मर्कूस 13
1 जसै येशू मन्दिरबाट जाँदै हुनुहुन्थ्यो, उहाँका चेलाहरूमध्ये एक जनाले भन्यो, “गुरुज्यू, हेर्नुहोस् त कति राम्रा ढुङ्गाहरू र भवनहरू!”
ज़ैखन यीशु त तैसेरे चेले मन्दरे मरां निस्सी राओरे थिये, तैखन तैसेरे चेलन मरां एक्के तैस सेइं ज़ोवं, “हे गुरू, इड़ी हेर! केत्रे बड्डे-बड्डे घोड़न सेइं बनोरी दिवारां कने केत्रू रोड़े भवन आए!”
2 उहाँले तिनलाई भन्नुभयो, “के तिमी यी भव्य भवनहरू देख्छौ? यिनीहरू नभत्काइएर एउटामाथि अर्को ढुङ्गा रहने एउटा पनि हुनेछैन ।”
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “हुन्ना त तुस एना बड्डे-बड्डे घोड़न सेइं बनोरे भवनन लातथ, पन एक्की दिहाड़े इड़ी घोड़े पुड़ घोड़ भी न रालो, यानी सब नाश भोइ गालू!”
3 जब उहाँ मन्दिरको सामुन्ने पर्ने जैतूनको डाँडामा बस्नुभयो, पत्रुस, याकूब, यूहन्ना र अन्द्रियासले उहाँलाई गुप्तमा सोधे,
तैल्ला पत्ती, यीशु ज़ैतून नंव्वेरे पहैड़ी पुड़ च़ढ़ता पार मन्दरेरे सामने बिश्शो। तैखन पतरस, याकूब, यूहन्ना ते अन्द्रियास यीशु कां अलग गेइतां तैस केरां पुछ़ने लग्गे,
4 “हामीलाई भन्नुहोस्, कि यी कुराहरू कहिले हुनेछन्? यी सबै कुरा हुन लाग्दा कस्ता-कस्ता चिन्हहरू हुनेछन्?”
“असन ज़ो कि एना गल्लां केइस भोनिन? तैन दिहाड़ी केरो कुन निशान आए, ज़ैखन एना सब गल्लां पूरी भोनिन?”
5 येशूले तिनीहरूलाई भन्न सुरु गर्नुभयो, “होसियार रहो, कसैले पनि तिमीहरूलाई नबहकाओस् ।”
तैखन यीशु तैन सेइं ज़ोने लगो, “खबरदार राथ कि कोई तुसन धोखो न दे।
6 मेरो नाउँमा धेरै जना आउनेछन् र भन्नेछन् ‘म उही हुँ’ र तिनीहरूले धेरैलाई भड्काउनेछन् ।
किजोकि बड़े मैन्हु मेरे नंव्वे सेइं एइतां ज़ोले कि, ‘अवं मसीह आईं।’ ते तैना बड़े मैन्हु धोखो देले।
7 जब तिमीहरूले युद्ध र युद्धको हल्ला सुन्नेछौ, चिन्ता नगर; यी कुराहरू हुनैपर्छ, तर अन्त्य अझै आइसकेको हुँदैन ।
ज़ैखन तुस लड़ाई ते कने लड़ाइयां केरि अफवाह शुनेले, त तुस घबरेइयथ न, किजोकि लड़ाइयां केरू भोनू ज़रूरी आए, पन एस दुनियारो अन्त अकदम न भोलो।
8 किनभने जातिको विरुद्धमा जाति र राज्यको विरुद्धमा राज्य खडा हुनेछ । धेरै ठाउँमा भूकम्प र अनिकालहरू हुनेछन् । यी प्रसव-वेदनाको सुरुवात हुन् ।
किजोकि एक्की ज़ातारे लोक होरि कौमरे लोकां केरे खलाफ लड़ाई केरले, त अक मुलख होरि मुल्खेरे खलाफ लड़ाई केरेलो। हर ठैरी भुंज़ल एज्जले, त काल पेलो। एन सब त सिर्फ मुसीबतां केरि शुरुआत आए।
9 आफूलाई सचेत राख । तिनीहरूले तिमीहरूलाई परिषद्हरूको हातमा सुम्पिनेछन्, र सभाघरहरूमा तिमीहरू पिटिनेछौ । मेरा साक्षीको रूपमा तिमीहरू शासक र राजा दुवैका सामु मेरा खातिर खडा हुनेछौ ।
