2 Korintierne 1
1 Paulus, Jesu Kristi apostel ved Guds vilje, og broderen Timoteus til Guds kyrkjelyd som er i Korint, med alle dei heilage i heile Akaia:
Ik' ettsok'on Iyesus Krstossh wosheets wottso P'awlosnat no eshuu T'imotiyosoke. K'orontos kitotse fa'a Ik' moonat Akayiyin fa'a Krstiyani wotts ash jamwotssh.
2 Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Fader, og Herren Jesus Kristus!
No nihi Ik'oke, no doonz Iyesus Krstosoknowere s'aatonat jeenon itsh wotowe.
3 Lova vere Gud og vår Herre Jesu Kristi Fader, miskunns Fader og all trøystings Gud,
Maarts nihonat kup' jam imet Izar Izewer, no doonz Iyesus Krstos nihi Ik'osh údo wotowe,
4 han som trøystar oss i all vår trengsla, so me kann trøysta deim som er i allslags trengsla, med den trøyst som me sjølve vert trøysta med av Gud!
Noo Ik'oke nodatsiru kúp'iyon gond bek'otse beyiru jamwotsi kúp'sho no falituwok'o Ik'o noon no gond bek' jamotse kúp'shitwe.
5 For liksom Kristi lidingar kjem rikleg yver oss, so er og vår trøyst rikleg ved Kristus.
Krstos gond bek'o ayidek'at no kayidek'tsok'on hank'o Krstosn kúp'eyo ayide'er datsituwone.
6 Men um me lid trengsla, so er det til dykkar trøyst og frelsa; vert me trøysta, so er det dykk til ei trøyst som viser seg verksam i tolmod i dei same lidingar som me lid;
Noo gondo nobek'or it kúp'eyonat kashon daatsitute, no nokúp'iri itwere itkup'twok'owe. Kup'han b́datsewe no ats bodets gond bek'i naari k'amoon it itned'tsoshe.
7 og vår von um dykk er fast, av di me veit at liksom de hev lut i lidingarne, so skal de og hava lut i trøysti.
Noo gond bek'o it kayok'o mank'o no kúp'ono it kayituwok'o no dantsosh itatsere nodetsts jángo kúp'e.
8 For me vil ikkje, brør, at de skal vera uvitande um den trengsla som kom yver oss i Asia, at me vart ovleg hardt nedtyngde, meir enn me kunde bera, so at me jamvel mistvila um livet;
T eshuwotso! Isiyi datskayotse no beyor no'ats bodts gond bek'o it danetuwok'o geefone, no'ats bodts gond bek'onuwere kurosh nofalitwoniyere bogo no'ats dihit b́ teshtsotse kashon beyosh nojangtso dab k'ut'dek're b́ teshi.
9 ja, me hadde med oss sjølve gjort upp at me laut døy, so me ikkje skulde lita på oss sjølve, men på Gud, som vekkjer upp dei daude,
Mank'o k'iro no'ats angshetsok'owe noosh shiyeyat b́ teshi, jaman no'ats b́ boduwere no amaniruwo k'irts tizitu Ik'ona bako no took angon b́ woterawok'o nibn no dek'ishe.
10 han som fria og friar oss frå slik daude, som me vonar og vil fria oss heretter,
Mansha bí noon hank'o een k'irosh betsit t'úp'er tawatse kashire, kashitwe, dabnwere b́ kashitwok'o bíne nojágiti.
11 med di de og kjem oss til hjelp med bøn, so det frå mange munnar må koma rikleg takk for oss, for den nåde som er oss gjeven.
It noosh Ik' k'onon it tep'o geyituwe, ayi ashuwots Ik' k'onatse tuutson noosh imets Ik' s'aatosh aywots udo t'intsitune.
12 For vår ros er dette: Vitnemålet i vårt samvit um at me i Guds heilagdom og reinleik, ikkje i kjøtleg visdom, men i Guds nåde hev ferdast i verdi, og serleg hjå dykk.
