ဆာလံ 107
1 ၁ ထာဝရဘုရားသည် ကောင်းမြတ်တော်မူ၍၊ ကရုဏာတော် အစဉ်အမြဲတည်သောကြောင့်၊ ဂုဏ် ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းကြလော့။
"Dem Herrn sagt Dank! Denn er ist gut. Auf ewig währet seine Huld."
2 ၂ ရန်သူ၏လက်မှ ထာဝရဘုရားနှုတ်၍ အရှေ့ အနောက် တောင်မြောက်အရပ်ရပ်ထဲက စုသိမ်းသော သူတည်းဟူသော၊ ရွေးတော်မူသော သူတို့သည် ဝန်ခံ ကြစေ။
So singen die vom Herrn Erlösten, die er aus Feindes Hand befreit
3 ၃
und aus den Ländern sammelt von Morgen, Abend, Mitternacht und Süden. -
Sie irren in der Steppenwüste und finden keine Bahn zur Wohnstatt hin.
Sie leiden Durst und Hunger, und ihre Seele sinkt darob in Ohnmacht.
Sie schreien zu dem Herrn in ihrer Not; Er rettet sie aus ihren Ängsten
und leitet sie auf rechtem Wege, die Wohnstatt zu erreichen.
8 ၈ လူသားတို့၌ပြုတော်မူသော ကရုဏာနှင့် အံ့ဘွယ်သော အမှုတော်တို့ကို ထောက်၍၊ ထာဝရဘုရား ၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းကြစေ။
Sie sollen dankbar sein dem Herrn für seine Gnade, für seine Wunder an den Menschenkindern,
9 ၉ အကြောင်းမူကား၊ တောင့်တသော ဝိညာဉ်ကို ရောင့်ရဲစေ၍၊ မွတ်သိပ်သော ဝိညာဉ်ကိုလည်း၊ ကောင်း သောအရာနှင့် ဝစေသော်မူ၏။
daß er ihr Lechzen stillt und ihren Hunger mit dem Nötigen befriedigt! -
10 ၁၀ ထိုသူတို့သည် ဘုရားသခင်၏ အမိန့်တော်ကို ငြင်းဆန်၍၊ အမြင့်ဆုံးသော ဘုရား၏ အကြံတော်ကို မထီမဲ့မြင် ပြုသောကြောင့်၊
In Finsternis und Todesschatten sitzen sie, gebannt in Elend und in Eisen;
denn Gottes Worten widerspenstig, verschmähen sie des Höchsten Rat.
Durch Mühsal beugt er ihren Sinn; sie werden machtlos; niemand hilft.
Sie schrein zum Herrn in ihrer Not; er rettet sie aus ihren Ängsten.
Aus Finsternis und Todesschatten führt er sie, und ihre Fesseln sprengt er auf.
15 ၁၅ လူသားတို့၌ ပြုတော်မူသော ကရုဏာနှင့် အံ့ဘွယ်သောအမှုတော်တို့ကိုထောက်၍၊ ထာဝရဘုရား၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးကို ချီးမွမ်းကြစေ။
Sie sollen dankbar sein dem Herrn für seine Gnade, für seine Wunder an den Menschenkindern,
daß er zertrümmert eherne Pforten und Eisenriegel bricht! -
17 ၁၇ မိုက်သောသဘောရှိသော သူတို့သည်လမ်းလွှဲ၍၊ ဒုစရိုက်ကို ပြုသောကြောင့် ဆင်းရဲခြင်းနှင့် တွေ့ကြုံ ရကြ၏။
Die Kranken leiden schwer ob ihres Sündenwandels und wegen ihrer Missetaten,
daß sie vor jeder Speise ekelt und sie des Todes Pforten schon berühren.
Sie schreien zu dem Herrn in ihrer Not; er rettet sie aus ihren Ängsten.
Er schickt sein Wort, macht sie gesund und rettet sie vor ihren Grüften.
