မဿဲ 15
1 ၁ ရှေးဟောင်း တို့မှဆက်ခံသော နည်းဥပဒေ ကို ကိုယ်တော် ၏တပည့် တို့သည် အဘယ်ကြောင့် လွန်ကျူး ကြပါသနည်း။ သူတို့သည် လက် မ ဆေး ဘဲ အစာ စား ကြပါသည်တကားဟု လျှောက် ကြလျှင်၊
அபரம்’ யிரூஸா²லம்நக³ரீயா: கதிபயா அத்⁴யாபகா: பி²ரூஸி²நஸ்²ச யீஸோ²: ஸமீபமாக³த்ய கத²யாமாஸு: ,
2 ၂ ကိုယ်တော် က၊ သင် တို့သည်အဆက်ဆက်ခံသော နည်းဥပဒေ ကိုအမှီပြု ၍ ဘုရားသခင် ၏ပညတ် တော် ကို အဘယ်ကြောင့် လွန်ကျူး ကြသနည်း။
தவ ஸி²ஷ்யா: கிமர்த²ம் அப்ரக்ஷாலிதகரை ர்ப⁴க்ஷித்வா பரம்பராக³தம்’ ப்ராசீநாநாம்’ வ்யவஹாரம்’ லங்வந்தே?
3 ၃ ဘုရားသခင် ၏ပညတ် တော်ကား၊ မိဘ ကို ရိုသေ စွာပြုလော့။ အကြင်သူ သည် မိဘ ကိုနှုတ် ဖြင့်ပြစ်မှား၏၊ ထိုသူသည် အသေ သတ် ခြင်းကို ခံစေဟုလာသတည်း။
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யுவாச, யூயம்’ பரம்பராக³தாசாரேண குத ஈஸ்²வராஜ்ஞாம்’ லங்வத்⁴வே|
4 ၄ သင် တို့မူကား ၊ အကြင်သူ သည် ကိုယ့် မိဘ ကို၊ သင်တို့အသုံးရ နိုင်သမျှ သော ငါ ၏ဥစ္စာသည် အလှူ ဝတ္ထု ဖြစ်စေဟုဆို ၏၊
ஈஸ்²வர இத்யாஜ்ஞாபயத், த்வம்’ நிஜபிதரௌ ஸம்’மந்யேதா²: , யேந ச நிஜபிதரௌ நிந்த்³யேதே, ஸ நிஸ்²சிதம்’ ம்ரியேத;
5 ၅ ထိုသူသည် ကိုယ် မိဘ ကိုပင် ရိုသေ စွာမ ပြုရဟုဆို၏။ ထိုသို့သင်တို့သည် အဆက်ဆက်ခံသော နည်းဥပဒေ အားဖြင့် ဘုရားသခင် ၏ပညတ် တော်ကို ပယ် ကြ၏။
கிந்து யூயம்’ வத³த², ய: ஸ்வஜநகம்’ ஸ்வஜநநீம்’ வா வாக்யமித³ம்’ வத³தி, யுவாம்’ மத்தோ யல்லபே⁴தே², தத் ந்யவித்³யத,
6 ၆ လျှို့ဝှက် သောသူတို့၊ ဟေရှာယ သည် သင် တို့ကိုရည်မှတ် လျက် ဤ လူမျိုး သည်နှုတ်နှင့် ငါ့ထံသို့ချဉ်းကပ်၍ နှုတ်ခမ်း နှင့်ငါ့ ကို ရိုသေ ကြ၏။ စိတ် နှလုံးမူကား ငါ နှင့် ဝေး လှ၏။
ஸ நிஜபிதரௌ புந ர்ந ஸம்’மம்’ஸ்யதே| இத்த²ம்’ யூயம்’ பரம்பராக³தேந ஸ்வேஷாமாசாரேணேஸ்²வரீயாஜ்ஞாம்’ லும்பத²|
7 ၇
ரே கபடிந: ஸர்வ்வே யிஸ²யியோ யுஷ்மாநதி⁴ ப⁴விஷ்யத்³வசநாந்யேதாநி ஸம்யக்³ உக்தவாந்|
