Waiata 107
1 Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
2 Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
3 I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
4 I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
5 I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
6 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
7 A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
8 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
9 E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
10 Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
11 Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
12 Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
13 Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
14 Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
15 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
16 Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
17 Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
18 Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
19 Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
20 Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
21 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
22 Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
23 Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
24 Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
25 Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
26 Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
27 Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
28 Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
29 Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
30 Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
31 Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
32 Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
33 Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
34 I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
35 Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
36 A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
37 Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
38 Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
39 Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
40 E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
41 Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
42 Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
43 Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.
Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
