< Salmenes 119 >

1 Salige er de hvis vei er ulastelig, som vandrer i Herrens lov.
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە ڕێگایان تەواوە، ئەوانەی بەپێی فێرکردنی یەزدان دەڕۆن.
2 Salige er de som tar vare på hans vidnesbyrd, som søker ham av hele sitt hjerte
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە یاساکەی پەیڕەو دەکەن، بە هەموو دڵەوە ڕوو لە خودا دەکەن.
3 og ikke gjør urett, men vandrer på hans veier.
هەروەها خراپە ناکەن و بە ڕێگای ئەودا دەڕۆن.
4 Du har gitt dine befalinger forat en skal holde dem nøie.
تۆ ڕێنماییەکانت داوە، بۆ ئەوەی خەڵک بە تەواوی گوێڕایەڵی بن.
5 O, at mine veier måtte bli faste, så jeg holder dine forskrifter!
خۆزگە ڕێگاکانم بچەسپابوونایە لە بەجێگەیاندنی فەرزەکانت!
6 Da skal jeg ikke bli til skamme når jeg gir akt på alle dine bud.
ئەو کاتە شەرمەزار نەدەبووم، کە دەمڕوانییە هەموو ڕاسپاردەکانت.
7 Jeg vil prise dig i hjertets opriktighet når jeg lærer din rettferdighets lover å kjenne.
بە دڵی پاکەوە ستایشت دەکەم، کاتێک فێری حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم.
8 Dine forskrifter vil jeg holde; du må ikke rent forlate mig!
فەرزەکانت بەجێدەهێنم، بە تەواوی وازم لێ مەهێنە.
9 Hvorved skal den unge holde sin sti ren? Ved å holde sig efter ditt ord.
گەنج بە چی هەڵسوکەوتی خۆی بێگەرد دەکات؟ بە پاراستنی وشەکانت.
10 Av hele mitt hjerte har jeg søkt dig; la mig ikke fare vill fra dine bud!
بە هەموو دڵەوە ڕوو لە تۆ دەکەم، مەهێڵە لە ڕاسپاردەکانت گومڕابم.
11 I mitt hjerte har jeg gjemt ditt ord forat jeg ikke skal synde imot dig.
وشەکانی تۆم لەناو دڵم شاردووەتەوە، تاکو لە دژی تۆ گوناه نەکەم.
12 Lovet være du, Herre! Lær mig dine forskrifter!
ئەی یەزدان، ستایش بۆ تۆ! فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
13 Med mine leber har jeg forkynt alle lover fra din munn.
بە لێوەکانی خۆم، باسی هەموو حوکمەکانی دەمی تۆ دەکەم.
14 Over dine vidnesbyrds vei har jeg gledet mig, som over all rikdom.
بە پەیڕەوکردنی یاساکانت شاد دەبم، وەک کەسێک سامانێکی زۆر دەبینێتەوە.
15 På dine befalinger vil jeg grunde og tenke på dine stier.
لە ڕێنماییەکانت ورد دەبمەوە، چاو دەبڕمە ڕێگاکانت.
16 I dine forskrifter forlyster jeg mig, jeg glemmer ikke ditt ord.
بە فەرزەکانت دڵخۆش دەبم، وشەکانی تۆم لە یاد ناچێت.
17 Gjør vel imot din tjener, så jeg kan leve! Da vil jeg holde ditt ord.
چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکە، تاکو بژیم و گوێڕایەڵی فەرمانەکەت بم.
18 Lat op mine øine, så jeg kan skue de underfulle ting i din lov!
چاوم بکەرەوە تاکو ئەوانە ببینم، کردەوە سەرسوڕهێنەرەکان لە فێرکردنت.
19 Jeg er en gjest på jorden; skjul ikke dine bud for mig!
من نامۆم لە زەوی، ڕاسپاردەکانی خۆتم لێ مەشارەوە.
20 Min sjel er knust, så jeg lenges efter dine lover til enhver tid.
گیانم توایەوە لە تامەزرۆیی بۆ حوکمەکانت لە هەموو کاتێک.
21 Du har truet de overmodige, de forbannede, som farer vill fra dine bud.
سەرزەنشتی لووت بەرزە نەفرەت لێکراوەکانت کرد، کە لە ڕاسپاردەکانی تۆ گومڕا بوون.
22 Ta skam og forakt bort fra mig! For jeg har tatt vare på dine vidnesbyrd.
ڕیسوایی و سووکایەتیم لەسەر لابە، چونکە یاسای تۆم پەیڕەو کردووە.
23 Fyrster har også sittet og talt sammen imot mig; din tjener grunder på dine forskrifter.
هەرچەندە میرەکان دادەنیشن و لە دژم پیلان دەگێڕن، بەڵام خزمەتکارەکەت لە فەرزەکانت ورد دەبێتەوە.