8 ၈ လူ တို့စီရင် သောပညတ် တို့ကိုသွန်သင် ၍ နည်းဥပဒေသပေးလျက်ပင်ငါ့ ကို အချည်းနှီး ကိုးကွယ် ကြ၏ဟု နောက်ဖြစ်လတံ့သောအရာကို လျောက်ပတ်စွာဟောခဲ့ပြီ ဟု ပြန်၍မိန့်တော်မူ၏။
வத³நை ர்மநுஜா ஏதே ஸமாயாந்தி மத³ந்திகம்’| ததா²த⁴ரை ர்மதீ³யஞ்ச மாநம்’ குர்வ்வந்தி தே நரா: |
கிந்து தேஷாம்’ மநோ மத்தோ விதூ³ரஏவ திஷ்ட²தி| ஸி²க்ஷயந்தோ விதீ⁴ந் ந்ராஜ்ஞா ப⁴ஜந்தே மாம்’ முதை⁴வ தே|
10 ၁၀ ခံတွင်း သို့ ဝင် သောအရာ သည် လူ ကိုညစ်ညူး စေသည်မ ဟုတ်။ ခံတွင်း မှ ထွက် သောအရာ သည် ညစ်ညူး စေသောအရာဖြစ်သည် ဟု မိန့် တော်မူ၏။
ததோ யீஸு² ர்லோகாந் ஆஹூய ப்ரோக்தவாந், யூயம்’ ஸ்²ருத்வா பு³த்⁴யத்⁴ப³ம்’|
11 ၁၁ တပည့် တော်တို့သည်ချဉ်းကပ် ၍ ၊ ယခုမိန့်တော်မူသောစကား ကို ဖာရိရှဲ တို့သည်ကြား သောအခါစေတနာစိတ်ပျက် ကြသည်ကို သိ တော်မူသလောဟုလျှောက် ကြ၏။
யந்முக²ம்’ ப்ரவிஸ²தி, தத் மநுஜம் அமேத்⁴யம்’ ந கரோதி, கிந்து யதா³ஸ்யாத் நிர்க³ச்ச²தி, ததே³வ மாநுஷமமேத்⁴யீ கரோதீ|
12 ၁၂ ကိုယ်တော် ကလည်း ၊ ကောင်းကင် ဘုံ၌ရှိတော်မူသော ငါ ၏ခမည်းတော် စိုက် တော်မ မူသောအပင် ရှိသမျှ တို့ကို နှုတ် ရလိမ့်မည်။
ததா³நீம்’ ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய தஸ்மை கத²யாஞ்சக்ரு: , ஏதாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா பி²ரூஸி²நோ வ்யரஜ்யந்த, தத் கிம்’ ப⁴வதா ஜ்ஞாயதே?
13 ၁၃ ထိုသူ တို့ကိုရှိ ပါလေစေ။ သူတို့သည်လူကန်း တို့အား လမ်းပြ သောလူကန်း ဖြစ် ၏။ လူကန်း ချင်းတစ်ဦးကို တစ်ဦးလမ်းပြ လျှင် ၊ နှစ် ဦးတို့သည် တွင်း ထဲသို့ ကျ ကြလိမ့်မည် ဟု မိန့် တော်မူ၏။
ஸ ப்ரத்யவத³த், மம ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா யம்’ கஞ்சித³ங்குரம்’ நாரோபயத், ஸ உத்பாவ்த்³யதே|
தே திஷ்ட²ந்து, தே அந்த⁴மநுஜாநாம் அந்த⁴மார்க³த³ர்ஸ²கா ஏவ; யத்³யந்தோ⁴(அ)ந்த⁴ம்’ பந்தா²நம்’ த³ர்ஸ²யதி, தர்ஹ்யுபௌ⁴ க³ர்த்தே பதத: |
ததா³ பிதரஸ்தம்’ ப்ரத்யவத³த், த்³ரு’ஷ்டாந்தமிமமஸ்மாந் போ³த⁴யது|
யீஸு²நா ப்ரோக்தம்’, யூயமத்³ய யாவத் கிமபோ³தா⁴: ஸ்த²?