21 ၂၁ လူသားတို့၌ ပြုတော်မူသော ကရုဏာနှင့် အံ့ဘွယ်သောအမှုတော်တို့ကို ထောက်၍၊ ထာဝရဘုရား ၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းကြစေ။
Sie sollen dankbar sein dem Herrn für seine Gnade, für seine Wunder an den Menschenkindern,
ihm Dankesopfer bringen, jubelnd seine Taten künden! -
Die auf der See in Schiffen fahren und ihr Geschäft auf großen Wassern treiben,
erblicken hier des Herren Werke und seine Wunder mit der tiefen Flut.
Ein Sturm erhebt sich auf sein Wort, und seine Wellen türmen sich.
26 ၂၆ မိုဃ်းကောင်းကင် တိုင်အောင်တက်လျက်၊ နက်နဲရာထဲသို့ ဆင်းလျက် တွေ့သောဘေးကြောင့်၊ သူတို့သည် စိတ်ပျက်ကြ၏။
Sie steigen bis zum Himmel, fahren in die Tiefen. Ihr Leben ist gefährdet.
Sie tanzen, schwanken wie Betrunkene. Dahin ist ihre ganze Kunst.
Sie schrein zum Herrn in ihrer Not; er rettet sie aus ihren Ängsten.
Er macht den Sturm zum Säuselwind; da legen sich des Meeres Wellen.
30 ၃၀ ထိုသို့ ငြိမ်ဝပ်သောကြောင့် သူတို့သည် ဝမ်းမြောက်ကြ၏။ အလိုရှိရာ သင်္ဘောဆိပ်သို့ ပို့ဆောင် တော်မူ၏။
Sie jubeln, daß sie stille liegen und er sie an ihr Endziel führt.
31 ၃၁ လူသားတို့၌ ပြုတော်မူသော ကရုဏာနှင့် အံ့ဘွယ်သော အမှုတော်တို့ကို ထောက်၍၊ ထာဝရ ဘုရား၏ ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းကြစေ။
Sie sollen dankbar sein dem Herrn für seine Gnade, für seine Wunder an den Menschenkindern
und ihn vor allem Volk erheben und ihn im Kreis der Alten loben! -
33 ၃၃ မြစ်တို့ကို လွင်ပြင်ဖြစ်စေခြင်းငှါ၎င်း၊ စမ်းရေ ထွက်ရာအရပ်ကိုလည်း သွေ့ခြောက်စေခြင်းငှါ၎င်း ပြုတော်မူ၏။
Er macht zur Wüste Ströme, zu dürrem Lande Quellenorte,
ein fruchtbar Land zum salzigen Grund, der Bosheit der Bewohner wegen.
35 ၃၅ တဖန်လွင်ပြင်ကို ရေနှင့်ပြည့်စေခြင်းငှါ၎င်း၊ သွေ့ခြောက်သော အရပ်ကိုလည်း စမ်းရေထွက်စေခြင်းငှါ ၎င်း ပြုတော်မူ၏။
Er macht zum Wasserteich die Wüste und dürres Land zum Quellenort;
die Hungrigen läßt er hier wohnen; Sie bauen eine Wohnstatt dort,
besäen Felder, pflanzen Weinberge, die lohnend Früchte tragen.
Er segnet sie, daß sie sich riesig mehren, und läßt ihr Vieh sich nicht vermindern.
Vermindern sie sich, werden sie gebeugt von Druck und Elend und von Jammer,
dann gießt auf Fürsten er Verachtung aus und führt sie in die unwegsame Öde.
Doch aus dem Elend hebt er Arme auf und macht Geschlechter Herden gleich.
42 ၄၂ ဖြောင့်မတ်သောသူတို့သည် မြင်၍၊ ဝမ်းမြောက် ကြ၏။ ခပ်သိမ်းသော ဒုစရိုက်သည်လည်း မိမိနှုတ်ကို ပိတ်ရ၏။
Das sehen Redliche und freuen sich, und jeder Frevelmund verstummt. -
43 ၄၃ အကြင်သူသည်ပညာရှိ၏၊ ထိုသူသည် ဤအမှု အရာတို့ကို ဆင်ခြင်၍၊ ထာဝရဘုရား၏ ကရုဏာ ကျေးဇူးတော်ကို နားလည်လိမ့်မည်။
Wer weise ist, beachtet dies, und Anerkennung finden so des Herren Gnadentaten.
