1 Johannes 2
1 Mine barn! dette skriver jeg til eder forat I ikke skal synde; og om nogen synder, da har vi en talsmann hos Faderen, Jesus Kristus, den rettferdige,
เห ปฺริยพาลกา: , ยุษฺมาภิ รฺยตฺ ปาปํ น กฺริเยต ตทรฺถํ ยุษฺมานฺ ปฺรเตฺยตานิ มยา ลิขฺยนฺเตฯ ยทิ ตุ เกนาปิ ปาปํ กฺริยเต ตรฺหิ ปิตุ: สมีเป 'สฺมากํ เอก: สหาโย 'รฺถโต ธารฺมฺมิโก ยีศุ: ขฺรีษฺโฏ วิทฺยเตฯ
2 og han er en soning for våre synder, dog ikke bare for våre, men og for hele verdens.
ส จาสฺมากํ ปาปานำ ปฺรายศฺจิตฺตํ เกวลมสฺมากํ นหิ กินฺตุ ลิขิลสํสารสฺย ปาปานำ ปฺรายศฺจิตฺตํฯ
3 Og derav vet vi at vi kjenner ham: om vi holder hans bud.
วยํ ตํ ชานีม อิติ ตทียาชฺญาปาลเนนาวคจฺฉาม: ฯ
4 Den som sier: Jeg kjenner ham, og ikke holder hans bud, han er en løgner, og i ham er ikke sannheten;
อหํ ตํ ชานามีติ วทิตฺวา ยสฺตสฺยาชฺญา น ปาลยติ โส 'นฺฤตวาที สตฺยมตญฺจ ตสฺยานฺตเร น วิทฺยเตฯ
5 men den som holder hans ord, i ham er sannelig kjærligheten til Gud blitt fullkommen. På dette kjenner vi at vi er i ham.
ย: กศฺจิตฺ ตสฺย วากฺยํ ปาลยติ ตสฺมินฺ อีศฺวรสฺย เปฺรม สตฺยรูเปณ สิธฺยติ วยํ ตสฺมินฺ วรฺตฺตามเห ตทฺ เอเตนาวคจฺฉาม: ฯ
6 Den som sier at han blir i ham, han er og skyldig å vandre således som han vandret.
อหํ ตสฺมินฺ ติษฺฐามีติ โย คทติ ตเสฺยทมฺ อุจิตํ ยตฺ ขฺรีษฺโฏ ยาทฺฤคฺ อาจริตวานฺ โส 'ปิ ตาทฺฤคฺ อาจเรตฺฯ
7 I elskede! det er ikke et nytt bud jeg skriver til eder, men et gammelt bud, som I hadde fra begynnelsen; det gamle bud er det ord som I har hørt.
เห ปฺริยตมา: , ยุษฺมานฺ ปฺรตฺยหํ นูตนามาชฺญำ ลิขามีติ นหิ กินฺตฺวาทิโต ยุษฺมาภิ รฺลพฺธำ ปุราตนามาชฺญำ ลิขามิฯ อาทิโต ยุษฺมาภิ รฺยทฺ วากฺยํ ศฺรุตํ สา ปุราตนาชฺญาฯ
8 Og dog er det et nytt bud jeg skriver til eder, og det er sant i ham og i eder; for mørket viker bort, og det sanne lys skinner allerede.
ปุนรปิ ยุษฺมานฺ ปฺรติ นูตนาชฺญา มยา ลิขฺยต เอตทปิ ตสฺมินฺ ยุษฺมาสุ จ สตฺยํ, ยโต 'นฺธกาโร วฺยเตฺยติ สตฺยา โชฺยติศฺเจทานีํ ปฺรกาศเต;
9 Den som sier at han er i lyset, og som hater sin bror, han er ennu i mørket.
อหํ โชฺยติษิ วรฺตฺต อิติ คทิตฺวา ย: สฺวภฺราตรํ เทฺวษฺฏิ โส 'ทฺยาปิ ตมิเสฺร วรฺตฺตเตฯ
10 Den som elsker sin bror, han blir i lyset, og det er ikke anstøt i ham.
สฺวภฺราตริ ย: ปฺรียเต ส เอว โชฺยติษิ วรฺตฺตเต วิฆฺนชนกํ กิมปิ ตสฺมินฺ น วิทฺยเตฯ
11 Men den som hater sin bror, han er i mørket og vandrer i mørket, og han vet ikke hvor han går hen, fordi mørket har blindet hans øine.
