Salamana Pamācības 8
1 Vai gudrība nesauc, un atzīšana nepaceļ savu balsi?
Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi
2 Kalnu virsgalā tā stāv, ceļmalā uz ceļu jūtīm;
Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?
3 Pie vārtiem pilsētas priekšā, kur pa vārtiem ieiet, viņa skaņi sauc:
Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:
4 „Uz jums, vīri, es saucu, un mana balss iet pie cilvēku bērniem.
«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.
5 Ņemiet vērā, nejēgas, gudrību, un, ģeķi, paliekat prātīgi!
Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.
6 Klausāties, jo es runāšu augstas lietas un atdarīšu savu muti ar skaidriem vārdiem.
Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.
7 Jo mana mute runās patiesību, un bezdievība manām lūpām ir negantība.
Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.
8 Visi manas mutes vārdi stāv taisnībā, iekš tiem nav netiklības, nedz viltības.
Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.
9 Tie ir visnotaļ taisni tam, kas tos saprot un skaidri tiem, kas atzīšanu atraduši.
Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.
10 Pieņemiet manu mācību labāki nekā sudrabu, un atzīšanu vairāk nekā tīru zeltu;
Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.
11 Jo gudrība ir labāka pār pērlēm, un viss, ko tu kārotu, tai netiek līdz.
Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.
12 Es, tā gudrība, mītu pie samaņas un atrodu vērtīgu padomu.
Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.
13 Tā Kunga bijāšana ir: ienīdēt ļaunu, lepnību, augstprātību un ļaunu ceļu, un es ienīstu netiklu muti.
Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.
14 Pie manis ir padoms un palīgs; es esmu atzīšana, man ir spēks.
Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.
15 Caur mani valda ķēniņi, un dod taisnus likumus valdītāji;
Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.
16 Caur mani valda varenie un lielkungi, visi zemes soģi.
Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.
17 Es mīlēju tos, kas mani mīl, un kas mani tikuši(centīgi) meklē, tie mani atrod.
Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.
18 Bagātība un gods ir pie manis, paliekama manta un taisnība.
Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.
19 Mani augļi ir labāki nekā zelts un tīrs zelts, un mans ienākums nekā šķīsts sudrabs.
Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.
20 Es vadu uz taisnības ceļa, taisnas tiesas pēdās,
Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.
21 Ka tiem, kas mani mīl, dodu iemantot pilnību un pildu viņu mantu.
Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.
22 Tas Kungs mani nolika par sava ceļa iesākumu, par savu radījumu pirmaju no mūžības.
Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.
23 No mūžības es esmu iecelta, no iesākuma, no pasaules gala.
Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.
24 Kad dziļumi vēl nebija, tad es piedzimu, kad avoti vēl nebija, no ūdeņiem grūti.
Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.
25 Pirms kalnu pamati tapa nolikti, priekš pakalniem, tad es piedzimu.
Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.
26 Viņš vēl nebija radījis zemi nedz klajumus, nedz sācis pasaules pīšļus;
Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,
27 Kad viņš debesis sataisīja, tad es tur biju; kad viņš izplatīja debess velvi pār dziļumiem,
Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,
28 Kad viņš padebešus augšām nostiprināja, kad dziļumu avoti krākdami krāca,
Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,
29 Kad viņš jūrai lika robežas, ka ūdeņi neplūstu pār viņas malām, kad viņš nostiprināja zemes pamatus:
Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə
30 Tad es biju pie viņa tā izdarītāja un biju viņa prieks dienu dienas un līksmojos viņa priekšā vienmēr:
Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.
31 Es līksmojos viņa pasaules virsū un mans prieks ir pie cilvēku bērniem.
Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.
32 Tad klausiet nu mani, mani bērni; jo svētīgs, kas manus ceļus sargā.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!
33 Klausiet pamācīšanai un topiet gudri, un neatmetat viņu.
Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.
34 Svētīgs tas cilvēks, kas mani klausa, kas kavējās pie manām durvīm dienu no dienas, sargāt manu durvju stenderus;
Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!
35 Jo kas mani atrod, tas atrod dzīvību un dabūs žēlastību no Tā Kunga.
Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.
36 Bet kas pret mani grēko, tas dara varu savai dvēselei; kas mani ienīst, tie visi līdz mīļo nāvi.“
Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».
