Salamana Pamācības 8
1 Vai gudrība nesauc, un atzīšana nepaceļ savu balsi?
Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
2 Kalnu virsgalā tā stāv, ceļmalā uz ceļu jūtīm;
Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
3 Pie vārtiem pilsētas priekšā, kur pa vārtiem ieiet, viņa skaņi sauc:
Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
4 „Uz jums, vīri, es saucu, un mana balss iet pie cilvēku bērniem.
Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
5 Ņemiet vērā, nejēgas, gudrību, un, ģeķi, paliekat prātīgi!
Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
6 Klausāties, jo es runāšu augstas lietas un atdarīšu savu muti ar skaidriem vārdiem.
Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
7 Jo mana mute runās patiesību, un bezdievība manām lūpām ir negantība.
Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
8 Visi manas mutes vārdi stāv taisnībā, iekš tiem nav netiklības, nedz viltības.
Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
9 Tie ir visnotaļ taisni tam, kas tos saprot un skaidri tiem, kas atzīšanu atraduši.
Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
10 Pieņemiet manu mācību labāki nekā sudrabu, un atzīšanu vairāk nekā tīru zeltu;
Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
11 Jo gudrība ir labāka pār pērlēm, un viss, ko tu kārotu, tai netiek līdz.
Want de wijsheid is meer waard dan juwelen, Geen kostbaarheid komt haar nabij!
12 Es, tā gudrība, mītu pie samaņas un atrodu vērtīgu padomu.
Ik, wijsheid, ben met overleg vertrouwd, En beschik over weloverwogen kennis;
13 Tā Kunga bijāšana ir: ienīdēt ļaunu, lepnību, augstprātību un ļaunu ceļu, un es ienīstu netiklu muti.
Maar hoogmoed en trots, een slechte levenswandel, En een wispelturige tong zijn een afschuw voor mij.
14 Pie manis ir padoms un palīgs; es esmu atzīšana, man ir spēks.
Ik beschik over raad en beleid, Ik bezit doorzicht en kracht;
15 Caur mani valda ķēniņi, un dod taisnus likumus valdītāji;
Door mij zijn de koningen koning, En bepalen de leiders wat recht is;
16 Caur mani valda varenie un lielkungi, visi zemes soģi.
Door mij zijn de vorsten vorst, En zijn alle rechtvaardige rechters in aanzien.
17 Es mīlēju tos, kas mani mīl, un kas mani tikuši(centīgi) meklē, tie mani atrod.
Die mij beminnen heb ik lief, En die mij zoeken, zullen mij vinden.
18 Bagātība un gods ir pie manis, paliekama manta un taisnība.
Ik beschik over rijkdom en aanzien, Over duurzame welvaart en voorspoed;
19 Mani augļi ir labāki nekā zelts un tīrs zelts, un mans ienākums nekā šķīsts sudrabs.
Mijn vrucht is meer waard dan het edelste goud, Meer dan het fijnste zilver mijn oogst.
20 Es vadu uz taisnības ceļa, taisnas tiesas pēdās,
Ik wandel op de weg der gerechtigheid, Midden op de paden van het recht:
21 Ka tiem, kas mani mīl, dodu iemantot pilnību un pildu viņu mantu.
Om die mij beminnen, met bezit te verrijken, En hun schatkamers te vullen.
22 Tas Kungs mani nolika par sava ceļa iesākumu, par savu radījumu pirmaju no mūžības.
Jahweh schiep mij als zijn eerste gewrocht, Als het eerste werk, dat Hij ooit heeft gemaakt;
23 No mūžības es esmu iecelta, no iesākuma, no pasaules gala.
Van oudsher ben ik gevormd, Van den beginne, vóór de eerste tijden der aarde.
24 Kad dziļumi vēl nebija, tad es piedzimu, kad avoti vēl nebija, no ūdeņiem grūti.
Toen er nog geen oceanen waren. was ik geboren, Toen er nog geen bronnen, rijk aan water, bestonden;
25 Pirms kalnu pamati tapa nolikti, priekš pakalniem, tad es piedzimu.
Eer de bergen waren neergelaten, Eer de heuvels ontstonden, werd ik geboren,
26 Viņš vēl nebija radījis zemi nedz klajumus, nedz sācis pasaules pīšļus;
Eer Hij de aarde had gemaakt en de velden, En alle grondstoffen der wereld.
27 Kad viņš debesis sataisīja, tad es tur biju; kad viņš izplatīja debess velvi pār dziļumiem,
Toen Hij de hemel welfde, was ik aanwezig, Toen Hij een kring trok rond het vlak van de oceaan;
28 Kad viņš padebešus augšām nostiprināja, kad dziļumu avoti krākdami krāca,
Toen Hij daarboven de wolken bevestigde, En de bronnen van de oceaan begonnen te stromen;
29 Kad viņš jūrai lika robežas, ka ūdeņi neplūstu pār viņas malām, kad viņš nostiprināja zemes pamatus:
Toen Hij de zee haar grenzen stelde, Dat de wateren haar oevers niet zouden overschrijden; Toen Hij de fundamenten der aarde legde:
30 Tad es biju pie viņa tā izdarītāja un biju viņa prieks dienu dienas un līksmojos viņa priekšā vienmēr:
Was ik bij Hem als een troetelkind, Was ik elke dag zijn vermaak, Dartelde ik heel de tijd onder zijn ogen,
31 Es līksmojos viņa pasaules virsū un mans prieks ir pie cilvēku bērniem.
Spelend op zijn wereldrond, En mij vermakend met de kinderen der mensen.
32 Tad klausiet nu mani, mani bērni; jo svētīgs, kas manus ceļus sargā.
Welnu dan kinderen luistert naar mij; Gelukkig zij, die mijn wegen bewaren;
33 Klausiet pamācīšanai un topiet gudri, un neatmetat viņu.
Hoort naar de lessen, weest wijs, en verwerpt ze niet. En de wacht houden aan de posten van mijn poorten.
34 Svētīgs tas cilvēks, kas mani klausa, kas kavējās pie manām durvīm dienu no dienas, sargāt manu durvju stenderus;
Gelukkig de mens, die naar mij luistert, Die elke dag aan mijn deuren waken,
35 Jo kas mani atrod, tas atrod dzīvību un dabūs žēlastību no Tā Kunga.
Wie mij vindt, heeft het leven gevonden, En welbehagen verkregen van Jahweh;
36 Bet kas pret mani grēko, tas dara varu savai dvēselei; kas mani ienīst, tie visi līdz mīļo nāvi.“
Maar wie mij mist, benadeelt zichzelf, En al wie mij haten, beminnen de dood!
