Ījaba 41
1 Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
네가 능히 낚시로 악어를 낚을 수 있겠느냐 노끈으로 그 혀를 맬수 있겠느냐
2 Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
줄로 그 코를 꿸 수 있겠느냐 갈고리로 그 아가미를 꿸 수 있겠느냐
3 Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
그것이 어찌 네게 연속 간구하겠느냐 유순한 말로 네게 이야기하겠느냐
4 Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
어찌 너와 계약하고 영영히 네 종이 되겠느냐
5 Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
네가 어찌 새를 놀리는것 같이 그것을 놀리겠으며 네 소녀들을 위하여 그것을 매어 두겠느냐
6 Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
어찌 어부의 떼가 그것으로 상품을 삼아 상고들 가운데 나눌 수 있겠느냐
7 Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
네가 능히 창으로 그 가죽을 찌르거나 작살로 그 머리를 찌를 수 있겠느냐
8 Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
손을 그것에게 좀 대어 보라 싸울 일이 생각나서 다시는 아니하리라
9 Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
잡으려는 소망은 헛것이라 그것을 보기만 하여도 낙담하지 않겠느냐
10 Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
아무도 그것을 격동시킬 용맹이 없거든 능히 나를 당할 자가 누구냐
11 Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
누가 먼저 내게 주고 나로 갚게 하였느냐 온 천하에 있는 것이 다 내 것이니라
12 Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
내가 악어의 지체와 큰 힘과 훌륭한 구조에 대하여 잠잠치 아니하리라
13 Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
누가 그 가죽을 벗기겠으며 그 아가미 사이로 들어가겠는고
14 Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
누가 그 얼굴의 문을 열 수 있을까 그 두루 있는 이가 두렵구나
15 Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
견고한 비늘은 그의 자랑이라 서로 연함이 봉한 것 같구나
16 Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
이것 저것이 한데 붙었으니 바람도 그 사이로 들어가지 못하겠고
17 Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
서로 연하여 붙었으니 능히 나눌 수도 없구나
18 Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
그것이 재채기를 한즉 광채가 발하고 그 눈은 새벽 눈꺼풀이 열림같으며
19 No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
그 입에서는 횃불이 나오고 불똥이 뛰어나며
20 No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
그 콧구멍에서는 연기가 나오니 마치 솥이 끓는 것과 갈대의 타는 것 같구나
21 Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
그 숨이 능히 숯불을 피우니 불꽃이 그 입에서 나오며
22 Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
힘이 그 목에 뭉키었고 두려움이 그 앞에서 뛰는구나
23 Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
그 살의 조각들이 서로 연하고 그 몸에 견고하여 움직이지 아니하며
24 Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
그 마음이 돌 같이 단단하니 그 단단함이 맷돌 아랫짝 같구나
25 Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
그것이 일어나면 용사라도 두려워하며 경겁하여 창황하며
26 Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
칼로 칠지라도 쓸데없고 창이나 살이나 작살도 소용이 없구나
27 Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
그것이 철을 초개 같이, 놋을 썩은 나무 같이 여기니
28 Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
살이라도 그것으로 도망하게 못하겠고 물매돌도 그것에게는 겨같이 여기우는구나
29 Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
몽둥이도 검불 같이 보고 창을 던짐을 우습게 여기며
30 Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
그 배 아래는 날카로운 와륵 같으니 진흙 위에 타작 기계 같이 자취를 내는구나
31 Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
깊은 물로 솥의 물이 끓음 같게 하며 바다로 젖는 향기름 같게 하고
32 Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
자기 뒤에 광채나는 길을 내니 사람의 보기에 바닷물이 백발 같구나
33 Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
땅 위에는 그것 같은 것이 없나니 두려움 없게 지음을 받았음이라
34 Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
모든 높은 것을 낮게 보고 모든 교만한 것의 왕이 되느니라
