Jobs 29

1 Då heldt Job fram med talen sin og sagde:

Na Job el sifil mutawauk in kaskas:

2 «Å, var eg som i fordums måna’r, som den gong Gud mi verja var,

“Saok moul luk uh in ku in sifil folokla Oana ke pacl se God El tuh karinginyu ah.

3 då yver meg hans lampa skein, som lyste meg i myrkret fram,

In pacl sac God El tuh wiyu na pacl nukewa, Ac ase kalem nu sik ke nga fufahsryesr in lohsr uh.

4 slik som eg var i mogne manndom, då Gud var ven i huset mitt,

In len ingo pa nga tuh arulana fokoko, Ac asruoki lun God nu sik arulana karingin inkul sik wo.

5 då Allvald endå med meg var, og mine born eg kring meg såg,

God Kulana El tuh arulana wiyu, Ac tulik nutik nukewa elos muta yuruk.

6 då eg i fløyte foten tvådde, og olje rann av fjellet nær meg,

Yohk sronin titi lun cow ac nani nutik, Ac eot in itat olive nu ke oil, yohk oil soror kac.

7 då eg til porten steig i byen, og sessen min på torget tok!

Pacl nukewa ma mwet matu in siti uh ac toeni, Ac nga eis acn sik inmasrlolos uh,

8 Ungdomen såg meg, løynde seg; dei gamle reiste seg og stod;

Mwet fusr uh ac sa na sekinyula elos fin liyeyuyak, Ac mukul matu elos tuyak in akkalemye akfulat lalos nu sik.

9 hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;

Mwet kol uh ac tui pac tila sramsram;

10 og røysti tagna hjå dei gjæve, og tunga seg til gomen kleimde;

Finne mwet ma fulat selos uh, ac misla pac.

11 dei som meg høyrde, sælka meg, og dei som såg meg, vitna for meg.

“Mwet nukewa su liyeyu meet, ku lohng sramsram keik, Elos ac kaksakinyu, ac srumunna woiyen orekma luk.

12 Eg berga arming når han ropa, og farlaus som var utan hjelp;

Ke mwet sukasrup elos tuh ngusr, nga kasrelos; Nga kasru pac tulik mukaimtal ma wangin mwet in kasrelos.

13 velsigning fekk eg frå forkomne, og enkjor fekk eg til å jubla.

Mwet ma muta in ongoiya elos kaksakinyu, Ac katinmas uh elos arulana engankin kasru nga oru nu selos.

14 Rettferd var min, eg hennar bunad; rett var mi kappa og mi kruna.

Pacl nukewa nga oru na ma suwohs ac pwaye.

15 Eg for den blinde auga var, og føter var eg for den halte.

Nga oana atronmuta nu sin mwet kun, Ac oana nia nu sin mwet ma tia ku in fahsr.

16 Ein far eg var for fatigfolk; eg for ukjende saki granska.

Nga oana sie papa nu sin mwet sukasrup, Ac nga tuh kasru mwetsac uh in kutena mwe ongoiya nu selos.

17 På brotsmann tennerne eg knekte, reiv fengdi utor gapet hans.

Nga kunausla ku lun mwet sulallal, Ac molela mwet ma elos akkeokye uh.

18 Eg sagde: «I reiret skal eg døy, med dagar talrike som sand.

“Pacl nukewa nga tuh nunku mu moul luk ac loes na, Ac nga ac misa na in misla yurin tulik nutik, in lohm sik sifacna.

19 Til roti mi skal vatnet trengja, dogg bu ved natt på greini mi;

Nga tuh oana soko sak ma oasr kof ke okah uh in pacl nukewa, Ac lah kac uh aksroksrokyeyuk pacl nukewa ke aunfong uh.

20 mi æra held seg frisk hjå meg, bogen vert ny handi mi.»

Mwet nukewa tiana tui in kaksakinyu, Ac ku luk aksasuyeyuk pacl e nukewa.

21 Dei høyrde ventande på meg, og lydde stilt på rådi mi.

Pacl nga sang kas in luti uh, mwet uh ac misla Ac lohma in lohng ma nga fahk uh;

22 Og ikkje la dei mot mitt ord, min tale draup ned yver deim.

Na ke safla sramsram luk uh, wanginna ma elos ac ku in sifilpa fahk. Kas luk ac tili nu in elos oana tulin af nu fin fohk pao;

23 På meg dei bia som på regn, ja, som vårregn opna munnen.

Mwet uh ac arulana engan in eis kas luk uh Oana ke mwet ima uh engan ke ac sifil afi.

24 Eg smilte til mismodige, mitt andlit fekk dei ikkje myrkt.

Nga israsr srisrik nu selos ke pacl wanginla finsrak lalos; Ac ngetnget kulang luk akkeyalos.

25 Når eg deim vitja, sat eg fremst, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar syrgjande.

Nga pa kololos, ac wotela ma elos in oru; Nga tuh kololos oana sie tokosra su kol un mwet mweun lal, Ac nga akwoyalos ke pacl elos asor.