24 Dine vidnesbyrd er også min lyst; de er mine rådgivere.
یاساکانت شادمانی منن، ئەوانە ڕاوێژکارەکانی منن.
25 Min sjel er nedtrykt i støvet; hold mig i live efter ditt ord!
گیانم بە خۆڵەوە نووساوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە.
26 Jeg fortalte dig mine veier, og du svarte mig; lær mig dine forskrifter!
باسی ڕێگاکانی خۆمم کرد، تۆ بەدەنگمەوە هاتیت، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
27 La mig forstå dine befalingers vei! Så vil jeg grunde på dine undergjerninger.
ڕێگای ڕێنماییەکانی خۆتم تێبگەیەنە، لە کارە سەرسوڕهێنەرەکانت ورد دەبمەوە.
28 Min sjel gråter av sorg; reis mig op efter ditt ord!
گیانم لە خەفەتان توایەوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بەهێزم بکە.
29 Vend løgnens vei bort fra mig, og unn mig din lov!
ڕێگای درۆم لێ دووربخەوە، لەگەڵم میهرەبان بە و فێری تەوراتی خۆتم بکە.
30 Trofasthets vei har jeg utvalgt, dine lover har jeg satt for mig.
ڕێگای ڕاستیم هەڵبژاردووە، حوکمەکانی تۆم خستووەتە بەرچاوم.
31 Jeg henger ved dine vidnesbyrd; Herre, la mig ikke bli til skamme!
دەست بە یاساکانی تۆوە دەگرم، ئەی یەزدان، ڕێ مەدە شەرمەزار بم!
32 Dine buds vei vil jeg løpe; for du frir mitt hjerte fra angst.
بە ڕاکردن لەسەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت دەڕۆم، چونکە دڵی منت ئازاد کرد.
33 Lær mig, Herre, dine forskrifters vei! Så vil jeg ta vare på den inntil enden.
ئەی یەزدان، فێری ڕێگای فەرزەکانی خۆتم بکە، هەتا کۆتایی بەجێیان دەهێنم.
34 Lær mig! Så vil jeg ta vare på din lov og holde den av hele mitt hjerte.
تێمبگەیەنە و فێرکردنت پەیڕەو دەکەم، بە هەموو دڵەوە گوێڕایەڵی دەبم.
35 Led mig frem på dine buds sti! For i den har jeg min lyst.
بمخە سەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت، چونکە دڵخۆشم دەکەن.
36 Bøi mitt hjerte til dine vidnesbyrd og ikke til vinning!
دڵم بخەرە سەر یاساکانت، نەک سەر قازانج.
37 Vend mine øine bort fra å se efter tomhet, hold mig i live på din vei!
چاوم وەرگێڕە لە تەماشاکردنی شتی پووچ، لە ڕێگای خۆتدا بمبوژێنەوە.
38 Opfyll for din tjener ditt ord, som er for dem som frykter dig!
بەڵێنی خۆت بۆ خزتمەتکارەکەت بهێنە دی، ئەوەی بەوانەت داوە کە لێت دەترسن.
39 Ta bort min vanære, som jeg frykter for! For dine lover er gode.
ئەو سووکایەتییەم لەسەر لابە کە لێی دەترسم، چونکە حوکمەکانت چاکن.
40 Se, jeg lenges efter dine befalinger; hold mig i live ved din rettferdighet!
ئەوەتا پەرۆشی ڕێنماییەکانی تۆم، بە ڕاستودروستی خۆت بمژیێنەوە.
41 La dine nådegjerninger, Herre, komme over mig, din frelse efter ditt ord!
ئەی یەزدان، با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەتم بۆ بێت، ڕزگارییەکەت بەگوێرەی بەڵێنی خۆت،
42 Jeg vil gi den svar som håner mig; for jeg setter min lit til ditt ord.
جا وەڵامی ئەوە دەدەمەوە کە گاڵتەم پێ دەکات، چونکە پشتم بە بەڵێنی تۆ بەستووە.
43 Ta ikke sannhets ord så rent bort fra min munn! For jeg bier på dine dommer.
وشەی ڕاست هەرگیز لە دەمم دوور مەخەوە، چونکە ئومێدم بە حوکمەکانی تۆ هەیە.
44 Jeg vil holde din lov stadig, evindelig og alltid.
بە بەردەوامی گوێڕایەڵی فێرکردنی تۆ دەبم، هەتاهەتایە و هەتاسەر.
45 La mig vandre i fritt rum! For jeg spør efter dine befalinger.
بە ئازادی دەڕۆم، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم.
