Jobs 24
1 Kvi hev’kje Allvald tider set? Kvi ser hans vener ei hans dagar?
Zašto Svesilni ne promatra vremena, a dane njegove ne vide mu vjernici?
2 Dei fører deildesteinar burt, stel fe og sender det på beite,
Bezbožnici pomiču granice, otimaju stado i pasu ga.
3 tek asnet frå den faderlause; tek kui enkja eig i pant.
Sirotama odvode magarca, udovi u zalog vola dižu.
4 Driv fatigfolk frå vegen burt; alt landsens småfolk kryp i skjol;
Siromahe tjeraju sa puta; skrivaju se ubogari zemlje.
5 Lik ville asen fer dei ut til øydemarki med sitt stræv; og veidefang på ville heid er maten borni deira fær.
K'o magarci divlji u pustinji zarana idu da plijen ugrabe: pustinja im hrani mališane.
6 Dei haustar mark ved nattetid, og gudlaus manns vinhage plundrar.
Po tuđem polju oni pabirče, paljetkuju vinograd opakog.
7 Um natti nakne, utan klæde, dei hev for kulden inkje dekkje.
Goli noće, nemaju haljine, ni pokrivača protiv studeni.
8 Dei våte vert av regn på fjell, held seg i bergufs utan livd,
Oni kisnu na planinskom pljusku; bez skloništa uz hrid se zbijaju.
9 Ein farlaus lyt frå moderbarm ein armings klæde gjeng i pant.
Otkidaju od sise sirotu, ubogom u zalog dijete grabe.
10 Dei nakne gjeng og klædelause, i hunger dei på kornband dreg.
Goli hode, nemaju haljina; izgladnjeli, tuđe snoplje nose.
11 Dei kreistar olje innum murar, dei persar vin og tyrster lel.
Oni mlina za ulje nemaju; ožednjeli, gaze u kacama.
12 Frå byen høyrest styn av menner, og gjenomstungne skrik um hjelp, men Gud ser ei slik meningsløysa.
Samrtnici hropću iz gradova, ranjenici u pomoć zazivlju. Al' na sve to Bog se oglušuje.
13 Det finst og fiendar åt ljoset; dei kjenner ikkje ljossens vegar og held seg ei på ljossens stigar.
Ima onih koji mrze svjetlost: ne priznaju njezinih putova niti se staza drže njezinih.
14 Ved dagsprett mordaren stend upp, slær arm og fatig mann i hel, um natti er han so som tjuven.
Za mraka se diže ubojica, kolje ubogog i siromaha. U gluhoj se noći lopov skiće [16a] i u tmini provaljuje kuće.
15 Horkaren spæjar etter skyming; han tenkjer: «Inkje auga ser meg.» Sitt andlit gøymer han med maska.
Sumrak žudi oko preljubnika: 'Nitko me vidjet neće', kaže on i zastire velom svoje lice.
16 I myrkret bryt dei inn i hus, dei som ved dag seg inne stengjer dei seg inne; av ljoset vil dei ikkje vita.
[16b]Za vidjela oni se skrivaju, oni neće da za svjetlost znaju.
17 Myrk natt er morgon for deim alle; for natteskræmslorne dei kjenner.
Zora im je kao sjena smrtna: kad zarudi, silan strah ih hvata.
18 Snøgt fer han yver vatnet burt, bannstøytt vert jordi hans i landet; til vinberg gjeng han ikkje meir.
Prije nego svane, on već hitro bježi kloneći se puta preko vinograda. Njegova su dobra prokleta u zemlji.
K'o što vrućina i žega snijeg upija, tako i Podzemlje proždire grešnike. (Sheol h7585)
20 Av moderlivet gløymd han er, og makkar mettar seg på honom; det ingen er som minnest han; so brotsverk brest liksom eit tre.
Zaboravilo ga krilo što ga rodi, ime se njegovo više ne spominje: poput stabla zgromljena je opačina.
21 Han plundra ho som ikkje fødde, som ufør var til barne-eign; mot enkja gjorde han’kje vel.
Ženu nerotkinju on je zlostavljao, udovici nije učinio dobra.
22 Men han styd valdsmann med si kraft, og dei fær atter standa upp som hadde mist all von um livet.
Al' Onaj što snažno hvata nasilnike, ustaje, a njima sva se nada gasi.
23 Han styd deim so dei liver trygt, hans augo vaktar deira vegar.
Dade mu sigurnost, i on se pouzda; okom je njegove nadzirao staze.
24 Høgt stig dei, brått - dei er’kje meir - dei sig og døyr som alle andre, vert skorne av som aks på strå.
Dignu se za kratko, a onda nestanu, ruše se i kao svi drugi istrunu, posječeni kao glave klasovima.”
25 Er det’kje so? Kven legg imot? Kven gjer no mine ord um inkje?»
Nije li tako? Tko će me u laž utjerat'? Tko moje riječi poništiti može?”
