Jobs 23
1 Da tok Job til orde og sa:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Ennu idag gjelder min klage for å være gjenstridighet; min hånd hviler dog tungt på mitt sukk.
Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.
3 Bare jeg visste å finne ham og kunde komme frem til hans trone!
O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.
4 Jeg skulde legge min sak frem for hans åsyn og fylle min munn med beviser.
Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;
5 Jeg skulde få vite de ord han vilde svare mig, og merke mig hvad han vilde si til mig.
Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.
6 Skulde han da med full kraft stride mot mig? Mon ikke just han skulde akte på mine ord?
Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].
7 Da skulde en rettskaffen mann gå i rette med ham, og jeg skulde slippe fra min dommer for all tid.
Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.
8 Men går jeg mot øst, så er han ikke der; går jeg mot vest, så blir jeg ikke var ham;
[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.
9 er han virksom i nord, så ser jeg ham ikke; går han mot syd, så øiner jeg ham ikke.
[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.
10 For han kjenner den vei jeg holder mig til; prøvde han mig, så skulde jeg gå frem av prøven som gullet.
Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.
11 Min fot holdt sig i hans spor; jeg fulgte hans vei og bøide ikke av.
Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].
12 Fra hans lebers bud vek jeg ikke; fremfor min egen lov aktet jeg på hans munns ord.
Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].
13 Men han er den eneste, og hvem hindrer ham? Hvad hans sjel lyster, det gjør han.
Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;
14 For han fullbyrder det han har fastsatt for mig, og av sådant er det meget hos ham.
Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].
15 Derfor reddes jeg for ham; tenker jeg på det, så bever jeg for ham.
Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.
16 Og Gud har knekket mitt mot, og den Allmektige har forferdet mig,
Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.
17 fordi jeg ikke blev rykket bort før mørket kom, og fordi han ikke skjulte ulykkens natt for mig.
O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.