46 Jeg vil tale om dine vidnesbyrd for konger og skal ikke bli til skamme.
لەبەردەم پاشاکانیش باسی یاساکانی تۆ دەکەم، شەرمەزاریش نابم.
47 Jeg har min lyst i dine bud, som jeg elsker.
خۆشی لە ڕاسپاردەکانت دەبینم، چونکە حەزم لێیانە.
48 Jeg løfter mine hender til dine bud, som jeg elsker, og jeg vil grunde på dine forskrifter.
دەست بۆ ڕاسپاردەکانت بەرز دەکەمەوە، ئەوەی خۆشم دەوێت، سەرنج دەدەمە فەرزەکانت.
49 Kom i hu ordet til din tjener, fordi du har gitt mig håp!
پەیمانی خۆت لەبیر بێت بۆ خزمەتکارەکەت، چونکە هیوات پێم داوە.
50 Det er min trøst i min elendighet at ditt ord har holdt mig i live.
لە کاتی تەنگانەمدا دڵنەوایی من ئەمەیە: بەڵێنەکەت منی ژیاندەوە.
51 De overmodige har spottet mig såre; fra din lov er jeg ikke avveket.
لووتبەرزەکان زۆر گاڵتەم پێ دەکەن، بەڵام من لە فێرکردنی تۆ لام نەداوە.
52 Jeg kom dine dommer fra evighet i hu, Herre, og jeg blev trøstet.
ئەی یەزدان، حوکمە لەمێژینەکانی تۆم هاتەوە یاد، دڵنەواییم هاتەوە.
53 En brennende harme har grepet mig over de ugudelige, som forlater din lov.
لەبەر بەدکاران تووڕەییم جۆشا، ئەوانەی وازیان لە فێرکردنی تۆ هێناوە.
54 Dine forskrifter er blitt mine lovsanger i min utlendighets hus.
فەرزەکانت بوونە بابەت گۆرانییەکانم، لە ماڵی ئاوارەییم.
55 Jeg kom om natten ditt navn i hu, Herre, og jeg holdt din lov.
ئەی یەزدان، بە شەو یادی ناوی تۆ دەکەمەوە و گوێڕایەڵی فێرکردنت دەبم.
56 Dette blev mig gitt: at jeg har tatt vare på dine befalinger.
ئەم نەریتە بۆ من بوو: ڕێنماییەکانی تۆم پەیڕەو کرد.
57 Herren er min del, sa jeg, idet jeg holdt dine ord.
ئەی یەزدان، تۆ بەشی منی، بەڵێنم داوە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت بم.
58 Jeg bønnfalt dig av hele mitt hjerte: Vær mig nådig efter ditt ord!
بە هەموو دڵەوە داوای ڕەزامەندی تۆ دەکەم، بەپێی بەڵێنی خۆت لەگەڵم میهرەبان بە.
59 Jeg eftertenkte mine veier og vendte mine føtter til dine vidnesbyrd.
لە ڕێگای خۆم ڕامام، پێم بەرەو یاساکانت وەرگێڕایەوە.
60 Jeg hastet og ventet ikke med å holde dine bud.
خێرا بووم و دوا نەکەوتم لە بەجێگەیاندنی ڕاسپاردەکانت.
61 De ugudeliges strikker har omspent mig, din lov har jeg ikke glemt.
گوریسی بەدکاران منیان بەستووەتەوە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم.
62 Midt om natten står jeg op for å prise dig for din rettferdighets lover.
لە نیوەشەودا هەڵدەستم بۆ ئەوەی ستایشت بکەم لەسەر حوکمە ڕاستودروستەکانت.
63 Jeg holder mig til alle dem som frykter dig, og som holder dine befalinger.
من هاوڕێی هەموو ئەوانەم لە تۆ دەترسن، لەوانەی ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەن.
64 Jorden er full av din miskunnhet, Herre; lær mig dine forskrifter!
ئەی یەزدان، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت زەوی پڕکردووە، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
65 Du har gjort vel imot din tjener, Herre, efter ditt ord.
ئەی یەزدان، چاکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت کرد، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت.
66 Lær mig god skjønnsomhet og kunnskap! For jeg tror på dine bud.
هەستی باش و زانینم فێر بکە، چونکە باوەڕم بە ڕاسپاردەکانت هەیە.
67 Før jeg blev ydmyket, fór jeg vill; men nu holder jeg ditt ord.
بەر لەوەی زەلیل بم گومڕا بووم، بەڵام ئێستا گوێڕایەڵی فەرمایشتەکەت دەبم.
68 Du er god og gjør godt; lær mig dine forskrifter!
تۆ چاکیت و چاکەکاری، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
69 De overmodige har spunnet løgn sammen imot mig; jeg holder dine befalinger av hele mitt hjerte.
لووتبەرزان درۆم بۆ هەڵدەبەستن، بەڵام من بە هەموو دڵەوە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم.
