Ījaba 39

1 Vai tu zini to laiku, kad mežu kazas dzemdē, vai tu esi manījis stirnu dzemdēšanu?

Weißt du die Zeit, wann die Gemsen auf den Felsen gebären? oder hast du gemerkt, wann die Hinden schwanger gehen?

2 Vai tu vari skaitīt tos mēnešus, kad tās nesās, un vai zini to laiku, kad tās vedās,

Hast du gezählt ihre Monden, wann sie voll werden? oder weißt du die Zeit, wann sie gebären?

3 Kad tās lokās, saviem bērniem liek izplēsties cauri un nokrata savas sāpes?

Sie beugen sich, lassen los ihre Jungen und werden los ihre Wehen.

4 Viņu bērni nāk spēkā, uzaug laukā, tie iziet un neatgriežas pie tām atpakaļ.

Ihre Jungen werden feist und groß im Freien und gehen aus und kommen nicht wieder zu ihnen.

5 Kas meža ēzelim licis vaļā staigāt, un kas tā zvēra saites ir atraisījis,

Wer hat den Wildesel so frei lassen gehen, wer hat die Bande des Flüchtigen gelöst,

6 Kam Es klajumu esmu devis par māju un tuksnesi par dzīvokli?

dem ich die Einöde zum Hause gegeben habe und die Wüste zur Wohnung?

7 Viņš apsmej pilsētas troksni, un dzinēja brēkšanu tas nedzird.

Er verlacht das Getümmel der Stadt; das Pochen des Treibers hört er nicht.

8 Tas dzenās pa kalniem, kur viņam ir barība, un meklē visādu zaļu zāli.

Er schaut nach den Bergen, da seine Weide ist, und sucht, wo es grün ist.

9 Vai tu domā, ka meža vērsis tev kalpos, vai tas naktī paliks pie tavas siles?

Meinst du das Einhorn werde dir dienen und werde bleiben an deiner Krippe?

10 Vai tu meža vērsi ar dzeņaukstēm māki piesiet pie arkla, vai tas pēc tava prāta ecēs ielejās?

Kannst du ihm dein Seil anknüpfen, die Furchen zu machen, daß es hinter dir brache in Tälern?

11 Vai tu uz to vari paļauties, ka tam daudz spēka, un viņu ņemsi savā darbā?

Magst du dich auf das Tier verlassen, daß es so stark ist, und wirst es dir lassen arbeiten?

12 Vai tu viņam vari uzticēt, ka tas tev atkal savāks tavu izsējumu un savedīs tavā piedarbā?

Magst du ihm trauen, daß es deinen Samen dir wiederbringe und in deine Scheune sammle?

13 Strausa spārni jautri plivinājās, vai tie ir mīlīgi, kā stārķa spārni un spalvas?

Der Fittich des Straußes hebt sich fröhlich. Dem frommen Storch gleicht er an Flügeln und Federn.

14 Tas savas olas atstāj zemē, lai smiltīs silst,

Doch läßt er seine Eier auf der Erde und läßt sie die heiße Erde ausbrüten.

15 Un aizmirst, ka kāja tās var samīt, un lauka zvēri tās var samīdīt.

Er vergißt, daß sie möchten zertreten werden und ein wildes Tier sie zerbreche.

16 Tas nežēlo savus bērnus, tā kā tie tam nepiederētu; un ka velti dējis, par to tas nebēdā.

Er wird so hart gegen seine Jungen, als wären sie nicht sein, achtet's nicht, daß er umsonst arbeitet.

17 Jo Dievs tam atņēmis gudrību un nav devis daļu pie saprašanas.

Denn Gott hat ihm die Weisheit genommen und hat ihm keinen Verstand zugeteilt.

18 Bet kad tas projām šaujas, tad tas apsmej zirgu un jātnieku.

Zu der Zeit, da er hoch auffährt, verlacht er beide, Roß und Mann.

19 Vai tu zirgam vari dot spēku un viņam kaklu pušķot ar krēpēm?

Kannst du dem Roß Kräfte geben oder seinen Hals zieren mit seiner Mähne?

20 Vai tu tam vēlējis lēkt kā sisenim? Kad tas lepni šņāc, tad jaizbīstas.

Läßt du es aufspringen wie die Heuschrecken? Schrecklich ist sein prächtiges Schnauben.

21 Viņš cērt ar kāju ielejā un ir priecīgs ar spēku un iziet pretī apbruņotam pulkam.

Es stampft auf den Boden und ist freudig mit Kraft und zieht aus, den Geharnischten entgegen.

22 Viņš smejas par bailēm un netrūkstas un nebēg atpakaļ no zobena.

Es spottet der Furcht und erschrickt nicht und flieht vor dem Schwert nicht,

23 Kad bultas skan makā un šķēpi un zobeni zib,

wenngleich über ihm klingt der Köcher und glänzen beide, Spieß und Lanze.

24 Tad tas raustās, trako un uzcērt zemi un nav turams uz vietas, kad trumetes skan.

Es zittert und tobt und scharrt in die Erde und läßt sich nicht halten bei der Drommete Hall.

25 Kad trumetes skan, tad tas iezviedzās, un samana kaušanu no tālienes, kara kungu saukšanu un kara troksni.

So oft die Drommete klingt, spricht es: Hui! und wittert den Streit von ferne, das Schreien der Fürsten und Jauchzen.

26 Vai caur tavu padomu vanags lidinājās un izplēš savus spārnus pret dienasvidu?

Fliegt der Habicht durch deinen Verstand und breitet seine Flügel gegen Mittag?

27 Vai uz tavu vārdu ērglis dodas uz augšu, un taisa savu ligzdu augstumā?

Fliegt der Adler auf deinen Befehl so hoch, daß er sein Nest in der Höhe macht?

28 Viņš dzīvo akmens kalnos un tur paliek uz augstām klintīm un kalnu galiem.

In den Felsen wohnt er und bleibt auf den Zacken der Felsen und auf Berghöhen.

29 No turienes viņš lūko pēc barības, un viņa acis redz tālu.

Von dort schaut er nach der Speise, und seine Augen sehen ferne.

30 Viņa bērni dzer asinis, un kur maitas, tur viņš ir.

Seine Jungen saufen Blut, und wo Erschlagene liegen, da ist er.