Joba 26
1 Ty hoe ty natoi’ Iobe:
A Hiob tak odpowiedział:
2 Akore ty nañimba’o ty tsy aman’ ozatse? ty nandrombaha’o ty sirañe tsy an-kafatrarañe?
Jakże uratowałeś tego, który nie ma mocy? Jakże wybawiłeś ramię, które nie ma siły?
3 Akore ty nanoroa’o ty tsy aman-kilala; ty nitaroñe’o hasoa-anatse ami’ty maro?
Jakże doradziłeś temu, który nie ma mądrości? Jakże dokładnie nauczyłeś tej sprawy?
4 Ia ty nañakara’o saontsy? Vaho fañahi’ ia ty nitroboeñe ama’o?
Komu powiedziałeś te słowa? Czyj to duch wyszedł od ciebie?
5 Mihelohelo ambane rano ao o loloo, naho o mpimoneñeo.
Rzeczy martwe rodzą się pod wodami oraz ich mieszkańcy.
Piekło jest odkryte przed nim i zatracenie nie ma przykrycia. (Sheol h7585)
7 Alama’e an-dikerañe ambone’ i hoakoakey i avaratsey; aradorado’e ambone hakoahañe eo ty tane toy.
Rozciągnął północ nad pustym miejscem [i] ziemię zawiesił na niczym.
8 Aholonkolo’e amo raho’eo ty rano, fe tsy miporitsak’ ambane i rahoñey.
Zawiązuje wody w swoich obłokach, a obłok nie pęka pod nimi.
9 Takona’e ty tarehe’ i zava-volañey, alafi’e ama’e i raho’ey.
Zatrzymuje widok swego tronu, rozciąga nad nim swój obłok.
10 Nañarikatoha’e sokitse ty an-tarehe’ o ranoo hañefera’e amy ieñey i hazavàñey.
Wodom nakreślił granice, aż nastąpi koniec światłości i ciemności.
11 Miezeñezeñe o fahan-dikerañeo, mianifañe ami’ty enda’e.
Filary niebios trzęsą się i zdumiewają się jego gromem.
12 An-kaozarañe ty nampipendreña’e i riakey; aman-kihitse ty nitomboha’e i Rahàbe.
Swoją mocą dzieli morze, a swoją roztropnością uśmierza jego nawałnicę.
13 I kofò’ey ty ampisava’e i likerañey; trinofam-pità’e i mereñe mitsiritsiokey.
Swoim duchem przyozdobił niebiosa, a jego ręka stworzyła pokrzywionego węża.
14 Inay, romoromom-pitoloña’e irezay, le volam-bisibisike ty ijanjiñañe, Fe ia ty mahafohiñe i figorogodoiña’e ra’elahiy?
Oto tylko cząstka jego dróg, ale jakże mało o nim słyszymy! A kto pojmie grzmot jego wielkiej potęgi?