கதா²மிமாம்’ கிம்’ ந பு³த்⁴யத்⁴பே³? யதா³ஸ்யம்’ ப்ரேவிஸ²தி, தத்³ உத³ரே பதந் ப³ஹிர்நிர்யாதி,
18 ၁၈ မကောင်း သောကြံစည် ခြင်း၊ လူ အသက်ကိုသတ်ခြင်း၊ သူ့ မယားကိုပြစ်မှားခြင်း၊ မိန်းမ လွတ်နှင့် မှားယွင်းခြင်း၊ သူ့ဥစ္စာကိုခိုး ခြင်း၊ မမှန် သောသက်သေကိုခံခြင်း၊ သူ့ အသရေကိုဖျက်ခြင်းအရာတို့သည် နှလုံး ထဲက ထွက်လာ ၍၊
கிந்த்வாஸ்யாத்³ யந்நிர்யாதி, தத்³ அந்த: கரணாத் நிர்யாதத்வாத் மநுஜமமேத்⁴யம்’ கரோதி|
19 ၁၉ လူ ကို ညစ်ညူး စေသောအရာ ဖြစ် ကြ၏။ လက် မ ဆေးဘဲလျက် အစာကိုစား ခြင်းမူကား ၊ လူ ကိုညစ်ညူး စေသည်မ ဟုတ် ဟု မိန့် တော်မူ၏။
யதோ(அ)ந்த: கரணாத் குசிந்தா ப³த⁴: பாரதா³ரிகதா வேஸ்²யாக³மநம்’ சைர்ய்யம்’ மித்²யாஸாக்ஷ்யம் ஈஸ்²வரநிந்தா³ சைதாநி ஸர்வ்வாணி நிர்ய்யாந்தி|
ஏதாநி மநுஷ்யமபவித்ரீ குர்வ்வந்தி கிந்த்வப்ரக்ஷாலிதகரேண போ⁴ஜநம்’ மநுஜமமேத்⁴யம்’ ந கரோதி|
21 ၂၁ ခါနာန် အမျိုးဖြစ်သောမိန်းမ တစ်ယောက်သည် ထို နယ်စပ် မှ ထွက်လာ ၍၊ ဒါဝိဒ် ၏သား တော်ရှင် ၊ ကျွန်မ ကို သနား တော်မူပါ။ ကျွန်မ ၏သမီး သည် နတ်ဆိုး နှိပ်စက်ခြင်းကို ပြင်းစွာ ခံရပါသည်ဟု ဟစ်ကြော် သော်လည်း စကား တစ်ခွန်းမျှပြန် တော်မ မူ။
அநந்தரம்’ யீஸு²ஸ்தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²ய ஸோரஸீதோ³ந்நக³ரயோ: ஸீமாமுபதஸ்யௌ|
22 ၂၂ တပည့် တော်တို့သည်ချဉ်းကပ် ၍ ၊ ထိုမိန်းမ ပြန်သွား ရသောအခွင့်ကို ပေးတော်မူပါ။ ငါ တို့နောက် သို့ လိုက်၍ ဟစ်ကြော် လျက်နေပါသည်ဟု တောင်းလျှောက် ကြ၏။
ததா³ தத்ஸீமாத: காசித் கிநாநீயா யோஷித்³ ஆக³த்ய தமுச்சைருவாச, ஹே ப்ரபோ⁴ தா³யூத³: ஸந்தாந, மமைகா து³ஹிதாஸ்தே ஸா பூ⁴தக்³ரஸ்தா ஸதீ மஹாக்லேஸ²ம்’ ப்ராப்நோதி மம த³யஸ்வ|
23 ၂၃ ကိုယ်တော် ကလည်း ၊ ဣသရေလ အမျိုးအဝင် ပျောက်လွင့် သောသိုး များမှတစ်ပါး အခြားသောအမျိုးရှိ ရာသို့ ငါ့ကိုမ စေလွှတ် ဟု မိန့် တော်မူ၏။
கிந்து யீஸு²ஸ்தாம்’ கிமபி நோக்தவாந், தத: ஸி²ஷ்யா ஆக³த்ய தம்’ நிவேத³யாமாஸு: , ஏஷா யோஷித்³ அஸ்மாகம்’ பஸ்²சாத்³ உச்சைராஹூயாக³ச்ச²தி, ஏநாம்’ விஸ்ரு’ஜது|