70 Deres hjerte er som en fettklump; jeg har min lyst i din lov.
دڵیان وەک پیو بێ هەستە، بەڵام فێرکردنت شادییە بۆ من.
71 Det var mig godt at jeg blev ydmyket, forat jeg kunde lære dine forskrifter.
چاک بوو بۆ من کە زەلیل بم، بۆ ئەوەی فێری فەرزەکانت بم.
72 Din munns lov er mig bedre enn tusen stykker gull og sølv.
فێرکردنی دەمی تۆ لە هەزار زێڕ و زیو باشترە بۆ من.
73 Dine hender har skapt mig og gjort mig; gi mig forstand, forat jeg må lære dine bud!
دەستی تۆ دروستی کردم و دایڕشتم، تێمبگەیەنە تاکو فێری ڕاسپاردەکانت بم.
74 De som frykter dig, skal se mig og glede sig; for jeg venter på ditt ord.
ئەوانەی لێت دەترسن شادمان دەبن کاتێک دەمبینن، چونکە من هیوام بە بەڵێنی تۆ هەیە.
75 Jeg vet, Herre, at dine dommer er rettferdighet, og i trofasthet har du ydmyket mig.
ئەی یەزدان، زانیم کە حوکمەکانت ڕاستودروستە، بە دڵسۆزی زەلیلت کردم.
76 La din miskunnhet være mig til trøst efter ditt ord til din tjener!
با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بۆ دڵنەواییم بێت، بەپێی بەڵێنەکەت بۆ خزمەتکارەکەت.
77 La din miskunnhet komme over mig, forat jeg kan leve! For din lov er min lyst.
با بەزەییت بێتە لام بۆ ئەوەی بژیم، چونکە فێرکردنی تۆ شادمانییە بۆ من.
78 La de overmodige bli til skamme! For de har trykket mig ned uten årsak; jeg grunder på dine befalinger.
با لووتبەرزان شەرمەزار بن، چونکە بوختانیان بۆ هەڵبەستم، بەڵام من سەرنج دەدەمە ڕێنماییەکانت.
79 La dem vende tilbake til mig, de som frykter dig og kjenner dine vidnesbyrd!
با ئەوانەی لێت دەترسن بگەڕێنەوە لای من، ئەوانەی لە یاساکانی تۆ تێدەگەن.
80 La mitt hjerte være fullkomment i dine forskrifter, forat jeg ikke skal bli til skamme!
با دڵم تەواو بێت لە فەرزەکانت، بۆ ئەوەی شەرمەزار نەبم.
81 Min sjel vansmekter av lengsel efter din frelse; jeg venter på ditt ord.
گیانم پەرۆشی ڕزگاریی تۆیە، ئومێدم بە بەڵێنی تۆیە.
82 Mine øine vansmekter av lengsel efter ditt ord idet jeg sier: Når vil du trøste mig?
چاوم کز بوو لە چاوەڕوانی بەڵێنەکەت، دەپرسم: «کەی دڵنەواییم دەکەیت؟»
83 For jeg er som en skinnsekk i røk; dine forskrifter glemmer jeg ikke.
هەرچەندە وەک مەشکەیەکی پڕ دووکەڵم لێهاتووە، فەرزەکانی تۆم لەیاد نەکردووە.
84 Hvor mange er vel din tjeners dager? Når vil du holde dom over mine forfølgere?
خزمەتکارەکەت دەبێ چەند ڕۆژ چاوەڕێ بکات؟ کەی حوکم دەدەیت بەسەر ئەوانەی من دەچەوسێننەوە؟
85 De overmodige har gravd graver for mig, de som ikke skikker sig efter din lov.
لووتبەرزان چاڵیان بۆم هەڵکەندووە، ئەمەش بەگوێرەی فێرکردنی تۆ نییە!
86 Alle dine bud er trofasthet; uten årsak forfølger de mig; hjelp mig!
هەموو ڕاسپاردەکانت جێی متمانەن، فریام بکەوە، چونکە بە فێڵ دەمچەوسێننەوە!
87 På lite nær har de tilintetgjort mig i landet; men jeg har ikke forlatt dine befalinger.
خەریک بوو لەسەر زەوی کۆتاییم پێ بهێنن، بەڵام من دەستبەرداری ڕێنماییەکانی تۆ نەبووم.
88 Hold mig i live efter din miskunnhet! Så vil jeg ta vare på din munns vidnesbyrd.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە، یاساکانی دەمی تۆ پەیڕەو دەکەم.
89 Til evig tid, Herre, står ditt ord fast i himmelen.
ئەی یەزدان، فەرمایشتی تۆ هەتاهەتاییە، لە ئاسمان چەسپاوە.
