မာကု 9
1 ၁ ထိုနောက်ကိုယ်တော်က ``အမှန်အကန်သင်တို့အား ငါဆိုသည်ကားတန်ခိုးအာဏာနှင့်တကွ ဘုရား သခင်၏နိုင်ငံတော်တည်သည်ကိုမမြင်မီ ဤ အရပ်ရှိလူအချို့တို့သည်မသေရကြ'' ဟု မိန့်တော်မူ၏။
അഥ സ താനവാദീത് യുഷ്മഭ്യമഹം യഥാർഥം കഥയാമി, ഈശ്വരരാജ്യം പരാക്രമേണോപസ്ഥിതം ന ദൃഷ്ട്വാ മൃത്യും നാസ്വാദിഷ്യന്തേ, അത്ര ദണ്ഡായമാനാനാം മധ്യേപി താദൃശാ ലോകാഃ സന്തി|
2 ၂ ခြောက်ရက်မျှကြာသော်သခင်ယေရှုသည်ပေတရု၊ ယာကုပ်၊ ယောဟန်တို့ကိုမြင့်သောတောင်ပေါ်သို့ ခေါ်ဆောင်သွားတော်မူ၏။ အခြားတစ်စုံတစ် ယောက်မျှမပါချေ။ သူတို့၏ရှေ့တွင်ကိုယ်တော် ၏အဆင်းသဏ္ဌာန်တော်သည်ပြောင်းလဲလေ၏။-
അഥ ഷഡ്ദിനേഭ്യഃ പരം യീശുഃ പിതരം യാകൂബം യോഹനഞ്ച ഗൃഹീത്വാ ഗിരേരുച്ചസ്യ നിർജനസ്ഥാനം ഗത്വാ തേഷാം പ്രത്യക്ഷേ മൂർത്യന്തരം ദധാര|
3 ၃ အဝတ်တော်သည်တောက်ပလျက်လွန်မင်းစွာ ဖြူဖွေးလာ၏။ ဤမျှဖြူဖွေးစေရန်ဤလောက တွင်မည်သည့်ခဝါသည်မျှမတတ်နိုင်ရာ။-
തതസ്തസ്യ പരിധേയമ് ഈദൃശമ് ഉജ്ജ്വലഹിമപാണഡരം ജാതം യദ് ജഗതി കോപി രജകോ ന താദൃക് പാണഡരം കർത്താം ശക്നോതി|
4 ၄ တပည့်တော်သုံးဦးတို့၏ရှေ့တွင် ဧလိယနှင့် မောရှေပေါ်လာ၍သခင်ယေရှုနှင့်စကား ပြောနေကြ၏။-
അപരഞ്ച ഏലിയോ മൂസാശ്ച തേഭ്യോ ദർശനം ദത്ത്വാ യീശുനാ സഹ കഥനം കർത്തുമാരേഭാതേ|
5 ၅ ထိုအခါပေတရုက ``အရှင်ဘုရား၊ ဤအရပ် တွင်နေထိုင်ဖွယ်ကောင်းပါ၏။ ကိုယ်တော်ရှင်အတွက် တဲတစ်ဆောင်၊ မောရှေအတွက်တဲတစ်ဆောင်၊ ဧလိယ အတွက်တဲတစ်ဆောင်၊ တဲသုံးဆောင်ကိုအကျွန်ုပ်တို့ ဆောက်ပါရစေ'' ဟုသခင်ယေရှုအားလျှောက် ထား၏။-
തദാ പിതരോ യീശുമവാദീത് ഹേ ഗുരോഽസ്മാകമത്ര സ്ഥിതിരുത്തമാ, തതഏവ വയം ത്വത്കൃതേ ഏകാം മൂസാകൃതേ ഏകാമ് ഏലിയകൃതേ ചൈകാം, ഏതാസ്തിസ്രഃ കുടീ ർനിർമ്മാമ|