“पन तुस अपने बारे मां खबरदार राथ, किजोकि लोक तुसन सभां केरे हवाले केरले, प्रार्थना घरन मां नेइतां मड्डले, त तुस मेरे वजाई सेइं गवर्नरन ते कने राज़न कां खड़े किये गाले, ताके तुस तैन केरे सामने मेरे गवाह भोथ।
10 तर सबै जातिलाई पहिले सुसमाचार प्रचार गरिनुपर्छ ।
पन इस युग्गेरो अन्त भोनेरे पेइले एरू भोनू ज़रूरी आए कि परमेशरेरे राज़्ज़ेरे बारे मां खुशखबरी सैरी कौमां केरे लोकन शुनेई गाए।”
11 जब उनीहरूले तिमीहरूलाई गिरफ्तार गर्छन् र सुम्पन्छन्, तिमीहरूले के बोल्ने भनी चिन्ता नगर । किनभने त्यो समय तिमीहरूले के बोल्नुपर्ने हो, सो तिमीहरूलाई दिइनेछ; त्यस बेला बोल्ने तिमीहरू होइनौ, तर पवित्र आत्मा हुनुहुनेछ ।
ज़ैखन लोक तुसन नेइतां आदालतां केरे हवाले केरले, त पेइले फिक्र न केरथ त न सोचथ कि अस कुन ज़ोमेले, पन ज़ैन किछ परमेशर तुसन तैस घड़ी ज़ोनेरे लेइ ज़ोवं गालू, तैन्ने ज़ोइयथ। किजोकि ज़ोनेबाले तुस नईं, पन पवित्र आत्मा तुश्शे ज़िरिये ज़ोलो।
12 दाजुले भाइलाई र बुबाले आफ्नो छोरोलाई मृत्यको लागि सुम्पिनेछन् । छोराछोरीहरू आफ्ना बुबा-आमाको विरुद्धमा खडा हुनेछन् र तिनीहरूलाई मृत्युमा पुर्याउनेछन् ।
ढ्ला (ज़ै मीं पुड़ विश्वास न केरे, तै) अपने ढ्लाए मरानेरे लेई हवाले केरेलो। त बाजी भी अपने मट्ठे तेन्च़रां हवाले केरेलो, ते बच्चे अपने हाज-बव्वेरे खलाफ भोइतां तैनन् मैरी छ़डेले।
13 मेरो नाउँको खातिर तिमीहरू सबैद्वारा घृणित हुनेछौ । तर जो अन्त्यसम्म रहनेछ, त्यो मानिस बचाइनेछ ।
मीं पुड़ विश्वास केरनेरे वजाई सेइं सारे लोक तुसन सेइं नफरत केरले, पन ज़ै मरने तगर विश्वासे मां बनोरो रालो, तैस परमेशर मुक्ति देलो।
14 जब तिमीहरूले विनाशकारी घृणित थोक खडा नहुनुपर्ने ठाउँमा खडा भइरहेको देख्छौ (पाठकले बुझोस्), यहूदियामा हुनेहरू पहाडहरूतिर भागून् ।
तैल्ला पत्ती, यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “बड़ी बुरी गंदी चीज़, ज़ै नाश केरचे, एजनेबाली आए। तै भिट्टी चीज़ तैस जगाई पुड़ खड़ी भोली, ज़ेड़ी तैसारू खड़ू भोनू जेइज़ नईं। बड़े पेइले दानिय्येल नेबे तैस चीज़ेरे बारे मां ज़ोरू थियूं। (ज़ै कोई एन पढ़े, तै ए गल समझ़े।) ज़ैखन तुस तै चीज़ी तैड़ी खड़ी लाएले, त तैखन ज़ैना लोक यहूदिया इलाके मां रातन, तैना बच़नेरे लेइ पहाड़न पुड़ नेश्शी गान।
15 घरको छतमा हुनेहरू तल नओर्लून् वा उसले घरभित्रबाट केही पनि ननिकालोस्,
ते अगर कोई मैन्हु अपने घरेरे छते पुड़ भोलो, त तै अकदम तैट्ठां नेश्शी गाए, ते अपने घरेरां किछ नेने अन्तर न गाए (ताके वक्त बरबाद न भोए)।
16 र खेतमा हुनेहरू आफ्नो खास्टो लिन नआऊन् ।
ते अगर कोई मैन्हु ऊडारे मां कम केरि राओरो भोलो, त तै भी अकदम तैट्ठां नेश्शी गाए। तै अपना लिगड़ां भी नेनेरे लेइ पत्रोवं न एज्जे।
17 तर हाय, ती दिनमा बालक भएकाहरू र दूध खुवाउने आमाहरू!
