Salamana Pamācības 7
1 Mans bērns, sargi manus vārdus un glabā pie sevis manu mācību.
Oğlum, sözlərimə bağlı qal, Əmrlərimi özündə saxla.
2 Sargi manu pamācīšanu, tad tu dzīvosi, un manu mācību kā savu acu raugu.
Əmrlərimə bağlı qalsan, yaşayacaqsan, Təlimimi göz bəbəyin kimi qoru.
3 Sien to ap saviem pirkstiem, ieraksti to savas sirds galdiņā.
Onları üzük kimi barmağına keçir, Ürəyinin lövhəsinə köçür.
4 Saki uz gudrību: Tu esi mana māsa! un atzīšanu sauc par savu radinieci,
Hikmətə de: «Bacımsan», İdraka söylə: «Yaxın dostumsan».
5 Ka tu sevi pasargi no svešas sievas, no svešinieces ar mīkstiem vārdiem.
Onlar səni əxlaqsız qadından, Şirindilli yad arvaddan qoruyar.
6 Jo es skatījos pa sava nama logu, caur saviem skadriņiem,
Evimin pəncərəsinin şəbəkəsindən Mən bayıra baxırdım.
7 Un redzēju nejēgu vidū un ieraudzīju starp zēniem neprātīgu jaunekli.
Bir dəstə cahil gənc arasında Qanmaz bir cavanı gördüm.
8 Tas gāja pa ielu ap nama stūri, staigāja pa viņas nama ceļu,
Bu qadının evinin tininə yaxın küçədən keçirdi, Onun evi olan yolla gedirdi.
9 Pavakarē, krēslā, nakts vidū un tumsā.
Alaqaranlıqda, gün batanda, Gecə düşəndə, hava qaralanda.
10 Un redzi, viņu sastapa sieva, maukas apģērbā un viltu sirdī.
Fahişə libaslı, qəlbi fitnə dolu bu qadın Dərhal onu qarşıladı.
11 Šī bija trakule un palaidne, viņas kājas nemetās mājā;
O hay-küyçüdür, o bihəyadır, Öz evində oturmayandır.
12 Te viņa ārā, te uz ielām un glūn aiz visiem stūriem.
Gah küçəyə, gah meydanlara çıxar, Hər tin başı bir pusqu qurar.
13 Un tā viņu apkampa un skūpstīja kā bezkauņa un uz to sacīja:
O, oğlanı tutub öpdü, Həyasızcasına belə dedi:
14 „Pateicības upuri man bija jānes; šodien es savu solījumu esmu pildījusi.
«Ünsiyyət qurbanı kəsməyə borclu idim, Əhdimə bu gün əməl etmişəm.
15 Tādēļ esmu izgājusi tev pretī, tavu vaigu meklēt un tevi esmu atradusi.
Ona görə səni görmək üçün qarşına çıxdım, Səni çox axtardım, axır ki tapdım.
16 Ar apsegiem esmu klājusi savu gultu, ar strīpainiem Ēģiptes palagiem.
Yatağıma Misir kətanından toxunan Əlvan üz çəkmişəm.
17 Savu gultu esmu izkvēpinājusi ar mirrēm, alvejām un kanēli;
Yorğan-döşəyimə Mirra, əzvay, darçın səpmişəm.
18 Nāc, lai izbaudām kārības līdz rītam, lai izpriecājamies mīlestībā;
Gəl sübhə qədər doyunca sevişək, Eşqdən məst olaq.
19 Jo vīrs nav mājās, viņš aizgājis tālā ceļā,
Ərim evdə yoxdur, Uzaq bir səfərə gedib.
20 Viņš naudas maku ņēmis līdz, tik uz svētkiem vēl pārnāks mājās.“
Pul kisəsini götürüb, Evə ay bədirlənəndə qayıdacaq».
21 Viņa to pierunāja ar savu vārdu drūzmu, ar savu mīksto mēli tā viņu aizrāva.
Fəndlər işlədib onu tovladı, Şirin dilə tutub yoldan çıxartdı.
22 Uz reizi tas viņai gāja pakaļ, kā vērsis iet pie kaušanas un kā nelietis, saistīts uz sodu,
Kəsilməyə aparılan bir öküz kimi, Kəməndə salınan bir maral kimi Bu oğlan o qadının ardınca düşdü.
23 Kamēr bulta viņa aknas pāršķeļ; tā putns skrien sprostā un nezin, ka tas pret viņa dzīvību.
Axırda ciyərinə bir ox saplanacaq. Uçub tez tora düşən quş kimi Bu oğlan da canının alınacağını bilmirdi.
24 Nu tad, bērni, klausiet mani, un ņemiet vērā manas mutes vārdus.
İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın, Dilimdən çıxan sözlərə laqeyd olmayın.
25 Lai tava sirds nenomaldās uz viņas ceļiem un nenoklīsti uz viņas gaitām;
Qoyma qəlbin o qadının yollarına meyl etsin, Onun yoluna dönmə.
26 Jo daudz ir to nokauto, ko tā gāzusi zemē, un liels pulks, ko viņa nogalinājusi.
Çünki o qadın nə qədər insanı qurban edib, Nə qədər adamı öldürüb.