6 ၆ တပည့်တော်တို့သည်လွန်မင်းစွာကြောက်လန့်လျက် ရှိကြသဖြင့် ပေတရုသည်မည်သို့လျှောက်ထားရ မည်ကိုမသိ၍ယင်းသို့လျှောက်ထားလိုက်သတည်း။
കിന്തു സ യദുക്തവാൻ തത് സ്വയം ന ബുബുധേ തതഃ സർവ്വേ ബിഭയാഞ്ചക്രുഃ|
7 ၇ ထိုနောက်မိုးတိမ်တိုက်တစ်ခုသည်ပေါ်လာ၍သူတို့ အပေါ်သို့တိမ်ရိပ်ကျလေသည်။ ``ဤသူကားငါ ၏ချစ်သားဖြစ်၏။ သူ၏စကားကိုနားထောင် လော့'' ဟုမိုးတိမ်ကအသံတော်ထွက်ပေါ်လာ၏။-
ഏതർഹി പയോദസ്താൻ ഛാദയാമാസ, മമയാം പ്രിയഃ പുത്രഃ കഥാസു തസ്യ മനാംസി നിവേശയതേതി നഭോവാണീ തന്മേദ്യാന്നിര്യയൗ|
8 ၈ ထိုအခါတပည့်တော်တို့သည်မိမိတို့ပတ်လည် သို့လှည့်ကြည့်ကြသော်လည်း သခင်ယေရှုမှတစ် ပါးအခြားမည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရကြတော့ပေ။
അഥ ഹഠാത്തേ ചതുർദിശോ ദൃഷ്ട്വാ യീശും വിനാ സ്വൈഃ സഹിതം കമപി ന ദദൃശുഃ|
9 ၉ ထိုနောက်ကိုယ်တော်နှင့်တပည့်တော်တို့သည် တောင် ပေါ်မှဆင်းကြ၏။ ထိုသို့ဆင်းကြစဉ်ကိုယ်တော် က ``သင်တို့တွေ့မြင်ခဲ့သည့်အခြင်းအရာကို လူသားသေခြင်းမှမထမြောက်မီအဘယ်သူ အားမျှမပြောကြနှင့်'' ဟုတပည့်တော်တို့အား ပညတ်တော်မူ၏။
തതഃ പരം ഗിരേരവരോഹണകാലേ സ താൻ ഗാഢമ് ദൂത്യാദിദേശ യാവന്നരസൂനോഃ ശ്മശാനാദുത്ഥാനം ന ഭവതി, താവത് ദർശനസ്യാസ്യ വാർത്താ യുഷ്മാഭിഃ കസ്മൈചിദപി ന വക്തവ്യാ|
10 ၁၀ သူတို့သည်ဤအမိန့်ကိုလိုက်နာကြသော်လည်း ``သေခြင်းမှထမြောက်သည်ဆိုသည်ကားအဘယ် နည်း'' ဟုအချင်းချင်းဆွေးနွေးလျက်နေကြ၏။-
തദാ ശ്മശാനാദുത്ഥാനസ്യ കോഭിപ്രായ ഇതി വിചാര്യ്യ തേ തദ്വാക്യം സ്വേഷു ഗോപായാഞ്ചക്രിരേ|
11 ၁၁ ထိုနောက်ကိုယ်တော်အား ``ကျမ်းတတ်ဆရာတို့ က ဦးစွာပထမဧလိယကြွလာလိမ့်မည်ဟု အဘယ်ကြောင့်ဆိုပါသနည်း'' ဟုမေးလျှောက် ကြ၏။
അഥ തേ യീശും പപ്രച്ഛുഃ പ്രഥമത ഏലിയേനാഗന്തവ്യമ് ഇതി വാക്യം കുത ഉപാധ്യായാ ആഹുഃ?