तैन दिहाड़न मां ज़ैना दोज़ींती त दुद्ध पियाती कुआन्शां भोली, तैन केरे लेइ अफ़सोस! (किजोकि तैन केरे लेइ बड़ी मुश्किल भोली।)
18 यो हिउँदमा नपरोस् भनी प्रार्थना गर ।
ते तुस प्रार्थना केरा कि एन हियूंतड़ेरे दिहाड़न मां न भोए।
19 किनकि त्यस बेला ठुलो महासङ्कष्ट हुनेछ । यस्तो त परमेश्वरले संसार सृष्टि गर्नुभएको दिनको सुरुदेखि अहिलेसम्म भएको छैन, न त फेरि कहिल्यै हुनेछ ।
किजोकि तैन दिहाड़न मां लोकन बड़ी मुसीबत भोली, कि दुनितयारी शुरुआती केरां देंती ज़ैन परमेशरे बनोरीए, अज़ तगर एरी मुसीबत नईं ओरी। ते एरी ज़ेरि मुसीबत फिरी कधी न भोली।”
20 परमप्रभुले ती दिनलाई नघटाउनुभएको भए, कुनै पनि प्राणी बाँच्ने थिएन, तर चुनिएकाहरूका खातिर, जसलाई उहाँले छान्नुभएको छ, उहाँले दिनहरूको सङ्ख्या घटाई दिनुभयो ।
“अगर प्रभु परमेशर तैन मुसीबतेरी दिहाड़न न घटाए, त कोई मैन्हु भी न बच़लो। पन परमेशर अपने च़ुनोरे लोकां केरे वजाई सेइं तैन दिहाड़न घटालो।
21 यदि कसैले तिमीहरूलाई, हेर ख्रीष्ट यहाँ हुनुहुन्छ! वा हेर उहाँ त्यहाँ हुनुहुन्छ भन्यो भने विश्वास नगर ।
तैस मुसीबतरे दिहाड़न मां, अगर कोई तुसन सेइं ज़ोए कि, ‘तक्का, मसीह इड़ी आए!’ या ‘तक्का, उड़ी आए!’ त विश्वास न केरथ।
22 किनकि झुटा ख्रीष्ट र अगमवक्ताहरू देखा पर्नेछन् र सम्भव भए चुनिएकाहरूलाई पनि तिनीहरूले धोखा दिन चिन्ह र आश्चर्यकर्महरू गर्नेछन् ।
किजोकि झूठे मसीह ते कने झूठे नबी एज्जले। तैना लोकन धोखो देनेरे लेइ निशान ते कने चमत्कारेरां कम्मां हिराले, कि अगर भोइ सके, त तैना परमेशरेरे च़ुनोरे लोकन भी धोखो देले।
23 सचेत रहो! मैले तिमीहरूलाई समय आउनुअगि नै यी सबै कुरा बताइदिएको छु ।
एल्हेरेलेइ, तुस होशियार राथ! हेरा, मीं तुसन सैरी गल्लां भोनेरे पेइले ही ज़ोरिन।”
24 तर ती दिनको महासङ्कष्टपछि सूर्य अँध्यारो हुनेछ; चन्द्रमाले आफ्नो प्रकाश दिनेछैन;
तैल्ला पत्ती, यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तैन दिहाड़न मां, तैस मुसीबतरे वक्तेरे पत्ती, ‘दिहाड़ो कालो भोइ गालो, त चाँदनी लौ न देली,
25 ताराहरू आकाशबाट खस्नेछन्, र स्वर्गमा भएका शक्तिहरू हल्लिनेछन् ।
त अम्बरेरां तारे बिछ़ड़ने लग्गेले, त अम्बरेरी सैरी शेक्ति हिल्लेली।’”
26 त्यसपछि तिनीहरूले मानिसका पुत्रलाई बादलमा महान् शक्ति र महिमामा आउँदै गरेको देख्नेछन् ।
“तैखन लोक मैनेरे मट्ठे (यानी मीं) बड़ी शेक्ति त कने बड़ी महिमा सेइं साथी धेरती पुड़ जो बिदलारी मां एजते हेरेले।
27 तब उसले आफ्ना स्वर्गदूहरूलाई पठाउनेछन् र उसले चारै दिशाबाट, पृथ्वीको अन्तिम छेउदेखि आकाशको अन्तिम छेउबाट आफ्ना चुनिएकाहरूलाई जम्मा गर्नेछ ।
तैखन अवं अपने स्वर्गदूतन सारी दुनियाई मां भेज़तां धेरतारे हर पासेरां अपने च़ुनोरे लोकन अकोट्ठे केरेलो।”
28 अञ्जीरको रुखबाट पाठ सिक । जब हाँगाहरूमा मुना पलाउँछ र पातहरू लाग्छन्, तिमीहरू ग्रीष्म नजिकै छ भनी जान्दछौ ।
