Joba 11
1 Le hoe ty natoi’ i Tsofare nte Naamate:
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 Hapoke tsy ho valeañe hao i entan-tsy fotofoto rezay, hahazo to hao ondaty lifo-dañonañeo?
«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
3 Hampijomohòn-ty lahilahy hao ty fangaradadaha’o, tsy hendaha’ ondaty hao t’ie manivetive?
Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
4 ami’ty nanoa’o ty hoe: Ki’e o fañòhakoo, naho malio-tahin-draho am-pivazohoa’o.
Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
5 Aa ehe te hitsara t’i Andrianañahare, naho hanokake fivimby ama’o,
Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
6 hitaroña’e hihitse miheotse! Toe aman’ ila roe ty hilala to. Aa le mahafohina te apon’ Añahare ty ila’ o hakeo’oo.
og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
7 Mahafitsikarake o raha miheotse aman’ Añahareo v’iheo? Mahafañitsokitsoke o efe’ efe’ i El-Sadai hao?
Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
8 Sikal’ an-dindìñe eñe iereo? —ino ty ho mete’o? laleke ta i Tsikeokeokey —ino ty ho fohi’o? (Sheol h7585)
Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)
9 Lava te ami’ty tane toy ty andava’e, mihenehene te amy riakey.
Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
10 Ke miary re, ke mampigabeñe, he manontoñe, ia ty hanebañe aze?
Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
11 Toe arofoana’e ty votro; naho vazoho’e ty hakeo, ndra t’ie tsy mandohy.
Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
12 Kanao hahilala ty dagola, le mahaterak’ ondaty ty borìke-ly.
Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
13 Avantaño arè ty arofo’o, vaho avelaro ama’e o fità’oo,
Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
14 apoho añe ze hakeo am-pità’o; ko ado’o hitobok’ añ’akiba’o ao ty tahiñe,
og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
15 Ie amy zao, hampiandrae’o laharañe tsy aman-kila; hijohan-drehe tsy an-kahembañañe.
då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
16 Ho haliño’o ty fisotria’o; ho tiahi’o hoe rano fa nisaok’ añe.
då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
17 Le hazava te amy tsipinde-menay ty havelo’o; naho manahake ty maraindray i haìe’ey.
Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
18 Le hahatoky irehe kanao am-pitamàñe; mijilojilova añ’ariari’o, le màndrea an-kanintsiñe.
då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
19 Ho nihity tsy an-kahembañañe vaho maro ty hipay imba ama’o.
Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
20 Fe ho tofake ty maso’ o lo-tserekeo; le tsy aia ty hivoratsaha’e, vaho ty fipetro’e avao ty hisalala’e.
Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
