Psalmi 81

1 Asafa dziesma, dziedātāju vadonim uz Ģittit. Dziediet priecīgi Dievam, mūsu stiprumam, gavilējiet Jēkaba Dievam.

Al maestro del coro. Su «I torchi...». Di Asaf. Esultate in Dio, nostra forza, acclamate al Dio di Giacobbe.

2 Uzdziedat dziesmas un dodiet šurp bungas, mīlīgas kokles ar stabulēm.

Intonate il canto e suonate il timpano, la cetra melodiosa con l'arpa.

3 Pūtiet trumetes jaunā mēnesī, pilnā mēnesī, mūsu svētku laikā.

Suonate la tromba nel plenilunio, nostro giorno di festa.

4 Jo tas ir likums iekš Israēla, tiesa no Jēkaba Dieva.

Questa è una legge per Israele, un decreto del Dio di Giacobbe.

5 To Viņš licis par liecību iekš Jāzepa, kad izgāja pār Ēģiptes zemi, kad es dzirdēju valodu, ko nesapratu.

Lo ha dato come testimonianza a Giuseppe, quando usciva dal paese d'Egitto. Un linguaggio mai inteso io sento:

6 “Viņa kamiešiem Es esmu atņēmis nastu, un viņa rokas atsvabinājis no nestavas.

«Ho liberato dal peso la sua spalla, le sue mani hanno deposto la cesta.

7 Kad tu Mani piesauci bēdās, tad Es tevi izglābu; Es tevi paklausīju, paslēpies pērkona padebešos, Es tevi pārmanīju pie bāršanās ūdens.

Hai gridato a me nell'angoscia e io ti ho liberato, avvolto nella nube ti ho dato risposta, ti ho messo alla prova alle acque di Meriba.

8 Klausāties, Mani ļaudis, Es jums došu liecību; Israēl, kaut tu Mani klausītu!

Ascolta, popolo mio, ti voglio ammonire; Israele, se tu mi ascoltassi!

9 Lai tavā starpā nav cita Dieva, un tev nebūs pielūgt svešu Dievu.

Non ci sia in mezzo a te un altro dio e non prostrarti a un dio straniero.

10 Es esmu Tas Kungs, tavs Dievs, kas tevi izvedis no Ēģiptes zemes; atplet savu muti, lai Es to pildu.

Sono io il Signore tuo Dio, che ti ho fatto uscire dal paese d'Egitto; apri la tua bocca, la voglio riempire.

11 Bet Mani ļaudis neklausa Manu balsi un Israēlim Manis negribās.

Ma il mio popolo non ha ascoltato la mia voce, Israele non mi ha obbedito.

12 Tad Es tos arī esmu pametis viņu cietam sirds prātam, ka tie staigā pēc saviem padomiem.

L'ho abbandonato alla durezza del suo cuore, che seguisse il proprio consiglio.

13 Kaut Mani ļaudis Man klausītu, un Israēls staigātu uz Maniem ceļiem!

Se il mio popolo mi ascoltasse, se Israele camminasse per le mie vie!

14 Es pazemotu viņu ienaidniekus drīz un grieztu Savu roku pret viņu spaidītājiem.

Subito piegherei i suoi nemici e contro i suoi avversari porterei la mia mano.

15 Kas To Kungu ienīst, tiem bija Viņam padoties, tad tie mūžīgi pastāvētu.

I nemici del Signore gli sarebbero sottomessi e la loro sorte sarebbe segnata per sempre;

16 Un Viņš tos barotu ar briedušiem kviešiem, un ar medu no akmens kalna Es tevi pieēdinātu.”

li nutrirei con fiore di frumento, li sazierei con miele di roccia».