ததா³ ஸ ப்ரத்யவத³த், இஸ்ராயேல்கோ³த்ரஸ்ய ஹாரிதமேஷாந் விநா கஸ்யாப்யந்யஸ்ய ஸமீபம்’ நாஹம்’ ப்ரேஷிதோஸ்மி|
தத: ஸா நாரீஸமாக³த்ய தம்’ ப்ரணம்ய ஜகா³த³, ஹே ப்ரபோ⁴ மாமுபகுரு|
26 ၂၆ မိန်းမ ကလည်း မှန် ပါ၏သခင် ၊ ခွေး မည်သည်ကားမိမိ သခင် ၏ စားပွဲ မှ ကျ သော စားနုပ် စားပေါက်ကို စား မြဲထုံးစံရှိပါ၏ဟု လျှောက် ပြန်လျှင်၊
ஸ உக்தவாந், பா³லகாநாம்’ ப⁴க்ஷ்யமாதா³ய ஸாரமேயேப்⁴யோ தா³நம்’ நோசிதம்’|
27 ၂၇ အို မိန်းမ ၊ သင် သည်ယုံကြည် အားကြီး လှပြီ။ သင့်အလိုရှိ သည်အတိုင်း သင် ၌ဖြစ် စေ ဟုမိန့် တော်မူ၏။ ထို အချိန် မှစ၍ ထိုမိန်းမ ၏သမီး သည် ကျန်းမာ ပကတိဖြစ်လေ၏။
ததா³ ஸா ப³பா⁴ஷே, ஹே ப்ரபோ⁴, தத் ஸத்யம்’, ததா²பி ப்ரபோ⁴ ர்ப⁴ஞ்சாத்³ யது³ச்சி²ஷ்டம்’ பததி, தத் ஸாரமேயா: கா²த³ந்தி|
28 ၂၈ ယေရှု သည် ထို အရပ်မှကြွ ၍ ဂါလိလဲ အိုင် နား သို့ရောက် တော်မူလျှင်တောင် ပေါ်သို့ တက် ၍ ထိုင် တော်မူ၏။
ததோ யீஸு²: ப்ரத்யவத³த், ஹே யோஷித், தவ விஸ்²வாஸோ மஹாந் தஸ்மாத் தவ மநோபி⁴லஷிதம்’ ஸித்³ய்யது, தேந தஸ்யா: கந்யா தஸ்மிந்நேவ த³ண்டே³ நிராமயாப⁴வத்|
29 ၂၉ များစွာ သောလူ အပေါင်းတို့သည် ခြေမစွမ်း ၊ မျက်စိ ကန်း၊ စကားအ ၊ အင်္ဂါ ချို့တဲ့သောသူမှစ၍ အခြား သော အနာရောဂါစွဲသောသူများ ကို ဆောင်ခဲ့ လျက် အထံ တော်သို့ရောက်လာ၍ ခြေ တော်ရင်း၌ ချထား ကြ၏။
அநந்தரம்’ யீஸ²ஸ்தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தா²ய கா³லீல்ஸாக³ரஸ்ய ஸந்நிதி⁴மாக³த்ய த⁴ராத⁴ரமாருஹ்ய தத்ரோபவிவேஸ²|
30 ၃၀ အနာ ရောဂါများကို ငြိမ်းစေတော်မူသဖြင့် ၊ အ သောသူသည် စကား ပြောသည်ကို၎င်း ၊ ချို့တဲ့ သောသူ သည် ပကတိ ဖြစ်သည်ကို၎င်း၊ ခြေမစွမ်း သောသူသည် လှမ်းသွား သည်ကို၎င်း ၊ မျက်စိကန်း သောသူသည် မြင် ရ သည်ကို၎င်း၊ လူ အစုအဝေးတို့သည်မြင် လျှင် အံ့ဩ ခြင်းသို့ရောက် ၍ ဣသရေလ အမျိုး၏ ဘုရားသခင် ဂုဏ် တော်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။
பஸ்²சாத் ஜநநிவஹோ ப³ஹூந் க²ஞ்சாந்த⁴மூகஸு²ஷ்ககரமாநுஷாந் ஆதா³ய யீஸோ²: ஸமீபமாக³த்ய தச்சரணாந்திகே ஸ்தா²பயாமாஸு: , தத: ஸா தாந் நிராமயாந் அகரோத்|