तैल्ला पत्ती, यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “फ़ेगेरे बुटेरे मिसाले केरां अक सबक शिख्खा! ज़ैखन तैसेरी डैलड़ी नरम भोइतां, त नंव्वां पट्लां निस्ने लगतन, ते तुस बुज़्झ़ी छ़ड्तथ कि गेर्मेरो मौसम एजनेबालो आए।
29 त्यसै गरी, जब तिमीहरूले यी सबै कुराह घटिरहेको देख्छौ, उहाँ नजिकै हुनुहुन्छ, ढोकाकै नजिक हुनुहुन्छ भनी तिमीहरूले जान ।
एसेरो ज़ेरो, ज़ैखन तुस एना गल्लां, ज़ैना मीं ज़ोई, भोते हेरेले, त तुस बुज़्झ़ी छ़ड्डा कि मैनेरू मट्ठू, यानी अवं बड़े नेड़े पुज़्ज़ोरोईं।
30 साँच्चै, म तिमीहरूलाई भन्दछु, यी सबै कुरा नभएसम्म यो पुस्ता बितेर जानेछैन ।
अवं तुसन सेइं सच़ ज़ोतईं कि ज़ांतगर एना सैरी गल्लां न भोली, तांतगर एना लोक, ज़ैना हुन्ना ज़ीतेन, तैना न मरेले।
31 स्वर्ग र पृथ्वी बितेर जानेछ, तर मेरो वचन कहिल्यै बितेर जानेछैन ।
अम्बर त कने धरती टेली गाली, पन मेरी गल्लां कधी न टेलेली।”
32 तर त्यस दिन र घडीको विषयमा पितालाई बाहेक कसैलाई पनि थाहा छैन, न स्वर्गदूतहरूलाई, न त पुत्रलाई ।
तैल्ला पत्ती, यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “मेरे वापस एजनेरे दिहाड़ेरे बारे मां, या तैस वक्तेरे बारे मां कोई भी न ज़ाने कि तै कताली भोलो, स्वर्गेरे स्वर्गदूते भी न ज़ानन् त परमेशरेरू मट्ठू यानी अवं भी न ज़ैनी, पन सिर्फ मेरो बाजी परमेशर ज़ानते।
33 सचेत रहो! होसियार होओ, किनभने यो कुन समयमा हुन्छ भनी तिमीहरू जान्दैनौ । (टिपोटः केही प्राचीन प्रामाणिक लेखहरूले यसलाई यसरी उल्लेख गर्छन्: होसियार रहो, जागा रहो र प्रार्थना गर किनकि ...)
एल्हेरेलेइ, मेरे वापस एजनेरे लेइ हमेशा तियार राथ, ते प्रार्थना केरते राथ, किजोकि तुस न ज़ानथ कि तै वक्त कताली एज्जलो।
34 यो यात्रामा गएका एक जना मानिसजस्तो होः उसले आफ्नो घर छोड्छ र उसका नोकरहरू हरेकलाई आ-आफ्नो कामसहित उसको घरको जिम्मा दिन्छ । अनि उसले पहरेदारलाई जागा रहन आज्ञा दिन्छ ।
मैनेरे मट्ठेरू, यानी मेरू वापस एजनू तैस मैनेरू ज़ेरू आए, ज़ै अपनू घर छ़ेडतां होरे मुल्खे जो गाते। गाने केरां पेइले, तै अपने नौकरन कुजेइतां अपने घरेरी रखवाली केरनेरो अधिकार देते, ते हर एक्की अपनू-अपनू कम देते, त दारे पुड़ रखवाली केरनेरे लेइ संत्री बींझ़ो रानेरो हुक्म भी देते, किजोकि तै कधी भी वापस एज्जी सकते।”
35 त्यसकारण, जागा रहो! किनकि घरको मालिक साँझ वा मध्यरात वा भाले बास्दा वा बिहान कुन समयमा आउँछन् भनी तिमीहरू जान्दैनौ ।
“एसेरे ज़ेरे, तुस भी हमेशा मेरे वापस एजनेरे लेइ तियार राथ, किजोकि तुस न ज़ानथ कि घरेरो मालिक यानी अवं कताली वापस एज्जेलो। शायद ड्लोझ़ी या एध्धी राती या कुकड़ेरे बांग देनेरे मौके या झ़ेज़्झ़ां।
36 यदि उनी अचानक आइपुगे भने, उनले तिनीहरूलाई सुतिरहेको नभेट्टाऊन् ।
एल्हेरेलेइ तियार राथ! एरू न भोए कि अवं अचानक एइतां लेईं कि तुस तियार नईं।
37 जे म तिमीहरूलाई भन्छु, त्यो म सबैलाई भन्छु, जागा रहो!”
ज़ैन अवं तुसन सेइं ज़ोतईं, तैन्ने सारे मैनन् सेइं भी ज़ोतईं कि, ‘हमेशा तियार राथ!’”
