Psalmi 147

1 Teiciet To Kungu, jo ir labi, mūsu Dievu slavēt; šī teikšana ir mīlīga un pieklājās.

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

2 Tas Kungs uztaisa Jeruzālemi, Viņš sapulcina Israēla ļaudis, kas bija izdzīti.

خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Viņš dziedina tos, kam satriektas sirdis, un remdē viņu sāpes.

او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

4 Viņš skaita zvaigžņu pulku, Viņš sauc tās visas pa vārdam.

خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

5 Mūsu Kungs ir liels un varens spēkā, Viņa gudrība ir neizmērojama.

خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

6 Tas Kungs paceļ bēdīgos un pazemo bezdievīgos līdz zemei.

او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

7 Pateiciet Tam Kungam ar slavas dziesmām, teiciet mūsu Dievu ar koklēm!

خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

8 Viņš debesi apklāj ar mākoņiem, Viņš lietu dod zemei, Viņš liek zālei augt uz kalniem;

او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

9 Viņš lopiem dod barību, jauniem kraukļiem, kad tie sauc.

به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

10 Viņam nav labs prāts pie zirga stipruma, Viņam nepatīk vīra lieli.

خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

11 Tam Kungam patīk tie, kas Viņu bīstas, kas gaida uz Viņa žēlastību.

خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

12 Teici To Kungu, Jeruzāleme, slavē savu Dievu, Ciāna.

ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

13 Jo Viņš stiprina tavu vārtu aizšaujamos, Viņš svētī tavus bērnus tur iekšā.

زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

14 Viņš dod mieru tavām robežām, Viņš tevi paēdina ar briedušiem kviešiem.

او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

15 Viņš sūta Savas apsolīšanas virs zemes, Viņa vārds tek(izplatās) ar steigšanos.

خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

16 Viņš dod sniegu kā vilnu, Viņš kaisa salnu kā pelnus.

او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

17 Viņš met Savu krusu kā kumosus. Kas var pastāvēt priekš Viņa aukstuma?

خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

18 Viņš sūta Savu vārdu, un kūst, Viņš liek savam vējam pūst, tad ūdeņi notek.

سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

19 Viņš Jēkabam dara zināmu Savu vārdu, Israēlim Savus likumus un tiesas,

او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

20 Tā Viņš nedara nevienai citai tautai; Viņa tiesas tās nepazīst. Alleluja!

این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!