90 Fra slekt til slekt varer din trofasthet; du grunnfestet jorden, og den stod der.
دڵسۆزیت نەوە دوای نەوەیە، زەویت دامەزراند و دەمێنێت.
91 Til å utføre dine dommer står de der enn idag; for alle ting er dine tjenere.
ئەوان بە حوکمەکانی تۆ هەتا ئەمڕۆ ماون، چونکە هەمووان خزمەتکاری تۆن.
92 Dersom din lov ikke hadde vært min lyst, var jeg omkommet i min elendighet.
ئەگەر فێرکردنی تۆ سەرچاوەی شادیم نەدەبوو، بە زەلیلی خۆم لەناودەچووم.
93 Til evig tid skal jeg ikke glemme dine befalinger; for ved dem har du holdt mig i live.
هەرگیز ڕێنماییەکانت لەبیرناکەم، چونکە بەوان منت ژیاندەوە.
94 Din er jeg, frels mig! For jeg har søkt dine befalinger.
من هی تۆم، ڕزگارم بکە، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم.
95 De ugudelige har bidd på mig for å ødelegge mig; jeg gir akt på dine vidnesbyrd.
بەدکارەکان خۆیان بۆم ماتداوە تاکو بمفەوتێنن، بەڵام من لە یاساکانی تۆ ڕادەمێنم.
96 På all fullkommenhet har jeg sett en ende, men ditt bud strekker sig såre vidt.
بۆ هەموو تەواوییەک سنوورم بینی، بەڵام ڕاسپاردەی تۆ زۆر فراوانە.
97 Hvor jeg har din lov kjær! Hele dagen grunder jeg på den.
چەند حەزم لە فێرکردنی تۆیە! بە درێژایی ڕۆژ لێی ورد دەبمەوە.
98 Dine bud gjør mig visere enn mine fiender; for til evig tid eier jeg dem.
بەهۆی ڕاسپاردەکانت لە دوژمنەکانم داناتر بووم، چونکە هەتاهەتایە بۆ منە.
99 Jeg er blitt klokere enn alle mine lærere; for jeg grunder på dine vidnesbyrd.
لە هەموو مامۆستاکانم هۆشمەندتر بووم، چونکە لە یاساکانت ورد دەبمەوە.
100 Jeg er forstandigere enn de gamle; for jeg har tatt vare på dine befalinger.
لە پیرەکان زیاتر تێدەگەم، چونکە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم.
101 Fra enhver ond sti har jeg holdt mine føtter borte forat jeg kunde holde ditt ord.
پێی خۆمم قەدەغە کردووە لە هەموو ڕێگایەکی خراپ، بۆ ئەوەی گوێڕایەڵی فەرمانی تۆ بم.
102 Fra dine lover er jeg ikke avveket; for du har lært mig.
لە حوکمەکانی تۆ لام نەداوە، چونکە تۆ خۆت فێرت کردووم.
103 Hvor dine ord er søte for min gane, mere enn honning for min munn!
بەڵێنەکانت چەند شیرینن بۆ زمانم، لە هەنگوین شیرینترن بۆ دەمم.
104 Av dine befalinger får jeg forstand; derfor hater jeg all løgnens sti.
لە ڕێنماییەکانی تۆ تێگەیشتنم بەدەستهێنا، بۆیە ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە.
105 Ditt ord er en lykte for min fot og et lys for min sti.
وشەکانی تۆ چرایە بۆ پێیەکانم، ڕووناکییە بۆ ڕێگام.
106 Jeg har svoret, og jeg har holdt det, å ta vare på din rettferdighets lover.
سوێندم خواردووە و بەجێی دەهێنم، کە ملکەچی حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم.
107 Jeg er såre nedbøiet; Herre, hold mig i live efter ditt ord!
ئەی یەزدان، زۆر ئازارم چێژتووە، جا بەپێی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە.
108 La min munns frivillige offere tekkes dig, Herre, og lær mig dine lover!
ئەی یەزدان، بە ستایشە خۆویستەکانی دەمم ڕازی بە، حوکمەکانی خۆتم فێر بکە.
109 Jeg går alltid med livet i hendene, men din lov har jeg ikke glemt.
هەمیشە گیانم لەناو دەستمدایە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیرناکەم.
110 De ugudelige har lagt snare for mig, men jeg har ikke forvillet mig fra dine befalinger.
بەدکاران تەڵەیان بۆم ناوەتەوە، بەڵام من لە ڕێنماییەکانی تۆ گومڕا نابم.
111 Jeg har fått dine vidnesbyrd i eie evindelig; for de er mitt hjertes glede.
یاساکانت هەتاهەتایە گەنجینەن بۆ من، چونکە ئەوان شادی دڵمن.