12 ၁၂ ကိုယ်တော်က ``အမှုအရာခပ်သိမ်းကိုအသင့် ပြင်ဆင်ရန် ဦးစွာပထမဧလိယကြွလာရ သည်ကားမှန်၏။ သို့ရာတွင်ကျမ်းစာတော်က လူသားသည်များစွာသောဒုက္ခဆင်းရဲကိုလည်း ကောင်း၊ ပစ်ပယ်ခြင်းကိုလည်းကောင်းခံရမည်ဟု အဘယ်ကြောင့်ဆိုသနည်း။-
തദാ സ പ്രത്യുവാച, ഏലിയഃ പ്രഥമമേത്യ സർവ്വകാര്യ്യാണി സാധയിഷ്യതി; നരപുത്രേ ച ലിപി ര്യഥാസ്തേ തഥൈവ സോപി ബഹുദുഃഖം പ്രാപ്യാവജ്ഞാസ്യതേ|
13 ၁၃ ဧလိယသည်ကြွလာခဲ့ပြီ။ ကျမ်းစာလာသည် အတိုင်း လူတို့သည်သူ့အားပြုလိုရာပြုခဲ့ကြ ပြီဟုသင်တို့အားငါဆိုသည်'' ဟုမိန့်တော်မူ၏။
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, ഏലിയാർഥേ ലിപി ര്യഥാസ്തേ തഥൈവ സ ഏത്യ യയൗ, ലോകാ: സ്വേച്ഛാനുരൂപം തമഭിവ്യവഹരന്തി സ്മ|
14 ၁၄ ကိုယ်တော်နှင့်တပည့်တော်သုံးဦးတို့သည် အခြား တပည့်တော်များရှိရာသို့ရောက်လာကြသောအခါ လူပရိသတ်ကြီးကိုမြင်ကြ၏။ တပည့်တော်တို့ သည်ကျမ်းတတ်ဆရာများနှင့်အခြေအတင် ပြောဆိုနေကြ၏။-
അനന്തരം സ ശിഷ്യസമീപമേത്യ തേഷാം ചതുഃപാർശ്വേ തൈഃ സഹ ബഹുജനാൻ വിവദമാനാൻ അധ്യാപകാംശ്ച ദൃഷ്ടവാൻ;
15 ၁၅ လူအပေါင်းတို့သည်ကိုယ်တော်ကိုမြင်သောအခါ အံ့သြကြလျက်အထံတော်သို့ပြေး၍နှုတ်ခွန်း ဆက်ကြ၏။-
കിന്തു സർവ്വലോകാസ്തം ദൃഷ്ട്വൈവ ചമത്കൃത്യ തദാസന്നം ധാവന്തസ്തം പ്രണേമുഃ|
16 ၁၆ ကိုယ်တော်ကတပည့်တော်တို့အား ``သင်တို့သည် ဤသူတို့နှင့်အဘယ်အကြောင်းအရာများကို အခြေအတင်ပြောဆိုနေကြသနည်း'' ဟုမေး တော်မူ၏။
തദാ യീശുരധ്യാപകാനപ്രാക്ഷീദ് ഏതൈഃ സഹ യൂയം കിം വിവദധ്വേ?
17 ၁၇ ပရိသတ်ထဲမှလူတစ်ယောက်က ``ဆရာတော်၊ အကျွန်ုပ်သည်မိမိ၏သားငယ်ကိုအထံတော် သို့ခေါ်ခဲ့ပါသည်။ သူသည်ဆွံ့အသည့်နတ် ပူးဝင်နေသူဖြစ်ပါသည်။-
തതോ ലോകാനാം കശ്ചിദേകഃ പ്രത്യവാദീത് ഹേ ഗുരോ മമ സൂനും മൂകം ഭൂതധൃതഞ്ച ഭവദാസന്നമ് ആനയം|
18 ၁၈ နတ်ပူးဝင်သည့်အခါတိုင်းသူသည်မြေပေါ်မှာ လဲကျတတ်ပါ၏။ ပါးစပ်မှအမြှုပ်များထွက် လျက်အံသွားများကြိတ်တတ်ပါသည်။ ထိုနောက် သူ၏ကိုယ်သည်တောင့်မာလာပါသည်။ အရှင်၏ တပည့်များအားထိုနတ်ကိုနှင်ထုတ်ပေးရန် အကျွန်ုပ်တောင်းပန်ပါသော်လည်းသူတို့သည် မတတ်နိုင်ကြပါ'' ဟုကိုယ်တော်အားလျှောက် ထား၏။
