Jobs 15
1 Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
Na ka whakautua e Eripata Temani; i mea ia,
2 «Kjem svar i vind og ver frå vismann? Fyller han barmen sin med storm?
He horihori kau koia te matauranga e whakapuakina e te tangata whakaaro, kia whakakiia e ia tona kopu ki te hau marangai?
3 Vil han med ugangstale lasta? Med ord som nyttelause er?
Me korero ranei ia ko nga kupu kore hua hei ako, ko nga whaikorero ranei kahore nei e whai tikanga?
4 Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn.
Ae, kua whakakorea atu na e koe te wehi, kei te pupuri mai koe i te inoi i te aroaro o te Atua.
5 For syndi styrer munnen din; du talar som dei falske talar.
Na kei te whakaakona tou mangai e tou kino, a kei te whiriwhiria e koe ko te arero o te hunga tinihanga.
6 Din munn deg dømer, ikkje eg; og dine lippor vitnar mot deg.
Ehara i ahau, na tou mangai ano i hopu tou kino; ko ou ngutu ano hei whakaatu i tou he.
7 Vart fyrst av menneskje du fødd? Vert fyre haugarne du avla?
Ko koe ianei te tangata tuatahi kua whanau? He mea hanga ranei koe no mua atu i nga pukepuke?
8 Var du i Guds rådleggjing med? Og fekk du visdom til deg rana?
Kua rongo ranei koe i to te Atua whakaaro puku? Kei te kaiponu ranei koe i te whakaaro ki a koe anake?
9 Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som me ei kjenner?
Ko te aha te mohiotia ana e koe, a kahore e mohiotia e matou? Ko tehea whakaaro ano hoki ou kahore nei i a matou?
10 Gråhærd og gamling er hjå oss; han eldre er enn jamvel far din.
Kei a matou nga upoko hina ratou tahi ko nga tino koroheke, kaumatua rawa ake i tou papa.
11 Er trøyst frå Gud det altfor ring? Vanvyrder du eit rolegt ord?
He iti rawa ranei mou nga whakamarie a te Atua, te kupu ngawari e hoatu ana ki a koe?
12 Kvi let du hugen eggja deg? Kvi let du auga rulla vilt?
He aha koe i kahakina atu ai e tou ngakau? He aha hoki ou kanohi i kimokimo ai,
13 For imot Gud din harm du snur og let or munnen ordi strøyma.
I tahuri ai tou wairua ki te whakahe i te Atua? i puaki ai ena kupu i tou mangai?
14 Kor kann vel mannen vera rein? Og kvinnefødde hava rett?
He aha te tangata, e ma ai ia? te whanau ranei a te wahine, e tika ai?
15 På sine heilage han lit ei; for honom er’kje himmeln rein,
Nana, kahore ia e whakawhirinaki ki ana mea tapu; kahore hoki nga rangi e ma ki tana titiro.
16 langt mindre då ein styggeting, ein mann som urett drikk som med vatn.
Katahi ia te he rawa ko te mea whakarihariha, ko te mea poke, ko te tangata e inu nei i te kino ano he wai.
17 Eg vil deg læra; høyr på meg! Det som eg såg, vil eg deg melda,
Maku e whakaatu ki a koe, whakarongo mai ki ahau; ko te mea kua kitea e ahau, maku e korero atu.
18 det som vismenner segja kann, og ei hev dult frå sine feder,
He mea korero mai na nga mohio, he whakarerenga iho na o ratou matua: kihai hoki i huna e ratou:
19 dei som åleine landet åtte, og ingen framand kom bland deim.
Ki a ratou nei anake te homaitanga o te whenua; kihai hoki te tangata ke i tika i waenganui i a ratou.
20 Den vonde stødt i uro liver, for valdsmann gøymt er fåe år.
E whakamamae ana te tangata kino i ona ra katoa, ara i te maha o nga tau e haupu nei mo te kaitukino.
21 I øyro rædsletonar ljomar; fyrr han veit av, kjem tynaren.
He reo whakawehi kei roto i ona taringa; i te wa whai rawa ka tae mai te kaipahua ki a ia:
22 Han trur’kje han kann fly frå myrkret; han venta lyt det kvasse sverd.
Kahore ana whakaaetanga ake tera ia ka hoki ake i te pouri, e whanga ana ano hoki te hoari ki a ia.
23 Han leitar etter brød: Kvar er det? Han veit, ein myrk dag er for hand.
E kopikopiko noa ana ia ki te taro mana, e mea ana: Kei hea ra? E mohio ana ia kua tata ki tona ringa te ra o te pouri.
24 Naud, trengsla skræmer, tyngjer honom, liksom ein konge budd til strid.
Ko te ngakau mamae, me te tumatatenga, hei whakawehi i a ia; ka kaha ake raua i a ia, me te mea he kingi kua rite ana mea mo te whawhai.
25 For imot Gud han lyfte handi og våga tråssa Allvalds-Gud,
Kua totoro nei ona ringa ki te whawhai ki te Atua, kua whakatoatoa nei i a ia ki te whawhai ki te Kaha Rawa;
26 han storma fram med nakken lyft, med vern utav skjold-ryggjer sterke;
Kua rere ki a ia me te kaki maro, me nga puku matotoru o ana whakangungu rakau.
27 han dekte andlitet med feitt og gjorde sine lender feite.
Kua kopakina hoki tona mata e tona ngako, a kua tupu te ngako o tona hope.
28 Han budde i bannstøytte byar, i hus som ingen burde bu i, men til grushaugar etla var.
Na i noho ia ki nga pa mahue, ki nga whare kahore i nohoia e te tangata, meake nei waiho hei puranga.
29 Han vart’kje rik, hans gods kverv burt, hans grøda luter ei mot jordi.
E kore ia e whai taonga, e kore ano ona rawa e mau, e kore ano hoki to ratou hua e taupe ki te whenua.
30 Han kann’kje koma undan myrkret. Hans greiner turkast burt i hiten, og han kjem burt ved hans munns ande.
E kore ia e puta i te pouri, ona peka ka maroke i te mura, ka riro atu ano ia i te manawa o tona mangai.
31 Trur han på fåfengd, vert han narra, og berre fåfengd haustar han.
Kei whakawhirinaki ia ki te mea teka noa, kei tinihanga ki a ia ano: no te mea ko te teka noa hei utu ki a ia.
32 Fyrr dagen kjem, då vert det uppfyllt, hans palmegreiner grønkar ikkje.
E kore tona ra e taea, kua rite; e kore ano tona peka e whai rau.
33 Lik vinstokk misser han si druva, spiller sin blom som oljetreet.
Ka ruiruia e ia ana karepe kaiota ano ko te waina, a ka maka tana puawai me te mea ko te oriwa.
34 Ein syndarflokk set ingi frukt, og elden øyder mute- tjeldi.
Ka pakoko hoki te whakaminenga o te hunga atuakore, ka pau hoki i te ahi nga teneti o nga utu whakapati.
35 Dei avlar møda, føder tjon, og svik i fanget sitt dei nører.»
He mahi nanakia te mea i hapu ki roto ki a ratou, whanau ake he teka noa; ko o ratou kopu ano hei hanga i te tinihanga.