112 Jeg har bøiet mitt hjerte til å gjøre efter dine forskrifter evindelig, inntil enden.
دڵم بۆ بەجێهێنانی فەرزەکانت تەرخان دەکەم، هەتاهەتایە و هەتا کۆتایی.
113 De tvesinnede hater jeg, men din lov elsker jeg.
ڕقم لە کەسانی دوودڵە، حەزم لە فێرکردنی تۆیە.
114 Du er mitt skjul og mitt skjold, jeg venter på ditt ord.
تۆ پەناگا و قەڵغانی منیت، هیوام بە بەڵێنی تۆیە.
115 Vik fra mig, I som gjør ondt, forat jeg må holde min Guds bud!
ئەی بەدکارەکان، لێم دوور بکەونەوە، تاکو ڕاسپاردەکانی خودای خۆم پەیڕەو بکەم.
116 Hold mig oppe efter ditt ord, forat jeg kan leve, og la mig ikke bli til skamme med mitt håp!
بەپێی بەڵێنەکەی خۆت پشتم بگرە هەتا بژیم، لە ئومێدی خۆم شەرمەزارم مەکە.
117 Støtt mig, så jeg må bli frelst! Da vil jeg alltid skue med lyst på dine forskrifter.
پشتم بگرە و ڕزگاردەبم، هەمیشە چاوم لە فەرزەکانت دەبێت.
118 Du akter for intet alle dem som farer vill fra dine forskrifter; for deres svik er forgjeves.
هەموو ئەوانەی لە فەرزەکانی تۆ گومڕا بوون ڕەتیان دەکەیتەوە، چونکە فێڵەکەیان پووچە.
119 Som slagg bortrydder du alle ugudelige på jorden; derfor elsker jeg dine vidnesbyrd.
هەموو بەدکارانی زەوی وەک خڵت جیا دەکەیتەوە، بۆیە حەزم لە یاساکانتە.
120 Av redsel for dig gyser min kropp, og jeg frykter for dine dommer.
لەشم لە تۆقینی تۆ دەلەرزێت و لە حوکمەکانت دەترسم.
121 Jeg har gjort rett og rettferdighet; du vil ikke overgi mig til dem som undertrykker mig.
دادپەروەری و ڕاستودروستیم بەجێهێناوە، ڕادەستی زۆردارم مەکە.
122 Gå i borgen for din tjener, forat det kan gå ham vel! La ikke de overmodige undertrykke mig!
بەڵێن بدە چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکەیت، با لووتبەرزەکان ستەمم لێ نەکەن.
123 Mine øine vansmekter av lengsel efter din frelse og efter din rettferdighets ord.
چاوم شل بوو لە پەرۆشیم بۆ ڕزگارییەکەت، بۆ بەجێهێنانی بەڵێنە ڕاستودروستەکەت.
124 Gjør med din tjener efter din miskunnhet, og lær mig dine forskrifter!
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت ڕەفتار بکە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
125 Jeg er din tjener; lær mig, så jeg kan kjenne dine vidnesbyrd!
من خزمەتکاری تۆم، تێمبگەیەنە، بۆ ئەوەی لە یاساکانت تێبگەم.
126 Det er tid for Herren å gripe inn; de har brutt din lov.
ئەی یەزدان، کاتی کارکردنی تۆیە، چونکە فێرکردنی تۆ شکێنراوە.
127 Derfor elsker jeg dine bud mere enn gull, ja mere enn fint gull.
لەبەر ئەوەی حەز لە ڕاسپاردەکانت دەکەم زیاتر لە زێڕ، لە زێڕی پوختەکراو،
128 Derfor holder jeg alle befalinger om alle ting for å være rette; jeg hater all løgnens sti.
هەروەها لەبەر ئەوەی هەموو ڕێنماییەکانت بە ڕاست دەزانم، ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە.
129 Underfulle er dine vidnesbyrd; derfor tar min sjel vare på dem.
یاساکانت سەرسوڕهێنەرە، بۆیە گیانم پەیڕەویان دەکات.
130 Dine ords åpenbaring oplyser, den gjør enfoldige forstandige.
ڕوونکردنەوەی فەرمایشتەکانت ڕووناکی دەبەخشێت، تێگەیشتنیش بە نەزانەکان.
131 Jeg åpnet min munn og sukket av lengsel; for jeg stundet efter dine bud.
دەمم کردەوە و هەناسەبڕکێمە، چونکە پەرۆشی ڕاسپاردەکانی تۆم.
132 Vend dig til mig og vær mig nådig, som rett er mot dem som elsker ditt navn!
ئاوڕم لێ بدەوە و لەگەڵم میهرەبان بە، وەک نەریتی خۆت بۆ ئەوانەی ناوی تۆیان خۆشدەوێت.