യദാസൗ ഭൂതസ്തമാക്രമതേ തദൈവ പാതസതി തഥാ സ ഫേണായതേ, ദന്തൈർദന്താൻ ഘർഷതി ക്ഷീണോ ഭവതി ച; തതോ ഹേതോസ്തം ഭൂതം ത്യാജയിതും ഭവച്ഛിഷ്യാൻ നിവേദിതവാൻ കിന്തു തേ ന ശേകുഃ|
19 ၁၉ ကိုယ်တော်က ``သင်တို့သည်ယုံကြည်ခြင်းကင်းမဲ့လှ ပါသည်တကား။ ငါသည်သင်တို့နှင့်မည်မျှကြာ အောင်နေရမည်နည်း။ မည်မျှကြာအောင်သင်တို့အား သည်းခံရမည်နည်း။ သူငယ်ကိုငါ့ထံသို့ခေါ်ခဲ့ကြ လော့'' ဟုမိန့်တော်မူ၏။-
തദാ സ തമവാദീത്, രേ അവിശ്വാസിനഃ സന്താനാ യുഷ്മാഭിഃ സഹ കതി കാലാനഹം സ്ഥാസ്യാമി? അപരാൻ കതി കാലാൻ വാ വ ആചാരാൻ സഹിഷ്യേ? തം മദാസന്നമാനയത|
20 ၂၀ သူတို့သည်ထိုသူငယ်ကိုအထံတော်သို့ခေါ်ခဲ့ ကြ၏။ နတ်သည်ကိုယ်တော်ကိုမြင်လျှင်မြင်ချင်းသူငယ် အား ပြင်းထန်စွာတုန်တက်စေသဖြင့် သူငယ်သည် ပါးစပ်မှအမြှုပ်များထွက်လျက်မြေသို့လဲ ကျလူးလှိမ့်နေ၏။-
തതസ്തത്സന്നിധിം സ ആനീയത കിന്തു തം ദൃഷ്ട്വൈവ ഭൂതോ ബാലകം ധൃതവാൻ; സ ച ഭൂമൗ പതിത്വാ ഫേണായമാനോ ലുലോഠ|
21 ၂၁ သခင်ယေရှုက ``ဤသို့ဖြစ်ပျက်နေသည်မှာ ကြာပြီလော'' ဟုသူငယ်၏ဖခင်အားမေး တော်မူ၏။ ဖခင်က ``ကလေးအရွယ်မှပင်ဖြစ်ပါသည်။-
തദാ സ തത്പിതരം പപ്രച്ഛ, അസ്യേദൃശീ ദശാ കതി ദിനാനി ഭൂതാ? തതഃ സോവാദീത് ബാല്യകാലാത്|
22 ၂၂ နတ်သည်သူငယ်အားသေစေရန်ကြိမ်ဖန်များစွာ မီးထဲသို့ဖြစ်စေ၊ ရေထဲသို့ဖြစ်စေလဲစေတတ်ပါ သည်။ အရှင်တတ်နိုင်တော်မူလျှင် အကျွန်ုပ်တို့အား သနားသဖြင့်ကူမတော်မူပါ'' ဟုပြန်လည် လျှောက်ထား၏။
ഭൂതോയം തം നാശയിതും ബഹുവാരാൻ വഹ്നൗ ജലേ ച ന്യക്ഷിപത് കിന്തു യദി ഭവാന കിമപി കർത്താം ശക്നോതി തർഹി ദയാം കൃത്വാസ്മാൻ ഉപകരോതു|
23 ၂၃ သခင်ယေရှုက ``တတ်နိုင်တော်မူလျှင်'' ဟု အဘယ်ကြောင့်ဆိုဘိသနည်း။ ယုံကြည်ခြင်း ရှိသူအဖို့မဖြစ်နိုင်သောအရာမရှိ'' ဟု ထိုသူအားမိန့်တော်မူ၏။-
തദാ യീശുസ്തമവദത് യദി പ്രത്യേതും ശക്നോഷി തർഹി പ്രത്യയിനേ ജനായ സർവ്വം സാധ്യമ്|
24 ၂၄ ချက်ချင်းပင်သူငယ်၏အဖက ``အကျွန်ုပ်အကယ် ပင်ယုံကြည်ပါ၏။ ယုံကြည်ခြင်းမပြည့်စုံသည့် အတွက်အကျွန်ုပ်အားမစတော်မူပါ'' ဟုကျယ် စွာလျှောက်ထား၏။