กินฺตุ สฺวภฺราตรํ โย เทฺวษฺฏิ ส ติมิเร วรฺตฺตเต ติมิเร จรติ จ ติมิเรณ จ ตสฺย นยเน 'นฺธีกฺริเยเต ตสฺมาตฺ กฺก ยามีติ ส ชฺญาตุํ น ศกฺโนติฯ
12 Jeg skriver til eder, mine barn, fordi eders synder er eder forlatt for hans navns skyld;
เห ศิศว: , ยูยํ ตสฺย นามฺนา ปาปกฺษมำ ปฺราปฺตวนฺตสฺตสฺมาทฺ อหํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ลิขามิฯ
13 jeg skriver til eder, I fedre, fordi I kjenner ham som er fra begynnelsen; jeg skriver til eder, I unge, fordi I har seiret over den onde. Jeg har skrevet til eder, mine barn, fordi I kjenner Faderen;
เห ปิตร: , ย อาทิโต วรฺตฺตมานสฺตํ ยูยํ ชานีถ ตสฺมาทฺ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ลิขามิฯ เห ยุวาน: ยูยํ ปาปตฺมานํ ชิตวนฺตสฺตสฺมาทฺ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ลิขามิฯ เห พาลกา: , ยูยํ ปิตรํ ชานีถ ตสฺมาทหํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ลิขิตวานฺฯ
14 jeg har skrevet til eder, I fedre, fordi I kjenner ham som er fra begynnelsen; jeg har skrevet til eder, I unge, fordi I er sterke, og Guds ord blir i eder, og I har seiret over den onde.
เห ปิตร: , อาทิโต โย วรฺตฺตมานสฺตํ ยูยํ ชานีถ ตสฺมาทฺ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ลิขิตวานฺฯ เห ยุวาน: , ยูยํ พลวนฺต อาเธฺว, อีศฺวรสฺย วากฺยญฺจ ยุษฺมทนฺตเร วรฺตเต ปาปาตฺมา จ ยุษฺมาภิ: ปราชิเคฺย ตสฺมาทฺ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ลิขิตวานฺฯ
15 Elsk ikke verden, heller ikke de ting som er i verden! Om nogen elsker verden, da er kjærligheten til Faderen ikke i ham;
ยูยํ สํสาเร สํสารสฺถวิษเยษุ จ มา ปฺรียธฺวํ ย: สํสาเร ปฺรียเต ตสฺยานฺตเร ปิตุ: เปฺรม น ติษฺฐติฯ
16 for alt det som er i verden, kjødets lyst og øinenes lyst og storaktighet i levnet, er ikke av Faderen, men av verden.
ยต: สํสาเร ยทฺยตฺ สฺถิตมฺ อรฺถต: ศารีริกภาวสฺยาภิลาโษ ทรฺศเนนฺทฺริยสฺยาภิลาโษ ชีวนสฺย ครฺวฺวศฺจ สรฺวฺวเมตตฺ ปิตฺฤโต น ชายเต กินฺตุ สํสารเทวฯ
สํสารสฺตทียาภิลาษศฺจ วฺยเตฺยติ กินฺตุ ย อีศฺวรเสฺยษฺฏํ กโรติ โส 'นนฺตกาลํ ยาวตฺ ติษฺฐติฯ (aiōn g165)
18 Mine barn! det er den siste time; og som I har hørt at Antikristen kommer, så er det og nu kommet mange antikrister; derav skjønner vi at det er den siste time.
เห พาลกา: , เศษกาโล'ยํ, อปรํ ขฺรีษฺฏาริโณปสฺถาวฺยมิติ ยุษฺมาภิ รฺยถา ศฺรุตํ ตถา พหว: ขฺรีษฺฏารย อุปสฺถิตาสฺตสฺมาทยํ เศษกาโล'สฺตีติ วยํ ชานีม: ฯ
19 De er gått ut fra oss, men de var ikke av oss: for hadde de vært av oss, så var de blitt hos oss; men det skulde bli åpenbart at ikke alle er av oss.
เต 'สฺมนฺมธฺยานฺ นิรฺคตวนฺต: กินฺตฺวสฺมทียา นาสนฺ ยทฺยสฺมทียา อภวิษฺยนฺ ตรฺหฺยสฺมตฺสงฺเค 'สฺถาสฺยนฺ, กินฺตุ สรฺเวฺว 'สฺมทียา น สนฺเตฺยตสฺย ปฺรกาศ อาวศฺยก อาสีตฺฯ
20 Og I har salvelse av den Hellige og vet alt.
ย: ปวิตฺรสฺตสฺมาทฺ ยูยมฺ อภิเษกํ ปฺราปฺตวนฺตเสฺตน สรฺวฺวาณิ ชานีถฯ
21 Jeg skriver ikke til eder fordi I ikke kjenner sannheten, men fordi I kjenner den og vet at ingen løgn er av sannheten.