133 Gjør mine trin faste ved ditt ord, og la ingen urett herske over mig!
هەنگاوەکانم لەسەر وتەکەت بچەسپێنە، مەهێڵە هیچ گوناهێک بەسەرمدا زاڵ بێت.
134 Forløs mig fra menneskers vold! Så vil jeg holde dine befalinger.
لە زۆرداری مرۆڤ بمکڕەوە، بۆ ئەوەی ڕێنماییەکانی تۆ پەیڕەو بکەم.
135 La ditt åsyn lyse for din tjener, og lær mig dine forskrifter!
ڕووت بەسەر خزمەتکاری خۆتدا بدرەوشێنەوە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
136 Mine øine flyter bort i vannstrømmer over dem som ikke holder din lov.
جۆگەی ئاو لە چاوەکانم دادەڕژێت، چونکە فێرکردنت پەیڕەو ناکرێت.
137 Du er rettferdig, Herre, og dine dommer er rettvise.
ئەی یەزدان، تۆ ڕاستودروستیت، حوکمەکانت ڕاستن.
138 Du har fastsatt dine vidnesbyrd i rettferdighet og stor trofasthet.
ئەو یاسایانەی دەرتکردووە ڕاستودروستن و بە تەواوی جێی متمانەن.
139 Min nidkjærhet har fortært mig, fordi mine motstandere har glemt dine ord.
دڵگەرمیم سووتاندمی، چونکە دوژمنانم فەرمانەکانی تۆیان لەبیر کردووە.
140 Ditt ord er vel renset, og din tjener elsker det.
بەڵێنی تۆ زۆر تاقیکراوەتەوە، خزمەتکارەکەت حەزی لێیەتی.
141 Jeg er liten og foraktet; jeg har ikke glemt dine befalinger.
من بچووک و ڕیسوام، بەڵام ڕێنماییەکانت لە یاد ناکەم.
142 Din rettferdighet er en evig rettferdighet, og din lov er sannhet.
ڕاستودروستیت هەتاهەتایی تەواوە و فێرکردنت ڕاستە.
143 Nød og trengsel fant mig; dine bud er min lyst.
تەنگانە و ناخۆشیم تووش بووە، بەڵام ڕاسپاردەکانت شادی منن.
144 Dine vidnesbyrd er rettferdige til evig tid; lær mig, forat jeg kan leve!
یاساکانت هەتاهەتایە ڕاستودروستن، تێمبگەیەنە بۆ ئەوەی بژیم.
145 Jeg roper av hele mitt hjerte; svar mig, Herre! Jeg vil ta vare på dine forskrifter.
پڕ بە دڵ هاوار دەکەم، ئەی یەزدان، وەڵامم بدەوە، فەرزەکانت بەجێدەهێنم.
146 Jeg roper til dig, frels mig! Så vil jeg holde dine vidnesbyrd.
هاوار بۆ تۆ دەکەم، ڕزگارم بکە! یاساکانت پەیڕەو دەکەم.
147 Jeg var årle oppe i morgenlysningen og ropte om hjelp; jeg ventet på dine ord.
پێش بەرەبەیان هەڵدەستم و هاوارت بۆ دەهێنم، ئومێدم بە بەڵێنی تۆ هەیە.
148 Mine øine var oppe før nattevaktene, forat jeg kunde grunde på ditt ord.
بە درێژایی شەو بەئاگام، بۆ ئەوەی لە بەڵێنەکانت وردببمەوە.
149 Hør min røst efter din miskunnhet! Herre, hold mig i live efter dine lover!
بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت گوێ لە دەنگم بگرە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە.
150 De er kommet nær som jager efter ugjerning; fra din lov er de kommet langt bort.
پیلانگێڕان نزیک بوونەوە، لە فێرکردنی تۆ دوورکەوتوونەتەوە.
151 Du er nær, Herre, og alle dine bud er sannhet.
بەڵام ئەی یەزدان، تۆ زۆر نزیکیت، هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستن.
152 For lenge siden vet jeg av dine vidnesbyrd at du har grunnet dem for evig tid.
لەمێژە لە یاساکانت دەزانم، کە بۆ هەتاهەتایە داتناوە.
153 Se min elendighet og utfri mig! For jeg har ikke glemt din lov.
سەیری ئازارم بکە و دەربازم بکە، چونکە فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم.
154 Før min sak og forløs mig, hold mig i live efter ditt ord!
پارێزەری لە گرفتەکەم بکە و بمکڕەوە، بەگوێرەی بەڵێنەکەت بمژیێنەوە.
155 Frelse er langt borte fra de ugudelige; for de søker ikke dine forskrifter.
ڕزگاری لە بەدکاران دوورە، چونکە بەدوای فەرزەکانتدا ناگەڕێن.