തതസ്തത്ക്ഷണം തദ്ബാലകസ്യ പിതാ പ്രോച്ചൈ രൂവൻ സാശ്രുനേത്രഃ പ്രോവാച, പ്രഭോ പ്രത്യേമി മമാപ്രത്യയം പ്രതികുരു|
25 ၂၅ အထံတော်သို့လူပရိသတ်များပြေးလာကြ သည်ကိုကိုယ်တော်မြင်တော်မူလျှင် ``ဆွံ့အနားပင်း သောနတ်၊ သူငယ်ထံမှထွက်လော့။ အဘယ်အခါမျှ ပြန်၍မပူးမဝင်နှင့်၊ ငါအမိန့်ရှိသည်'' ဟုညစ် ညမ်းသောနတ်အားမိန့်တော်မူ၏။-
അഥ യീശു ർലോകസങ്ഘം ധാവിത്വായാന്തം ദൃഷ്ട്വാ തമപൂതഭൂതം തർജയിത്വാ ജഗാദ, രേ ബധിര മൂക ഭൂത ത്വമേതസ്മാദ് ബഹിർഭവ പുനഃ കദാപി മാശ്രയൈനം ത്വാമഹമ് ഇത്യാദിശാമി|
26 ၂၆ နတ်သည်အော်ဟစ်ပြီးလျှင် သူငယ်ကိုပြင်းစွာတုန် တက်စေ၏။ ထိုနောက်သူ့ထံမှထွက်သွား၏။ သူငယ် သည်သူသေကဲ့သို့ဖြစ်နေသဖြင့် လူအများ ပင် ``သူငယ်သေပြီ'' ဟုပြောကြ၏။-
തദാ സ ഭൂതശ്ചീത്ശബ്ദം കൃത്വാ തമാപീഡ്യ ബഹിർജജാമ, തതോ ബാലകോ മൃതകൽപോ ബഭൂവ തസ്മാദയം മൃതഇത്യനേകേ കഥയാമാസുഃ|
27 ၂၇ သို့ရာတွင်သခင်ယေရှုသည်သူငယ်၏လက်ကို ကိုင်လျက်ထူမတော်မူ၏။ ထိုအခါသူငယ်သည် ထလေ၏။
കിന്തു കരം ധൃത്വാ യീശുനോത്ഥാപിതഃ സ ഉത്തസ്ഥൗ|
28 ၂၈ ကိုယ်တော်သည်အိမ်သို့ပြန်ရောက်၍တစ်ကိုယ်တည်း ရှိတော်မူသောအခါ တပည့်တော်တို့က ``အကျွန်ုပ် တို့သည်ထိုနတ်ကိုအဘယ်ကြောင့်နှင်ထုတ်၍ မရပါသနည်း'' ဟုမေးလျှောက်ကြ၏။
അഥ യീശൗ ഗൃഹം പ്രവിഷ്ടേ ശിഷ്യാ ഗുപ്തം തം പപ്രച്ഛുഃ, വയമേനം ഭൂതം ത്യാജയിതും കുതോ ന ശക്താഃ?
29 ၂၉ ကိုယ်တော်က ``ဆုတောင်းခြင်းမှတစ်ပါး အခြား အဘယ်နည်းနှင့်မျှဤနတ်မျိုးကိုနှင်ထုတ်၍ မရ'' ဟုမိန့်တော်မူ၏။
സ ഉവാച, പ്രാർഥനോപവാസൗ വിനാ കേനാപ്യന്യേന കർമ്മണാ ഭൂതമീദൃശം ത്യാജയിതും ന ശക്യം|
30 ၃၀ ကိုယ်တော်နှင့်တပည့်တော်တို့သည်ထိုအရပ်မှ ထွက်ခွာကြပြီးလျှင် ဂါလိလဲပြည်ကိုဖြတ် သွားကြ၏။ ယင်းသို့ဖြတ်သွားကြောင်းကိုကိုယ် တော်သည်မည်သူ့အားမျှသိစေတော်မမူလို။-
അനന്തരം സ തത്സ്ഥാനാദിത്വാ ഗാലീൽമധ്യേന യയൗ, കിന്തു തത് കോപി ജാനീയാദിതി സ നൈച്ഛത്|
