Jobs 5

1 Rop du bare! Er det vel nogen som svarer dig? Og til hvem av de hellige vil du vende dig?

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

2 For harme slår dåren ihjel, og vrede dreper den tåpelige.

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

3 Jeg så en dåre skyte røtter; men med ett måtte jeg rope ve over hans bolig.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

4 Hans barn var uten hjelp; de blev trådt ned i porten, og det var ingen som frelste dem.

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

5 De hungrige åt op hans avling, ja, midt ut av torner hentet de den, og snaren lurte på hans gods.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

6 For ikke skyter ulykke op av støvet, og møie spirer ikke frem av jorden;

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

7 men mennesket fødes til møie, likesom ildens gnister flyver høit i været.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

8 Men jeg vilde vende mig til Gud og overlate min sak til ham,

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

9 han som gjør store, uransakelige ting, under uten tall,

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

10 som sender regn utover jorden og lar vann strømme utover markene,

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

11 som ophøier de ringe og lar de sørgende nå frem til frelse,

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

12 som gjør de kløktiges råd til intet, så deres hender ikke får utrettet noget som varer,

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

13 han som fanger de vise i deres kløkt og lar de listiges råd bli forhastet;

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

14 om dagen støter de på mørke, og om middagen famler de som om natten.

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

15 Og således frelser han den fattige fra sverdet, fra deres munn og fra den sterkes hånd,

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

16 og det blir håp for den ringe, og ondskapen må lukke sin munn.

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

17 Ja, salig er det menneske Gud refser, og den Allmektiges tukt må du ikke akte ringe!

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

18 For han sårer, og han forbinder; han slår, og hans hender læger.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

19 I seks trengsler skal han berge dig, og i den syvende skal intet ondt røre dig.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

20 I hungersnød frir han dig fra døden og i krig fra sverdets vold.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

21 For tungens svepe skal du være skjult, og du skal ikke frykte når ødeleggelsen kommer.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

22 Ødeleggelse og hunger skal du le av, og for jordens ville dyr skal du ikke frykte;

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

23 for med markens stener står du i pakt, og markens ville dyr holder fred med dig.

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

24 Og du skal få se at ditt telt er trygt, og ser du over din eiendom, skal du intet savne.

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

25 Og du skal få se at din ætt blir tallrik, og dine efterkommere som jordens urter.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

26 Du skal i fullmoden alder gå i graven, likesom kornbånd føres inn sin tid.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

27 Se, dette er det vi har utgransket, og således er det. Hør det og merk dig det!

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.