156 Din miskunnhet er stor, Herre; hold mig i live efter dine dommer!
ئەی یەزدان، بەزەییت زۆرە، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە.
157 Mange er mine forfølgere og mine motstandere; jeg er ikke avveket fra dine vidnesbyrd.
دوژمنانم و ئەوانەی دەمچەوسێننەوە زۆرن، بەڵام لە یاساکانی تۆ لام نەداوە.
158 Jeg så de troløse og vemmedes, dem som ikke holdt ditt ord.
خیانەتکارانم بینی بێزم هاتەوە، چونکە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت نەبوون.
159 Se at jeg har elsket dine befalinger! Herre, hold mig i live efter din miskunnhet!
ببینە چەندە حەزم لە ڕێنماییەکانتە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە.
160 Summen av ditt ord er sannhet, og til evig tid står all din rettferdighets lov fast.
هەموو وشەکانی تۆ ڕاستییە، هەموو حوکمە ڕاستودروستەکانی هەتاهەتایین.
161 Fyrster forfulgte mig uten årsak, men mitt hjerte fryktet for dine ord.
میرەکان بەبێ هۆ دەمچەوسێننەوە، بەڵام دڵم لە فەرمایشتی تۆ دەتۆقێت.
162 Jeg gleder mig over ditt ord som en som finner meget bytte.
بە بەڵێنەکانت دڵشاد دەبم، وەک یەکێک دەستکەوتێکی زۆری چنگکەوتبێت.
163 Løgn har jeg hatet og avskydd, din lov har jeg elsket.
ڕقم لە درۆیە و قێزم لێی دەبێتەوە، بەڵام حەزم لە فێرکردنی تۆیە.
164 Syv ganger om dagen har jeg prist dig for din rettferdighets lover.
ڕۆژانە حەوت جار ستایشت دەکەم، بۆ حوکمە ڕاستودروستەکانت.
165 Megen fred har de som elsker din lov, og det er ikke noget anstøt for dem.
ئاشتیێکی گەورە بۆ ئەوانەی حەز لە فێرکردنت دەکەن، هیچ شتێک بۆیان نابێتە کۆسپ.
166 Jeg har ventet på din frelse, Herre, og jeg har holdt dine bud.
ئەی یەزدان، هیوام بە ڕزگاریی تۆیە، ڕاسپاردەکانی تۆ پەیڕەو دەکەم.
167 Min sjel har holdt dine vidnesbyrd, og jeg elsket dem såre.
گیانم یاساکانت پەیڕەو دەکات، چونکە زۆر حەزم لێیەتی.
168 Jeg har holdt dine befalinger og dine vidnesbyrd; for alle mine veier er for ditt åsyn.
ڕێنمایی و یاساکانی تۆ پەیڕەو دەکەم، چونکە هەموو ڕێگاکانم لەبەردەمتن.
169 La mitt klagerop komme nær for ditt åsyn, Herre! Lær mig efter ditt ord!
ئەی یەزدان، با هاوارم بگاتە بەردەمت، بەگوێرەی پەیمانی خۆت تێمبگەیەنە.
170 La min inderlige bønn komme for ditt åsyn! Frels mig efter ditt ord!
با پاڕانەوەم بێتە بەردەمت، بەگوێرەی بەڵێنەکەت دەربازم بکە.
171 Mine leber skal flyte over av lovsang; for du lærer mig dine forskrifter.
با لێوم ستایشی لێ بڕژێت، چونکە فێری فەرزەکانی خۆتم دەکەیت.
172 Min tunge skal synge om ditt ord; for alle dine bud er rettferdighet.
با زمانم گۆرانی بەسەر وتەکەتدا بڵێ، چونکە هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستودروستن.
173 La din hånd være mig til hjelp! For jeg har utvalgt dine befalinger.
با دەستت ئامادەبێت بۆ یارمەتیم، چونکە ڕێنماییەکانی تۆم هەڵبژاردووە.
174 Jeg lenges efter din frelse, Herre, og din lov er min lyst.
ئەی یەزدان، من بە پەرۆشم بۆ ڕزگاریی تۆ، فێرکردنت شادی منە.
175 La min sjel leve og love dig, og la dine dommer hjelpe mig!
با گیانم بژیێتەوە بۆ ئەوەی ستایشت بکەم، حوکمەکانت یارمەتیم بدات.
176 Jeg har faret vill; opsøk din tjener som et tapt får! for jeg har ikke glemt dine bud.
وەک بەرخی وێڵ گومڕا بووم، بەدوای خزمەتکارەکەتدا بگەڕێ، چونکە ڕاسپاردەکانی تۆم لەبیر نەکردووە.

< Salmenes 119 >