31 ၃၁ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်ကိုယ်တော်သည် ``လူတို့ ၏လက်တွင်းသို့လူသားကိုအပ်နှံကြလိမ့်မည်။ သူ့ကိုသတ်ကြလိမ့်မည်။ သို့ရာတွင်သုံးရက်ကြာ သော်သူသည်သေခြင်းမှထမြောက်လိမ့်မည်'' ဟု တပည့်တော်တို့အားသွန်သင်တော်မူလျက်ရှိ သောကြောင့်ဖြစ်၏။-
അപരഞ്ച സ ശിഷ്യാനുപദിശൻ ബഭാഷേ, നരപുത്രോ നരഹസ്തേഷു സമർപയിഷ്യതേ തേ ച തം ഹനിഷ്യന്തി തൈസ്തസ്മിൻ ഹതേ തൃതീയദിനേ സ ഉത്ഥാസ്യതീതി|
32 ၃၂ တပည့်တော်တို့သည်ကိုယ်တော်၏စကားတော်ကို နားမလည်ကြ။ သို့ရာတွင်ကိုယ်တော်အားမမေး မလျှောက်ဝံ့ကြ။
കിന്തു തത്കഥാം തേ നാബുധ്യന്ത പ്രഷ്ടുഞ്ച ബിഭ്യഃ|
33 ၃၃ ကိုယ်တော်နှင့်တပည့်တော်တို့သည်ကပေရ နောင်မြို့သို့ရောက်ကြ၏။ အိမ်ထဲသို့ဝင်ပြီး နောက် ကိုယ်တော်က ``သင်တို့သည်လမ်းတွင် အဘယ်အကြောင်းအရာများကိုဆွေးနွေး ကြသနည်း'' ဟုတပည့်တို့အားမေးတော်မူ၏။-
അഥ യീശുഃ കഫർനാഹൂമ്പുരമാഗത്യ മധ്യേഗൃഹഞ്ചേത്യ താനപൃച്ഛദ് വർത്മമധ്യേ യൂയമന്യോന്യം കിം വിവദധ്വേ സ്മ?
34 ၃၄ သူတို့သည်ဆိတ်ဆိတ်နေကြ၏။ အဘယ်ကြောင့် ဆိုသော်မိမိတို့အနက် အဘယ်သူသည်အကြီး မြတ်ဆုံးဖြစ်သည်ကိုလမ်းတွင်ဆွေးနွေးငြင်းခုံ ခဲ့ကြသောကြောင့်ဖြစ်၏။-
കിന്തു തേ നിരുത്തരാസ്തസ്ഥു ര്യസ്മാത്തേഷാം കോ മുഖ്യ ഇതി വർത്മാനി തേഽന്യോന്യം വ്യവദന്ത|
35 ၃၅ ကိုယ်တော်သည်ထိုင်တော်မူပြီးလျှင်တစ်ကျိပ်နှစ် ပါးတို့ကိုခေါ်တော်မူ၍ ``အမြင့်ဆုံးသို့ရောက် လိုသူသည်အနိမ့်ဆုံးမှာနေရမည်။ လူခပ်သိမ်း တို့၏အစေခံလည်းဖြစ်ရမည်'' ဟုမိန့်တော်မူ၏။-
തതഃ സ ഉപവിശ്യ ദ്വാദശശിഷ്യാൻ ആഹൂയ ബഭാഷേ യഃ കശ്ചിത് മുഖ്യോ ഭവിതുമിച്ഛതി സ സർവ്വേഭ്യോ ഗൗണഃ സർവ്വേഷാം സേവകശ്ച ഭവതു|
തദാ സ ബാലകമേകം ഗൃഹീത്വാ മധ്യേ സമുപാവേശയത് തതസ്തം ക്രോഡേ കൃത്വാ താനവാദാത്
37 ၃၇ ထိုနောက်ထိုသူငယ်ကိုပွေ့တော်မူလျက် ``ငါ ၏နာမကိုထောက်၍ ဤသို့သောသူငယ်တစ်စုံ တစ်ယောက်ကိုလက်ခံသူသည်ငါ့ကိုလက်ခံ၏။ ငါ့ကိုလက်ခံသူသည်ငါ့ကိုသာလက်ခံသည် မဟုတ်။ ငါ့ကိုစေလွှတ်တော်မူသောအရှင်ကို လည်းလက်ခံ၏'' ဟုမိန့်တော်မူ၏။
യഃ കശ്ചിദീദൃശസ്യ കസ്യാപി ബാലസ്യാതിഥ്യം കരോതി സ മമാതിഥ്യം കരോതി; യഃ കശ്ചിന്മമാതിഥ്യം കരോതി സ കേവലമ് മമാതിഥ്യം കരോതി തന്ന മത്പ്രേരകസ്യാപ്യാതിഥ്യം കരോതി|
