< Salamo 37 >

1 Ko embetse amo tsivokatseo, vaho ko tsikirihe’o o mpanao ratio,
Av David. Vreidskast ikkje yver illgjerningsmennerne, harmast ikkje yver deim som gjer urett!
2 F’ie hiforejeje aniany hoe ahetse, vaho hiheatse hoe rongo-maindoñe.
For liksom gras vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.
3 Miatoa am’ Iehovà, le anò ty soa; imoneño i taney vaho rañeto ty figahiñañe.
Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!
4 Mifalea am’ Iehovà; le hatolo’e azo ty fisalalàn’ arofo’o.
Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.
5 Ampiatò am’ Iehovà ty fombà’o, Atokiso, vaho ie ty hitoloñe.
Gjev Herren din veg i vald, og lit på honom! Han skal gjera det;
6 Le hampionjone’e hoe hazavàñe ty havantaña’o, vaho hoe an-tsipinde-mena ty havañona’o.
og han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset, og din rett som middagsklåren.
7 Manintsiña am’ Iehovà naho mahaliñisa; ko ihobira’o ty miraorao an-tsata’e, t’indaty mitoloñ’ am-pikitrohan-dratio.
Ver still for Herren og stunda på honom! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråd!
8 Fario o habosehañeo, naho apoho ty fombo; ko embetse kera hañosi-karatiañe.
Haldt deg frå vreide, lat harm fara, vreidast ikkje, det er berre til å gjera ilt!
9 Toe haitoañe o tsy vokatseo, fa handova i taney ze mitamà Iehovà.
For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.
10 Aniany le tsy ho eo i lo-tserekey, ho tsoehe’o i akiba’ey f’ie tsy ho trea.
Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til, og legg du merke til hans stad, so er han der ikkje.
11 Toe handova i Taney o tretram-poo, hifale am-piraoraoañe vokatse.
Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.
12 Kililie’ i lo-tsereke ty vantañe, vaho ampikodrita’e nife.
Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot honom.
13 Iankahafa’ i Talè, fa arofoana’e te an-­titotse ty andro’e.
Herren lær åt honom; for han ser at hans dag kjem.
14 Fa napontsoa’ o tsivokatseo ty fibara, vaho nampibitsoke fale hametsaha’e ambane o rarakeo naho o misotrio, hañohofa’e loza amo an-dala mahitio.
Dei ugudlege dreg sverdet og spenner sin boge til å fella den arme og fatige og myrda deim som fer ærleg fram.
15 Hitrofaha’ i fibaray ty tro’ iareo, vaho ho pekañeñe ty fale’ iareo.
Deira sverd skal ganga inn i deira eige hjarta, og deira bogar verta brotne sund.
16 Hamake ty ­kedekedek’ anaña’ ty vantañe ta ty havokara’ o tsivokatse maroo.
Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.
17 Toe ho pozaheñe ty sira’ o lo-tserekeo, fe tohaña’ Iehovà o vañoñeo.
For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.
18 Arofoana’ Iehovà ty andro’ o vantañeo, tsy ho modo kitro añ’afe’e ty lova’iareo;
Herren kjenner dei dagar dei ulastande skal liva, og deira arv skal vara til æveleg tid.
19 Tsy ho salatse an-tsan-karatiañe; le ho anjañe an-tsam-paosa.
Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.
20 Hikoromake o tsy vokatseo, le hanahake ty safon’ añondry o rafelahi’ Iehovào, ie himosaoñe an-katòeñe, toe himiañe.
For dei ugudlege skal ganga til grunnar, og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv som røyk, kverv burt.
21 Misongo i tsivokatsey fe tsy mañavake; matarike i vantañey vaho mañomey.
Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.
22 Toe handova i taney o tahie’eo, fe haitoañe añe o afà’eo.
For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde.
23 Ampijadoña’ Iehovà ty lia’ ondaty, ie no’e i lala’ey.
Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.
24 Ndra t’ie mikorovoke tsy hidaboñe, fa tohaña’ Iehovà am-pitàñe.
Når han fell, vert han ikkje støypt til marki; for Herren styd hans hand.
25 Nitora’e iraho, fa antetse henaneo, mboe liako tsy nahatrea te naforintseñe o vañoñeo, te nangata-kaneñe o keleia’eo.
Eg hev vore ung og vorte gamall, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.
26 Matarike lomoñandro re naho mampisongo, vaho vokatse o tiri’eo.
Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.
27 Ihankaño ty raty, le anò ty soa, vaho himoneñe kitro añ’afe’e.
Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du æveleg buande i landet.
28 Tea’ Iehovà ty hatò, le tsy ho farie’e o mpañorike i Ha’eio; soa-fipalitse nainai’e iereo; fe haitoañe ty tiri’ o lo-tserekeo.
For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.
29 Handova i taney o vañoñeo, vaho himoneñe nainai’e.
Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.
30 Mañaka-kihitse ty falie’ o vantañeo, manao saontsi-to i famele’ey.
Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.
31 Añ’arofo’e ao ty Hàn’Añahare’e, tsy midorasitse o fandia’eo.
Hans Guds lov er i hans hjarta, hans stig er ikkje ustøde.
32 Tampone’ ty tsivokatse ty vantañe, mipay hañè-doza ama’e.
Dei ugudlege lurer på den rettferdige og søkjer å drepa honom.
33 Fe tsy hapo’ Iehovà an-taña’e ao, vaho tsy hado’e hafàtse an-jaka.
Herren yvergjev honom ikkje i hans hand og fordømer honom ikkje, når han vert dømd.
34 Itamao t’Iehovà, naho ambeno i lala’ey, le honjone’e handova i taney, vaho ho isa’o ty fañitoañe o tsivokatseo.
Venta på Herren og haldt deg på hans veg! so skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.
35 Fa nitreako ty lahiaga, tsivoatsolo, nandrevake hoe hatae maindoñe an-tane’e ao;
Eg såg ein ugudleg ovrikjen mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv.
36 Fe nihelañe añe, le heheke, tsy eo; pinaiko fa tsy nahatrea.
Men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter honom, men han vart ikkje funnen.
37 Henteo ty vañoñe, hehe i vantañey, ho soa-figadoñe ty mifampilongo.
Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.
38 Fe hatrao-­karotsake o mpandilatseo vaho ho tomereñe ty figadoña’ ty lo-tsereke.
Men dei fråfalne vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.
39 Boak’ am’ Iehovà ty fandrombahañe o vañoñeo, Ie ty fitsoloha’ iareo an-tsàm-poheke.
Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsels tid.
40 Imbàe’ Iehovà naho votsore’e; haha’e amo ­tsivokatseo vaho rombahe’e, amy te Ie ty fipalira’ iareo.
Og Herren hjelper deim og friar deim ut, han friar deim frå dei ugudlege og frelser deim, for dei flyr til honom.

< Salamo 37 >