrea ty tsy nanjañe’ i mahakama’ey!—

32 - Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -

Tsy nibabòfok’ alafe ao ty ambahiny, fa nisokafeko amo mpañaveloo o lalakoo.

33 hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,

Aa naho naetako manahake i Dame ty fiolàko ndra nakafiko añ’arañako ao o hakeokoo,

34 di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?

ie nampiholibalà ahy i màroy, nampianifaña’ ty inje’ o mpirofokoo, le nitsiñe avao, tsy niakatse an-dalañe.

35 Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,

Ee te eo ty hijanjiñe ahy! Intoy ty soniako! Ho toiñe’ i El-Sadai abey, naho i taratasin-tsisý sinokin-drafelahikoy!

36 den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans

Toe ho ni-vavèko an-tsoroko Izay; ho ni-vahoreko amako hoe sabaka;

37 eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.

ho volilieko ama’e o liakoo; ho niatrefako hoe roandriañe.

38 Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,

Aa naho mitoreo amako ty taneko, naho mitrao-pirovetse o vavahali’eo;

39 åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:

naho nihaneko ty voka’e fa tsy nandoa drala vaho nampiselekaiñe ty tompo’e,

40 Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.

le ee t’ie hitiriam-patike hasolo ty ampemba, hisatse hasolo ty tsako. Nigadoñe amy zao ty lañona’Iobe.