Waiata 129

1 He waiata; he pikitanga. He ki tenei ma Iharaira, Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake;

Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)

2 Ka maha a ratou tukinotanga i ahau o toku tamarikitanga ake; heoi kihai ahau i taea e ratou.

og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!

3 I parautia toku tuara e nga kaiparau; he roa a ratou parautanga.

Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:

4 He tika ta Ihowa: motu pu i a ia nga aho a te hunga kino.

„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.

5 Kia whakama, kia whakahokia ki muri, te hunga katoa e kino nei ki Hiona.

Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.

6 Kia rite ratou ki te tarutaru i nga tuanui, e memenge nei i te mea kiano i tupu ake.

Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.

7 E kore nei e ki te ringa o te kaikoti, te uma hoki o te kaipaihere.

Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.

8 E kore ano te hunga e haere ana i te taha e mea, Kia tau ki a koutou te manaaki a Ihowa: ko ta matou manaaki tenei ki a koutou i runga i te ingoa o Ihowa.

Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“