31 ၃၁ ထိုအခါ ယေရှု သည် တပည့် တော်တို့ကိုခေါ် ၍၊ ဤ လူ များကိုငါသနား ၏။ သုံး ရက် ပတ်လုံး ငါ နှင့်အတူရှိ ကြပြီ။ စားစရာ အလျှင်း မ ရှိ ။ လမ်း ခရီး၌ မော မည်ကိုစိုးရိမ်သောကြောင့်အစာ မစားမှီ သူ တို့ကိုလွှတ် ခြင်းငှာငါအလို မ ရှိ ဟုမိန့်တော်မူလျှင် ၊
இத்த²ம்’ மூகா வாக்யம்’ வத³ந்தி, ஸு²ஷ்ககரா: ஸ்வாஸ்த்²யமாயாந்தி, பங்க³வோ க³ச்ச²ந்தி, அந்தா⁴ வீக்ஷந்தே, இதி விலோக்ய லோகா விஸ்மயம்’ மந்யமாநா இஸ்ராயேல ஈஸ்²வரம்’ த⁴ந்யம்’ ப³பா⁴ஷிரே|
32 ၃၂ တပည့် တော်တို့က ဤမျှလောက် များ သောလူစု တို့သည် ဝ စွာစားလောက်သောအစာ ကို ဤတော အရပ် ၌ အကျွန်ုပ် တို့သည် အဘယ်သို့ ရနိုင်ပါမည်နည်းဟု လျှောက် ကြသော် ၊
ததா³நீம்’ யீஸு²: ஸ்வஸி²ஷ்யாந் ஆஹூய க³தி³தவாந், ஏதஜ்ஜநநிவஹேஷு மம த³யா ஜாயதே, ஏதே தி³நத்ரயம்’ மயா ஸாகம்’ ஸந்தி, ஏஷாம்’ ப⁴க்ஷ்யவஸ்து ச கஞ்சித³பி நாஸ்தி, தஸ்மாத³ஹமேதாநக்ரு’தாஹாராந் ந விஸ்ரக்ஷ்யாமி, ததா²த்வே வர்த்மமத்⁴யே க்லாம்யேஷு: |
ததா³ ஸி²ஷ்யா ஊசு: , ஏதஸ்மிந் ப்ராந்தரமத்⁴ய ஏதாவதோ மர்த்யாந் தர்பயிதும்’ வயம்’ குத்ர பூபாந் ப்ராப்ஸ்யாம: ?
யீஸு²ரப்ரு’ச்ச²த், யுஷ்மாகம்’ நிகடே கதி பூபா ஆஸதே? த ஊசு: , ஸப்தபூபா அல்பா: க்ஷுத்³ரமீநாஸ்²ச ஸந்தி|
ததா³நீம்’ ஸ லோகநிவஹம்’ பூ⁴மாவுபவேஷ்டும் ஆதி³ஸ்²ய
36 ၃၆ မုန့် ခုနှစ် လုံးနှင့် ငါး တို့ကိုလည်းယူ ၍ ကျေးဇူး တော်ကိုချီးမွမ်းပြီးမှ ၊ မုန့်နှင့်ငါးကိုဖဲ့ ၍ တပည့် တော်တို့အား ပေး တော်မူ၏။ တပည့် တော်တို့လည်း လူ အပေါင်းတို့အား ပေးကြ၏။
தாந் ஸப்தபூபாந் மீநாம்’ஸ்²ச க்³ரு’ஹ்லந் ஈஸ்²வரீயகு³ணாந் அநூத்³ய ப⁴ம்’க்த்வா ஸி²ஷ்யேப்⁴யோ த³தௌ³, ஸி²ஷ்யா லோகேப்⁴யோ த³து³: |
37 ၃၇ လူအပေါင်း တို့သည် စား ၍ ဝ ကြပြီးမှ ၊ ကြွင်းရစ် သောအကျိုးအပဲ့ ကိုကောက်သိမ်း ၍ ခုနှစ် တောင်း အပြည့် ရကြ၏။
தத: ஸர்வ்வே பு⁴க்த்வா த்ரு’ப்தவந்த: ; தத³வஸி²ஷ்டப⁴க்ஷ்யேண ஸப்தட³லகாந் பரிபூர்ய்ய ஸம்’ஜக்³ரு’ஹு: |
தே போ⁴க்தாரோ யோஷிதோ பா³லகாம்’ஸ்²ச விஹாய ப்ராயேண சது: ஸஹஸ்ராணி புருஷா ஆஸந்|
தத: பரம்’ ஸ ஜநநிவஹம்’ விஸ்ரு’ஜ்ய தரிமாருஹ்ய மக்³த³லாப்ரதே³ஸ²ம்’ க³தவாந்|