38 ၃၈ ယောဟန်က ``အရှင်ဘုရား၊ အရှင်၏နာမတော် ကိုအမှီပြု၍နတ်မိစ္ဆာတို့ကိုနှင်ထုတ်နေသူလူ တစ်ယောက်ကို အကျွန်ုပ်တို့တွေ့မြင်ခဲ့ပါသည်။ သူသည်အကျွန်ုပ်တို့နှင့်အတူမလိုက်။ သို့မလိုက် သဖြင့်အကျွန်ုပ်တို့သည် သူ့အားအရှင်၏နာမ တော်ကိုအသုံးမပြုရန်တားမြစ်ခဲ့ပါ၏'' ဟု ကိုယ်တော်အားလျှောက်ထား၏။-
അഥ യോഹൻ തമബ്രവീത് ഹേ ഗുരോ, അസ്മാകമനനുഗാമിനമ് ഏകം ത്വാന്നാമ്നാ ഭൂതാൻ ത്യാജയന്തം വയം ദൃഷ്ടവന്തഃ, അസ്മാകമപശ്ചാദ്ഗാമിത്വാച്ച തം ന്യഷേധാമ|
39 ၃၉ သခင်ယေရှုက ``သူ့ကိုမတားမြစ်ကြနှင့်၊ ငါ ၏နာမကိုအမှီပြု၍အံ့ဖွယ်သောအမှုကိုပြု ပြီးနောက် ငါ့အားပုတ်ခတ်ပြောဆိုနိုင်မည့်သူ တစ်စုံတစ်ယောက်မျှမရှိ။-
കിന്തു യീശുരവദത് തം മാ നിഷേധത്, യതോ യഃ കശ്ചിൻ മന്നാമ്നാ ചിത്രം കർമ്മ കരോതി സ സഹസാ മാം നിന്ദിതും ന ശക്നോതി|
തഥാ യഃ കശ്ചിദ് യുഷ്മാകം വിപക്ഷതാം ന കരോതി സ യുഷ്മാകമേവ സപക്ഷഃ|
41 ၄၁ အမှန်အကန်သင်တို့အားငါဆိုသည်ကား ငါ၏ တပည့်များဖြစ်သည်ကိုထောက်လျက် သင်တို့အား သောက်ရေတစ်ခွက်ကိုပေးသူသည်မုချအကျိုး ခံစားရလိမ့်မည်။
യഃ കശ്ചിദ് യുഷ്മാൻ ഖ്രീഷ്ടശിഷ്യാൻ ജ്ഞാത്വാ മന്നാമ്നാ കംസൈകേന പാനീയം പാതും ദദാതി, യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വച്മി, സ ഫലേന വഞ്ചിതോ ന ഭവിഷ്യതി|
42 ၄၂ ``ငါ့ကိုယုံကြည်ကိုးစားမှုပျက်ပြားစေရန် ဤ ကလေးသူငယ်တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုမှောက်မှား လမ်းလွဲစေသောသူသည် လည်တွင်ကြိတ်ဆုံကျောက် ကိုဆွဲလျက်ပင်လယ်ထဲသို့ပစ်ချခံရလျှင်သူ့ အဖို့သာ၍ကောင်း၏။-
കിന്തു യദി കശ്ചിൻ മയി വിശ്വാസിനാമേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാണിനാമ് ഏകസ്യാപി വിഘ്നം ജനയതി, തർഹി തസ്യൈതത്കർമ്മ കരണാത് കണ്ഠബദ്ധപേഷണീകസ്യ തസ്യ സാഗരാഗാധജല മജ്ജനം ഭദ്രം|
43 ၄၃ သင်၏လက်သည်သင်၏ယုံကြည်ခြင်းကိုပျက် ပြားစေလျှင် ထိုလက်ကိုဖြတ်ပစ်လော့။- (လောက်ကောင်များမသေ၊ မီးမငြိမ်းရာ) ငရဲမီး ထဲသို့လက်နှစ်ဖက်အစုံအလင်နှင့်ကျရောက် ရသည်ထက်၊ လက်တစ်ဖက်ချို့တဲ့လျက်ထာဝရ အသက်ကိုရခြင်းကသာ၍ကောင်း၏။- (Geenna g1067)