ยูยํ สตฺยมตํ น ชานีถ ตตฺการณาทฺ อหํ ยุษฺมานฺ ปฺรติ ลิขิตวานฺ ตนฺนหิ กินฺตุ ยูยํ ตตฺ ชานีถ สตฺยมตาจฺจ กิมปฺยนฺฤตวากฺยํ โนตฺปทฺยเต ตตฺการณาเทวฯ
22 Hvem er løgneren uten den som nekter at Jesus er Kristus? Dette er Antikristen, den som nekter Faderen og Sønnen.
ยีศุรภิษิกฺตสฺตฺราเตติ โย นางฺคีกโรติ ตํ วินา โก 'ปโร 'นฺฤตวาที ภเวตฺ? ส เอว ขฺรีษฺฏาริ รฺย: ปิตรํ ปุตฺรญฺจ นางฺคีกโรติฯ
23 Hver den som nekter Sønnen, har heller ikke Faderen; den som bekjenner Sønnen, har og Faderen.
ย: กศฺจิตฺ ปุตฺรํ นางฺคีกโรติ ส ปิตรมปิ น ธารยติ ยศฺจ ปุตฺรมงฺคีกโรติ ส ปิตรมปิ ธารยติฯ
24 La det bli i eder som I hørte fra begynnelsen! Dersom det I hørte fra begynnelsen, blir i eder, skal og I bli i Sønnen og i Faderen.
อาทิโต ยุษฺมาภิ รฺยตฺ ศฺรุตํ ตทฺ ยุษฺมาสุ ติษฺฐตุ, อาทิต: ศฺรุตํ วากฺยํ ยทิ ยุษฺมาสุ ติษฺฐติ, ตรฺหิ ยูยมปิ ปุเตฺร ปิตริ จ สฺถาสฺยถฯ
ส จ ปฺรติชฺญยาสฺมภฺยํ ยตฺ ปฺรติชฺญาตวานฺ ตทฺ อนนฺตชีวนํฯ (aiōnios g166)
26 Dette skriver jeg til eder om dem som forfører eder.
เย ชนา ยุษฺมานฺ ภฺรามยนฺติ ตานธฺยหมฺ อิทํ ลิขิตวานฺฯ
27 Og I - den salvelse som I fikk av ham, den blir i eder, og I trenger ikke til at nogen skal lære eder; men som hans salvelse lærer eder alt, så er det og sannhet og ikke løgn; og bli i ham, således som den lærte eder!
อปรํ ยูยํ ตสฺมาทฺ ยมฺ อภิเษกํ ปฺราปฺตวนฺต: ส ยุษฺมาสุ ติษฺฐติ ตต: โก'ปิ ยทฺ ยุษฺมานฺ ศิกฺษเยตฺ ตทฺ อนาวศฺยกํ, ส จาภิเษโก ยุษฺมานฺ สรฺวฺวาณิ ศิกฺษยติ สตฺยศฺจ ภวติ น จาตถฺย: , อต: ส ยุษฺมานฺ ยทฺวทฺ อศิกฺษยตฺ ตทฺวตฺ ตตฺร สฺถาสฺยถฯ
28 Og nu, mine barn, bli i ham, forat vi, når han åpenbares, kan ha frimodighet og ikke bli til skamme for ham ved hans komme!
อเตอว เห ปฺริยพาลกา ยูยํ ตตฺร ติษฺฐต, ตถา สติ ส ยทา ปฺรกาศิษฺยเต ตทา วยํ ปฺรติภานฺวิตา ภวิษฺยาม: , ตสฺยาคมนสมเย จ ตสฺย สากฺษานฺน ตฺรปิษฺยามเหฯ
29 Dersom I vet at han er rettferdig, så skjønner I at hver den som gjør rettferdighet, er født av ham.
ส ธารฺมฺมิโก 'สฺตีติ ยทิ ยูยํ ชานีถ ตรฺหิ ย: กศฺจิทฺ ธรฺมฺมาจารํ กโรติ ส ตสฺมาตฺ ชาต อิตฺยปิ ชานีตฯ