No it'et keewo haniye, hanwere ar b́ wotok'o no nibo gawitwe, k'osh ashuwotsnat bítsnooru itnton nobeets beyo Ik'oke nodek'ts S'ayinonat kááwatse tuutsone, han b́ wotuwere Ik' s'aatone b́ teshi bako ash dani telefonaliye.
13 For me skriv ikkje anna til dykk enn det som de les eller skynar, og eg vonar at de og skal skyna det til enden
Nababar t'iwintso it falit keewoniyere okoon k'osho eegoru guud'atsone,
14 - liksom de og til deils hev skyna oss - at me er dykkar ros, liksom de og er vår på Herren Jesu dag.
no jangosh k'atso it dantsok'o mank'o s'eenon it danetwok'o amanitwe, manshowere doonzo Iyesus b́ weet aawor no itn noit'etuwok'o itwere noon it'etuute.
15 Og i denne tillit rådde eg meg til å koma til dykk fyrst, so de kunde få endå ein nåde,
Keewann arik twottsosh gitoto it t'ak'ametuwok'owa etaat shin shino iti s'ilosh geeyatniye tteshi,
16 og fara frå dykk til Makedonia, og so koma frå Makedonia til dykk att og få fylgje av dykk til Judæa.
Itn s'ilosh tietwere Mk'odoniy datso maants it weeron t beshoronat bíyokere aanar twore b́ teshi, hank'onowere Yhud datso maantsan t sha'or taan it tep'etuwk'o gawatniye t teshi.
17 Då eg no tok denne rådi, for eg då kann henda fram med lauslynde, eller er det etter kjøtet eg tek dei råder som eg tek, so det hjå meg skulde vera både ja, ja og nei, nei?
Hanowere t gawor t k'aliru danaw hake baka etirwok'o arefta itsha? Han t gawirwo iknon «ee, etonat iya'a» etaat ash gawirwok'o hake baka eton t k'altsok'o arefta itsha?
18 So visst som Gud er trufast, so er vårt ord til dykk ikkje ja og nei.
Ik'o amanek b́ wottsotse no nokeewirwo, «ee wee iya'a» etiru hake baka eton keeweyiru aap'ok'oyiyaliye.
19 For Guds Son, Kristus Jesus, som vart forkynt hjå dykk ved oss, ved meg og Silvanus og Timoteus, han var ikkje ja og nei, men ja hev det vorte i honom.
Taanat Silasn T'imotiyosu itsh nonabtso Ik' na'o Iyesus K'rstosi «ee wee iya'a» etonaliye b́teshi, ernmó ee eto bín wotere.
20 For so mange som Guds lovnader er, so hev dei i honom sitt ja og fær og i honom sitt amen, Gud til æra ved oss.
Ik'o noosh b́ jangits jamo, «ee» etiruwo Krstosne, mansh Ik' mangosh Krstosn «Amen» no etiri.
21 Men den som held oss faste saman med dykk i Kristus og salva oss, det er Gud,
Noo itnton Krstosats no kúp'ituwok'o woshtso Ik'oniye, noon galdek' futtso bíne,
22 han som sette sitt innsigle på oss og gav Anden til pant i våre hjarto.
Bík nowotok'o kitsit mahatabon no'ats gedtsona shino maants noosh b́ imet gaalosh no níbots S'ayin shayiro agitok'o woshdek't imtso bíne.
23 Men eg kallar Gud til vitne for mi sjæl, at det var for di eg vilde spara dykk at eg ikkje endå er komen til Korint;
Taa K'orontos maants aanat woo t k'azitsi jango itn tshiyanirawok'o itsh maac'o keewatniye, hansh Ik'o gawosh s'eegetwe,
24 ikkje at me er herrar yver dykkar tru, men me er medverkande til dykkar gleda; for de stend i trui.
It it imnetiyon kúp' it wottsotse it itgeneúitwok'o itnton finituwone boko it imnetiyon iti azazeratsone.