അതഃ സ്വകരോ യദി ത്വാം ബാധതേ തർഹി തം ഛിന്ധി;
44 ၄၄
യസ്മാത് യത്ര കീടാ ന മ്രിയന്തേ വഹ്നിശ്ച ന നിർവ്വാതി, തസ്മിൻ അനിർവ്വാണാനലനരകേ കരദ്വയവസ്തവ ഗമനാത് കരഹീനസ്യ സ്വർഗപ്രവേശസ്തവ ക്ഷേമം| (Geenna g1067)
45 ၄၅ သင်၏ခြေသည်သင်၏ယုံကြည်ခြင်းကိုပျက် ပြားစေလျှင် ထိုခြေကိုဖြတ်ပစ်လော့။- သင်သည်(လောက်ကောင်များမသေ၊ မီးမငြိမ်းရာ) ငရဲသို့ခြေနှစ်ဖက်အစုံအလင်နှင့်ကျရသည် ထက် ခြေတစ်ဖက်ချို့တဲ့လျက်ထာဝရအသက် ကိုရခြင်းကသာ၍ကောင်း၏။- (Geenna g1067)
യദി തവ പാദോ വിഘ്നം ജനയതി തർഹി തം ഛിന്ധി,
46 ၄၆
യതോ യത്ര കീടാ ന മ്രിയന്തേ വഹ്നിശ്ച ന നിർവ്വാതി, തസ്മിൻ ഽനിർവ്വാണവഹ്നൗ നരകേ ദ്വിപാദവതസ്തവ നിക്ഷേപാത് പാദഹീനസ്യ സ്വർഗപ്രവേശസ്തവ ക്ഷേമം| (Geenna g1067)
47 ၄၇ သင်၏မျက်စိသည်သင်၏ယုံကြည်ခြင်းကိုပျက်ပြား စေလျှင် ထိုမျက်စိကိုထုတ်ပစ်လော့၊ မျက်စိတစ်စုံနှင့် ငရဲသို့ကျရသည်ထက် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော် သို့မျက်စိတစ်လုံးချို့တဲ့လျက်ဝင်ရသည်ကသာ၍ ကောင်း၏။- (Geenna g1067)
സ്വനേത്രം യദി ത്വാം ബാധതേ തർഹി തദപ്യുത്പാടയ, യതോ യത്ര കീടാ ന മ്രിയന്തേ വഹ്നിശ്ച ന നിർവ്വാതി,
തസ്മിന ഽനിർവ്വാണവഹ്നൗ നരകേ ദ്വിനേത്രസ്യ തവ നിക്ഷേപാദ് ഏകനേത്രവത ഈശ്വരരാജ്യേ പ്രവേശസ്തവ ക്ഷേമം| (Geenna g1067)
49 ၄၉ ``ယဇ်ကောင်ကိုဆားခပ်၍သန့်စင်စေသကဲ့သို့ မီးသည်လူခပ်သိမ်းတို့ကိုသန့်စင်စေလိမ့်မည်။-
യഥാ സർവ്വോ ബലി ർലവണാക്തഃ ക്രിയതേ തഥാ സർവ്വോ ജനോ വഹ്നിരൂപേണ ലവണാക്തഃ കാരിഷ്യതേ|
50 ၅၀ ဆားသည်အသုံးဝင်၏။ သို့သော်ဆားမှအငန်ကင်း ပျောက်သွားပါမူ သင်တို့သည်ယင်းကိုအဘယ်သို့ ပြန်၍ငန်အောင်ပြုနိုင်ပါမည်နည်း။ ``သင်တို့၌မိတ်ဖွဲ့ခြင်းတည်းဟူသောဆားရှိစေ ပြီးလျှင် အချင်းချင်းငြိမ်းချမ်းစွာနေကြလော့'' ဟုမိန့်တော်မူ၏။
ലവണം ഭദ്രം കിന്തു യദി ലവണേ സ്വാദുതാ ന തിഷ്ഠതി, തർഹി കഥമ് ആസ്വാദ്യുക്തം കരിഷ്യഥ? യൂയം ലവണയുക്താ ഭവത പരസ്പരം പ്രേമ കുരുത|
